يک جهش ژنتيکی کسالت ناشی از بدخوابی ايجاد می‌کند

خواب عصرگاهی برای گروهی از مردم نتيجه‌ای جز کسالت ندارد، در حالی که برای بعضی ديگر جزئی از نیاز روزانه آن‌ها به استراحت محسوب

PNAS) منتشر شده نشان می‌دهد خلقيات فردی و خواب در اثر چندين جهش ژنتيکی با يکديگر مرتبط می‌شوند.

تجربه عمومی کسانی که دچار افسردگی هستند اين است که الگوهای خواب آن‌ها بطور مرتب تغيير می‌کند و در نتيجه خلقيات روزانه آن‌ها در اثر خواب نامنظم و ناکافی يکسان نيست. مشابه اين شرايط در افراد مبتلا به عارضه خلقيات فصلی يا SAD که به نام افسردگی زمستانی نيز شناخته می‌شود وجود دارد. خلق و خوی مبتلايان به چنين عارضه‌ای در دو فصل پايانی سال ناشاد و کسالتبار است و توان بدنی‌شان به کمترين ميزان خود می‌رسد. آنچه بعنوان علت چنين رخوتی از آن نام برده می‌شود کاهش مدت روشنایی روز در فصل‌های پايیز و زمستان است.

پژوهشگران دانشگاه‌های کاليفرنيا، يوتا و استنفورد در مطالعه خود برای کشف ارتباط خواب و خلقيات فردی از بررسی سوابق خانوادگی کسانی که که دچار افسردگی زمستانی بود دريافتند که در ميان افراد چنين خانواده‌هایی

PER3) وجود دارد. اين ژن‌ها توليد مواد شيميايی مربوط به فعاليت‌های حرکتی، سوخت و ساز، و رفتارهای مرتبط با دوره‌های شبانه روزی خواب و بيداری در پستانداران را تنظيم می‌کنند.

بررسی‌های جمعيتی نشان می‌دهد ژن‌های جهش يافته PER3 تنها در 1 درصد مردم وجود دارد بنابراين تعداد کمی از افراد جهان به چنين عوارضی مبتلا هستند.

وقتی اين ژن‌های جهش يافته به خزانه ژنی موش‌های آزمايشگاهی اضافه شد دوره‌های خواب و بيداری اين حيوانات نيز تغيير کرد و علائمی شبيه به افسردگی در آن‌ها ظاهر شد.

پژوهشگران در گزارش خود می‌نويسند ژن PER3 باعث تنظيم خواب شبانه می‌شود اما اگر اين ژن با جهش ژنتيکی روبرو شود در آنصورت تمام تنظيمات شيميايی بدن تغيير می‌کنند و اثر طبیعی چنين تغييراتی نابسامانی در چرخه خواب و بيداری و در نتيجه بروز احساس کسالت در افراد است.

مشابه همين تغييرات ژنتيکی در مبتلايان به عارضه حالت خواب پيشرفته يا ASPD نيز رخ می‌دهد. جهش در ژن PER3 در اين عارضه باعث می‌شود فرد مبتلا هر بار نسبت به بار قبل زودتر بخوابد و زودتر از خواب بيدار شود. مبتلايان بعنوان مثال به جای ساعت 10 شب در ساعت 8 به رختخواب می‌روند و ساعت 3 صبح بيدار می‌شوند. اين چرخه می‌تواند با شروع زود هنگام خواب و بيدار شدن زودتر تکرار شود و پس از مدتی نه تنها زندگی معمول فرد را دستخوش نابسامانی کند بلکه از جنبه توانايی‌های جسمانی نيز به او احساس خستگی درمان ناشدنی بدهد.

چنين عارضه‌ای با افزايش سن ظاهر می‌شود و يکی از راه‌های معمول بهبود آن نور درمانی‌ست که در جريان از تابش نور قوی برای بيدار نگه داشتن تا زمان مناسب خواب استفاده می‌شود.        

پژوهشگران می‌گويند يافته تازه آن‌ها می‌تواند به توليد داروهای تازه برای مقابله با بدخوابی و تغييرات خلق و خوی افراد بينجامد. چنين درمان‌هایی می‌تواند شرايط روحی-روانی کسانی را که در جريان برنامه‌های موظف نوبتکاری دچار بدخوابی و کسالت می‌شوند بهبود بخشد.