کاش دیوار مهربانی به سوریه برسد

پژمان حشمتی

دیوار مهربانی سوژه این روزهای خیلی از ما بود، در شهرهای مختلف، در خبرها آمد که به ترکیه هم رسیده است، نمادی از جوشش مردم برای تقسیم مهربانی. در کنار ترکیه، در شهر  مضایای سوریه، این روزها چهل هزار شهروند سوری، چشم انتظار اندک مهربانی دولت ها و مردم جهان هستند، حتی چشم انتظار مهربانی دولت بشار نشسته اند.

شهر مضایا در چهل مایلی مرز لبنان واقع شده است، جنگ آنجا بین حزب الله لبنان و نیروهای مخالف بشار اسد در جریان است و مردم شهر، قربانی جنگ.

قربانیانی که به نوشته روزنامه انگلیسی ایندیپندنت، مجبور به خوردن برگ درختان، حشرات و حتی گربه‌ها شده‌اند.

نصیر ابراهیم، یک فعال رسانه ای سوری به این روزنامه گفته است: به مناسبت شبِ سال نو توانسته‌ است ۵۰ گرم برنج بخورد. شرایط انسانی خیلی خطرناک است. بسیاری از گرسنگی مرده‌اند و اگر کمک‌های فوری انجام نگیرد بسیاری دیگر خواهند مرد.»

در ادامه گزارش این روزنامه آمده است: در هفته‌های اخیر تصاویر جسدهای لاغر و نحیف از شهر که در کوه‌های نزدیک مرز لبنان است پخش شده‌است. بر اساس گفته‌های ابراهیم حدود ۲۰ نفر از گرسنگی تا‌بحال مرده‌اند. یکی از قربانیان جمیل علوش، کشاورز پیری است که کمی پیش از کریسمس مرده ‌است. تصویری که در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد بدن او را بر روی تاجِ تختی چوبی که به عنوان برانکارد صحرایی استفاده می‌شده نشان می‌دهد. چشم‌هایش در عمق صورتش غرق شد و استخوان‌های جناقی‌اش از شکم خالی‌اش بیرون زده. قفسه سینه اش بیرون افتاده و گودی عمیقی دنده‌هایش شکل گرفته.»

یک فعال دیگر سوری هم به این نشریه گفته است: «نیروهای شبه‌نظامی شیعه‌ی لبنان که در کنار بشار اسد در درگیری‌های سوریه میجنگند، عملاً‌ مردم مضایا را گروگان گرفته‌اند تا بتوانند از آن به عنوان اهرمی برای فشار به مخالفان در شمال کشور استفاده کنند. حزب‌الله ساکنین منطقه‌ی عمدتا سنی نشین اطرافِ مضایا را مجبور کرده است تا به داخل شهر مهاجرت کنند. بعد به آهستگی آن‌ها را دچار کمبود مواد غذایی کرده تا اوضاع را برای دست‌یابی به دو شهر شیعه در شمال تسهیل کند.»

مضایا تنها نیست، شهرهای شیعه نشین کفریا و فوا هم در محاصره نیروهای مخالف بشار اسد هستند، با این حال وضع مضایا وخیم تر است. به نوشته ایندیپندنت، «محاصره حالا حدود ۲۰۰ روز به طول انجامیده و از آخرین باری که کمک‌ها غذایی اجازه ورود به شهر پیدا کردند ماه‌ها می‌گذرد. غذا دو ماه پیش تمام شد و اوضاع به سرعت در هفته‌هایی که در پی آن آمدند رو به وخامت است. به گفته آصف، ۱۰ نفر تا بحال در تلاش برای شکستن حصر یا بوسیله تک‌تیراندازها یا پا گذاشتن روی مین‌های زمینی که در اطراف شهر برای جلوگیری از فرار ساکنین کار گذاشته شده‌، کشته‌ شده‌اند. بیشتر از ۱۵ مرد و ۶ کودک یک یا دو پا یا یک دست‌شان را به خاطر مین‌های زمینی از دست‌ داده‌اند. ۸۵۰  نوزاد نیاز فوری به شیر دارند در حالی‌که شش نوزاد تازه به دنیا آمده به دلیل آن که مادران‌شان توانایی شیردادن به آن‌ها را نداشتند جان باختند. قیمت غذا در شهر به طرز نجومی و غیرقابل کنترل بالا رفته است و یک بسته یک کیلویی برنج حدود ۱۰۰ دلار ارزش پیدا کرده‌است.»

در روزهای گذشته در شبکه های اجتماعی فارسی زبان، تصویری از یک ماشین منتشر شد که در عوض ۱۰ کیلو برنج یا ۵ کیلو شیر خشک به فروش می‌رسید. یک فعال سوری درباره این عکس به ایندیپندنت گفته است: «همه آن‌هایی که ماشین دارند، آنرا برای فروش گذاشته‌اند. مردم حتی با آرزوی مرگ خود را تسلی میدهند. اگر جهان نمیخواهد به ما توجهی نشان بدهد، حداقل به ما کمک کند تا مثل آدم بمیریم نه مثل این. از کسی بخواهید تا ما را بمباران کند و بعد ما را فراموش کنید.»

به نظر درخواست بدی به نظر نمی رسد، مردم ما که این روزها امکانش را ندارند در سوریه دیوارهای مهربانی برپا کنند، دولت ایران هم اراده ای ندارد، ولی احتمالا به درخواست بمباران پاسخ مثبت می دهد، در سوریه امروز گاهی بمب نماد مهربانی است و بمب های بشکه ای، دیوار مهربانی.