تفاوت مامان دوستت دارم ! با مامان دوستم داری ؟

ماهرخ غلامحسین‌پور

«مامان دوستت دارم» خیلی با «مامان دوستم داری؟ » توفیر می کند. اولی یعنی کودک درونم تنها شده. می خواهد به شیرینکاری هایش توجه کنی، بغلش کنی چون توجهت را کم دارد ، نیاز به بوسه هایت و مهربانی هایت دارد.

 دومی به این معناست که بازی ایکس باکس 360 جدید وارد بازار شده و من آن را می خواهم و من پول تو جیبی هفتگی ام را چهل هشت ساعته خرج کرده ام ،میزان محبتت را با این جمله به منصه امتحان می گذارم اگر دوستم داری پس سر کیشه را شل کن .

باید بدانیم بسیاری وقت ها کودکان با کلام و واژه با ما ارتباط نمی گیرند. آن وقت است که باید یک دایره المعارف کامل و راهنمای چند زبانه ی تعبیر حرکات سر و شکل و دست و بدن فرزندتان باشید ، به عبارت بهتر باید بتوانید ترجمان زبان بدن کودکتان باشید.

سیزده سال مادرانگی شبانه روزی و بی دریغ به من چیزهای شگفت انگیزی آموخته. می دانم وقتی به اندازه کافی به حرفهایش گوش نمی دهم بدخلق و عصبی است، انرژی اش ته می کشد و وارفته از کم توجهی ، یک گوشه اتاقش کز می کند و به دنیای تخیلاتش پناه می برد. با همان ذهن خلاق و جادویی اش  بین «کودک مهربان و محبوب من» و «بچه سرتغ بی ادب» می رود و برمی گردد تا من با واکنشی از سر مهر یا خشم تکلیفش را در این هروله ی بین دو دنیای نیک و شر مشخص کنم.

دکتر« آلن پیز» ، دانشمند رفتار شناس معروف، اعتبار و صداقت علائم غیر کلامی را پنج برابر پیام های کلامی می داند او می گوید ما به طور ناخودآگاه از زبان حرکات بیشتر از زبان واژه ها تاثیر می پذیریم.

حالا من دانم وقتی شانه ها و ابروهایش را بالا می اندازد یعنی «به اندازه کافی خواسته ات را درک نمی کنم» و وقتی دستش را جلوی دهانش می گیرد و به چشم هایم نگاه نمی کند یعنی دارد سرم کلاه می گذارد و نمی خواهد راست ماجرایی را که در مدرسه برایش اتفاق افتاده بدانم چون حوصله سرزنش هایم را ندارد.

معمولا وقتی برگه «لاست گلدن تایم» یا حذف 15 دقیقه زمان بازی اش را که معلم به خاطر شیطنتش سر کلاس و برای تنبیه از او سلب کرده جلویم می گذارد تا امضا کنم با انگشتش، بینی نازنینش را می خاراند .

به خوبی می دانم وقتی یک بعد از ظهر سرد زمستانی و بعد از یک روز خسته کننده در مدرسه روی صندلی دسته قهوه ای آشپزخانه نشسته  و در آن هوای مطبوع گوشه مطبخ، درست وقتی من مرغم را کف ماهیتابه پشت و رو می کنم،  کف دست هایش را با هیجان به هم می مالد، دارد می گوید مامان« انتظار دارم این رولت مرغی که درست کرده ای یک غذای فوق العاده باشد و من می دانم به اندازه کفایت از آن لذت خواهم برد. آه مادر چه روز و ساعت فوق العاده ای است  و من تو و خانه مان را خیلی دوست دارم ».

وقتی توانسته پدرش را متقاعد کند تا باز هم برای سومین بار متوالی در آن هفته به سینما بروند، چانه اش را بالا می گیرد، دست هایش را پشت سرش برده و دست هایش را بهم قلاب می کند انگار گلادیاتوری است که به شادمانی و پیروزی از صحنه نزاع برگشته و حالا باید برود ماحصل تلاشش را نظاره کند .

آنقدر دوستش دارم تا بدانم هر وقت حوصله اش از نصیحت های تکراری و کسالت بار من سر رفته شروع می کند با لاله گوشش بازی کردن یا خاراندن گردنش. به زبان ساده به من می گوید آنقدر مودب هستم که وسط حرف هایم نپرم.  اما اصلا حوصله ی سرزنش ها و غرولندهایت را ندارم و تردید دارم که حرف هایت موثر باشد.

وقتی من از سر خستگی کار یا مصیبت های اجتماعی به حد کفایت بد می شوم، بدخلقی می کنم یا یکی از حق هایش را نادیده می گیرم، دستش را دور کمرش حلقه می کند ، چانه اش را می دهد بالا و دهانش را به حالت پرخاشگرانه ای باز نگه می دارد می خواهد بگوید خواه ناخواه رفتارت را قبول ندارم چون غیر منطقی و ظالمانه است.

یا اینکه شروع می کند با بی حوصلگی به کندن کرک های لباسش و من می دانم می خواهد با من مخالفت کند اما خجالت می کشد اعتراض و مخالفتش را اظهار کند .

برای اینکه بتوانیم با دنیای کودکمان ارتباط بگیریم باید واکنش های طبیعی او را بشناسیم. بدن کودکان در مقابل مهر و بوسه یا تنبیه و خشم و شرم و گناه واکنش های جالب توجهی از خودش نشان می دهد.

اگر برای فهم زبان بدن کودکتان با مشکل درک درست مواجهید پیشنهاد می کنم کتاب «زبان بدن» دکتر آلن پیز را بخوانید . راهنمای کامل و جامعی است که به شما کمک می کند از وارد کردن صدمات روانی ناخواسته به فرزندتان بکاهید.