انگار آتش به جان پردیسان افتاده است. جناج حریف از هیچ حملهای به معصومه ابتکار دریغ نمیکند. واکنشهای او این روزها مثل سابق، ملایم نیست. برخورد عصبی او با کارمندانی که تقاضای حقوق و دستمزد متناسب با سابقه کار و همسان با سایر وزارتخانهها دارند به ماجرا دامن زد. ابتکار و تیمش از یک سو و رسانههای منتقدش از سوی دیگر، سعی دارند فضا را سیاسی کنند. با این روش، بیم آن میرود تقاضای کارمندانی که به حق دنبال خواستههای حداقلی خود هستند به حاشیه کشیده شود.
کارمندان در پلاکاردهایی که به دست داشتند به وضوح نوشتهاند که تجمعشان، سیاسی نیست. اما رییس دستگاه محیطزیست کشور در واکنشی به گزارشهای خبرگزاریهای جناج اصولگرا و صدا و سیما پیوسته به سیاسی بودن گزارشهای آنها و به خصوص دستگاه تحت امر محمد سرافراز اشاره کرده است.
بیش از سه ماه بود که کارمندان سازمان محیطزیست روزهای دوشنبه در پارک پردیسان در تجمعی آرام، مطالبات خود را پیگیری میکردند. آنان به هیچ وجه نمیخواستند اعتراض آرامشان، رسانهای شود. از این هراس داشتند که اعتراضشان، سیاسی تلقی شده و به حاشیه کشیده شود. نخستین بار محمد درویش، مدیر کل دفتر آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان محیطزیست، در یادداشتی با عنوان «اگر من جای ابتکار بودم» به تجمع کارمندان اشاره کرد و نوشت: «من اگر جای معصومه ابتکار بودم، یک بار با آنها در راهپیمایی هفتگی دوشنبهها شرکت کرده و به جای اینکه تا ساختمان معاونت طبیعی همراهیشان کنم، یک دور کامل در پردیسان میزدم و در تمام طول آن مدت به سخنان و درد دلهاشان گوش میدادم.»
چند روز پس از این یادداشت، خانم ابتکار با کارمندانی که برای جلوی سنگفرش پردیسان تجمع کرده بودند مواجه شد و در جوابشان گفت: «شما که روز اول وارد مجموعه محیطزیست شدهاید نمیدانستید که حقوق این سازمان پایین است؟ شما با علم به این وارد مجموعه شدید در نتیجه اگر اعتراضی هست سازمان را ترک کنید.»
این واکنش ابتکار، جریان اعتراضهای آرام کارمندان محیطزیست را وارد فاز تازهای کرد. رسانههای اصولگرا از این فرصت بهترین بهرهها را بردند و بازیهای سیاسی آغاز شد. انتقادهای گاه بیپایه و گاه اساسی کار را به جایی کشاند که ابتکار در واکنشی غیرمعمول اظهار کرد که نمایندگان مجلس، کارمندان سازمان محیطزیست را تحریک کردهاند. اگر رییس سازمان محیطزیست و مسئولان رسانهای او درخواستهای کارکنان آن سازمان را در شبکههای اجتماعی دنبال میکردند، متوجه میشدند درخواست صنفی کارمندان محیطزیست از مدتها در سکوت و به دور از هر گونه جنجالی پیگیری میشد اما گوش شنوایی برای آن وجود نداشت.
در حالی که رسانههای منتقد دولت و وابسته به اصولگرایان بیامان به رییس دستگاه محیطزیست حمله میکردند، رسانههای طرفدار ابتکار و جناح او نیز بیکار ننشستند. در یادداشتی که روزنامه شرق روز پنجشنبه هفتم آبانماه منتشر کرد، دفاعی تمام عیار از معصومه ابتکار دیده میشود. نویسنده این یادداشت به جای آن که از واقعیتهای جاری بنویسد، بهبود حداقلی و مقطعی شرایط محیطزیست را به عملکرد ابتکار پیوند زده است.
نویسنده این یادداشت با عنوان «ابتکار در سیبل» بهبود شرایط هوای تهران را به دلیل خارج کردن بنزین پتروشیمی از چرخه توزیع میداند. گرچه حذف مواد آلاینده و به ویژه بنزین غیراستاندارد در کیفیت هوا تاثیر به سزایی دارد، اما نمیتوان از نقش شرایط جوی غافل شد. با این حال نویسنده ترجیح داده است از یک عامل نام ببرد و ابتکار را سلسلهجنبان حذف بنزین آلاینده پتروشیمی و بهبود کیفیت هوای تهران معرفی کند.
