8 مارس درگوشه ی میدان امام حسین

مارال مشگل گشا

گوشهء ميدون امام حسين"كجاست؟ يا وقتى از "گوشهء ميدون امام حسين" حرف ميزنيم، از كجا حرف ميزنيم؟ "گوشهء ميدونِ امام حسين" رو زنونه توصيف ميكنم: اونجا جايیه كه زن بودن معنى داره ولى مفهوم نداره. جايى كه حدودِ آزادى رو آقايونش برات اونجورى كه دوست دارن تعريف ميكنن. اونا تعريف ميكنن تو بايد چجورى باشى، چجورى رفتار كنى، چجورى لباس بپوشى. اونا تعريف ميكنن از كدوم مسير برى، از كدوم فروشگاه و از كدوم فروشنده خريد كنى. اونا تعريف ميكنن چه روزايى و چه ساعتهايى اجازه دارى برى بيرون. اونا تعريف ميكنن با كى معاشرت كنى با كى نكنى. 

زندگى گوشهء ميدون امام حسين خيلى سخته. "گوشهء ميدون امام حسين" جايیه كه باید مردونه برخورد كنى. بايد بلد باشى دفاع كنى از خودت در برابر همه چيز. بايد بشناسى و شناس باشى. اونجا جايیه كه نميتونى و نبايد خودت باشى، فقط بايد جورى باشى كه جماعتش بپذيرن. زندگى گوشهء ميدون امام حسين خيلى سخته، يه وقتا نفس كشيدن هم. اونجا جاييِ كه تو عقلت نميرسه كه بفهمى چى خوبه و چى بده، بايد برات تصميم بگيرن. براى خودت و پوشيدن و رفتن و اومدنات، براى گشتن و تفريح كردن و خوندن و گوش دادنات، براى بودنت، براى زندگى كردنات.

اونجا جايیه كه اعتماد به نفستو ازت ميگيرن، ايمانتو به خودت ازت ميگيرن، جراتتو ازت ميگيرن، خودتو از خودت ميگيرن، بعد يا بهت ثابت ميكنن هيچى نيستى و هيچى نميتونى باشى يا دست و پا و بال و پرت رو ميبندن و ازت ميخوان بپرى.  زندگى يه گوشه هايى خيلى سخته. گوشه هايى كه بايد از خودت و آرزوهات دست بكشى. گوشه هايى كه دلت نميخواد باور كنى همش همينه. گوشه هايى كه نميفهمى بقيه چجورى خودشونن؟ بى كه بترسن... "گوشهء ميدون امام حسين" مكان نيست، جا نيست. 

"گوشهء ميدون امام حسين" يه طرز فكره. يه نوع نگرشه مريضه، خودش يه بيماريه حتى. كه هم فرد مبتلا رو درگير ميكنه هم همهء زنهاى اطرافشو. زن بودن اونجا نزديك به محاله و امروز شده هفتم مارس. گراميداشت مقامِ همهء زنهاى درگيرِ "گوشهء ميدون امام حسين" هم اونايى كه راهِ فرار دارن، هم اونايى كه ديگه باور كردن همينه زندگى لابد... 

يه گوشه هايى از دنيا هست زن بودن سخته، زندگى كردن سخته، بودن سخته، دردش زياده. خونريزىِ زخماش بند نمياد. يه گوشه هايى هست كه متاسفانه ميتونى بزنى زير بغلت و با خودت ببريش امريكا، اروپا، كانادا. اونوقت ميبينى كه مرد تو پياده رو دست پسرش رو گرفته و باهم راه ميرن، سه قدم عقب تر هم يه خانمى خسته دنبالشون راهى شده. 

يه گوشه هايى هست كه روزِ زن به خانمهاش به مراتب مبارك تر از گوشه هاىِ ديگه ست. بيخيال تاريخ و مناسبت ام. تا وقتى كه گرامى داشته نشه، بذار بارِ اين اسم رو دوشِ هيچ روزى نمونه، كه اگه قرار بر ارزش گذاشتنه، هرروز بايد روزِ زنانِ مبتلا به جبرِ جغرافياىِ "گوشهء ميدونِ امام حسين" باشه. برسه الهى اون روزى كه زن باشى، زن حس كنى، زن نفس بكشى، زن فكر كنى، زن زندگى كنى... خودت رو، همونى كه هستى. اون روز به همه مباركه. على الخصوص به زنهاى "گوشهء ميدونِ امام حسين"