نویسنده روزنامه شرق، جاری شدن آب در دریاچه هامون در بهار سال گذشته را مرهون تلاشهای رییس دستگاه محیطزیست میداند و مینویسد: «با شروع به کار دولت روحانی، هم مسئولان دیپلماسی و هم رئیس سازمان محیط زیست بهصورتی جدی وارد مذاکراتی با مسئولان افغانستان دراینباره شدند.» او به وجود یک خاکریز مرزی اشاره میکند که برای جلوگیری از تردد اشرار و قاچاقچیان ساخته شده و به همین دلیل آب به هامون نمیرسیده اما دولت روحانی توانسته مسئولان مرزی را متقاعد کند که آن خاکریز را بردارند و در نتیجه آب وارد هامون شد. نکته مهمتری که نویسنده یادداشت به آن اشارهای کمرنگ میکند تا ابتکار را عامل احیای موقتی هامون جلوه دهد، بارندگی شدید و جاری شدن سیلاب است که باعث شد افغانها نتوانند آن را مهار کنند. در نتیجه برای مدتی کوتاه آب هیرمند به هامون رسید.
بخش دیگر این یادداشت به دریاچه ارومیه اشاره دارد. نویسنده معتقد است وضعیت دریاچه بهبود چشمگیری داشته و آن را مرهون زحمات تیم ابتکار و دولت روحانی میداند. بار دیگر نویسنده بخشی از واقعیت را پنهان کرده است. تراز آبی دریاچه ارومیه چندان که به درستی اشاره کرده است در سال گذشته افزایش داشته و به ۱۲۷۰/۴۴ متر رسیده، امسال دوباره رو به کاهش گذاشته و برآوردها رقم ۱۲۷۰/۴ متر را نشان می دهد. بهبود نسبی وضعیت دریاچه ارومیه را باید مرهون بارندگی سال گذشته دانست. به گزارش پژوهشکده مطالعات دریاچه ارومیه، متوسط بارش حوزه آبخیز دریاچه ارومیه در سال گذشته ۸۶/۴ میلیمتر بوده و سال پیش از آن فقط ۰/۶ میلیمتر ثبت شده است.
این بهبود وضعیت را نویسنده نه در تغییر الگوی بارندگی سالهای اخیر که در زحمات رییس سازمان محیطزیست و ستاد احیای دریاچه ارومیه خلاصه میکند. او به نقل از وبلاگ یک آذری ساکن تهران مینویسد آبیاری قطرهای در سطح منطقه به شکل چشمگیری افزایش یافته است. سوال اینجاست که اگر واقعا آبیاری قطرهای چندان که وبلاگنویس آذری به آن اشاره کرده با چنان سرعتی در حال پیادهسازی است چرا مقامهای مسئول و مربوط به آن اشارهای نکردهاند؟ چرا در اخبار رسمی، خط و خبری نمیتوان یافت که چنین دستاورد بزرگی اجرایی شده باشد؟ چرا عیسی کلانتری، رییس ستاد دریاچه ارومیه یا حتی مسئولان وزارتخانههای نیرو و کشاورزی در این باره هیاهوی رسانهای به پا نکردند؟ به علاوه آیا استناد به یک منبع (یا وبلاگ) کفایت میکند تا خبری را منتشر کرد؟
نویسنده برای توجیه عملکرد مثبت ابتکار مثالهای دیگری را نیز ذکر میکند، از کاهش میزان آتشسوزی جنگلها در دو سال گذشته مینویسد که با گفتههای مسئولان سازمان جنگلها و مراتع در تضاد و تناقض است.
بیشک خانم ابتکار در دوره اخیر مدیریتش فعالیتهای مثتبی هم داشته اما جای تعجب است که به هیچ کدام آنها در یادداشت روزنامه شرق اشاره نشده است، مثل راهاندازی دوباره شورایعالی حفاظت محیطزیست پس از سالها تعطیلی به دستور احمدینژاد. حمایت روزنامهنگاران از جریانها و افراد سیاسی، میتواند به بیطرفی آنان لطمه وارد کند. اعتماد مردم و مخاطبان به رسانه وقتی خدشهدار میشود که روزنامهنگاران، روش تحمیق را به جای تنویر افکار عمومی پی میگیرند. دروغ و راست را با هم در میآمیزند تا شخص یا گروهی را مبرا و منزه جلوه دهند.
برخورد سیاسی خانم ابتکار با خواسته به حق و صنفی کارمندان سازمان محیطزیست، بار دیگر نشان داد که او همه مسائل را از دریچه تنگ سیاست ارزیابی میکند و برای حفظ جایگاه خود از انگ زدن به کارمندان که خواسته غیرسیاسی دارند نیز ابایی ندارد. در این شرایط به جای دفاع از ابتکار بهتر بود روزنامه شرق از کارمندانی حمایت میکرد که قربانی این سیاستزدگی میشوند و در نهایت ممکن است خواستهشان به حاشیه کشیده شود.
ثبت نظر