آموزش گام به گام استفاده از فیسبوک (طنز)/فصل سوم/ دوست یابی

خیلی از افراد برای این عضو فیس بوک میشوند که دوستان قدیمی خود را پیدا کنند...این افراد به محض عضویت در فیسبوک شروع میکنند گشتن به دنبال همکلاسی قدیمی و بچه محل سابق و دوست ایام کودکی ...کافیست اسم بچه محل سابق یا یاردبستانی خود را فراموش نکرده باشید تا با جستجوی نام وی هرکجای دنیا که هست مثل عقاب بر سرش فرود بیائید و رشته های الفت دیرین را دوباره برقرار نمائید. البته زمانی میتوانید با جستجوی اسم فرد مورد نظر به نتیجه مطلوب برسید که اسم و فامیل دوست قدیمی تان علی رضایی یا حسین محمدی و سایر ترکیبات ساخته شده از این چهار اسم (علی رضا حسین و محمد) نباشد چون اگر اینطور باشد دیگر بهتر است دوستان قدیمی را فراموش کرده و به دنبال دوستان جدید بگردید. 
نکته ای که خیلی مهم است این است که در حین جستجوی رفقای دوران کودکی باید حواستان باشد که به سندرم "خاک بر سر من" که یکی از شایع ترین اختلالات عصبی در بین کسانی ست که دوستان قدیمی خود را در فیس بوک پیدا میکنند دچار نشوید. چه بسا که با جستجوی پسر دماغوی همسایه که همیشه از او به عنوان تیردروازه استفاده میکردید، متوجه بشوید ایشان هم اکنون رئیس بیمارستان کخینگهوف در آلمان شده است در حالی که شما یک کارمند چندرغازی بیش نیستید.

اما در کنار یافتن دوستان قدیمی، پیدا کردن دوستان جدید نیز یکی از دلایلی ست که افراد به خاطر آن اقدام به ساختن اکانت در فیسبوک مینمایند...در ابتدا باید عرض کنم که منظور ما از دوست در این مبحث هرچه باشد دوست معمولی نیست...بسیار نادر هستند کسانی که واقعا به قصد یک دوستی معمولی و ایجاد رابطه های افلاطونی به فیسبوک مراجعه میکنند...ما در این مبحث وقتی میگوییم دوست یابی منظور دوست دختر/ دوست پسر و یا حتی همسر است...کسانی که با فرستادن درخواست دوستی برای صدها نفر، درختان دوستی بیشماری مینشانند که بالاخره شاید از یکی از آنها کام دلی به بار بیاید. 
برای پیدا کردن دوست در فیسبوک چند قاعده ی طلایی نیز وجود دارد...:

قاعده ی طلایی شماره یک: هرگز از اسامی و عکسهای فانتزی و غیر واقعی برای جلب توجه جنس مخالف استفاده نکنید.
شما با اسامی خوشگل خانوم و یا مرد تنهای شب غیر ممکن است بتوانید دل کسی را در فیسبوک بلرزانید. دلیلش هم ساده است. مردم خر نیستند...کسی که خوشگل باشد برای پروفایلش عکس گل محمدی نمیگذارد و این خوشگل بودنش را در قالب کلمات توی چشم مخاطب نمیکند...کسی که خوشگل است فقط کافیست عکس واقعی خودش را بگذارد برای پروفایل و بعد حتی اگر نام کاربری "عنترخانوم" را هم انتخاب کرده باشد ملت برایش سر و دست خواهند شکست.
آن "مرد تنهای شب" هم خیلی ضایع است...این اسم ممکن است برای توصیف یک راننده ی کامیون نامی با مسمی و تاثیرگذار باشد اما وقتی به عنوان یک کاربر فیسبوک چنین اسمی برای خود انتخاب بکنید صرفا مخاطبتان را به یاد خودارضایی خواهید انداخت.

قاعده ی طلایی شماره دو: جمله ی معروفی وجود دارد که میگوید در فیسبوک افراد همواره از زشت ترین عکس پروفایلشان زشت تر هستند. اگر ظاهر طرف برایتان مهم است بروید در کوچه و خیابان و در محیطهای سه بعدی به دنبال دوست بگردید. انتخاب دوست در فیس بوک از روی عکس پروفایل دو بعدی مثل انتخاب هندوانه ی دربسته است. بگیر و نگیر دارد... طرف از روبرو عکس گرفته و شما از چشمهای زیبا و پیشانی بلند و ته ریش او خوشتان می آید و دلتان میلرزد...بعد که می آید سر قرار از بغل که به او نگاه میکنید میبینید یک چیزی مثل باله ی پشتی نهنگ قاتل از صورت طرف زده است بیرون و به عبارتی کلن طرف دماغ بوده و این دماغ بعدها دست و پا و چشم و ابرو درآورده و تبدیل به آدم شده.

قاعده طلایی شماره سه : مستقیم مسیج نزنید و بر سر اصل مطلب نروید. دوستی های مجازی (فیسبوکی) ساقه ی ترد و لطیفی دارد...یک وقت یک مسیج میدهید و زارت طرف میزند بلاکتان میکند..بهترین راه برای جلب توجه و نزدیکی در فیسبوک لایک است...تاثیری که لایک در استحکام دوستی های مجازی دارد انگشتر برلیان در دوستیهای حقیقی ندارد...بعد از یکماه که مطالب طرف را لایک زدید میتوانید وارد مرحله ی بعد که همان کامنت است بشوید...ابتدا با گذاشتن آیکونها و یا علامات شروع کنید...با دو تا نقطه، یک بک اسلش، چند حرف لاتین و تعدادی پرانتز تقریبا چهارصد احساس مختلف را میتوانید بروز دهید...بعد از یکماه از مرحله ی شکلک درآوردن میتوانید یک گام جلوتر آمده و کامنت بگذارید...سعی کنید زیر هر چرت و پرتی که نوشت کامنتهایی مثل "عالی بود"، "زیبا مینویسید"، "حرف دل من را زدید" و مانند اینها بگذارید...هر زمان که کامنت شما را لایک زد دیگر وقت مسیج است و میتوانید آنجا خیلی دست به عصا بروید سر اصل مطلب...!

قاعده طلایی شماره چهار(ویژه برادران): در فیسبوک هرگز هرگز هرگز (3 بار) کسی را "بانو" خطاب نکنید. طبق تحقیقاتی که در سال 2014 بر روی بیش از یکصدهزار کاربر زن ایرانی در فیسبوک انجام گرفت بیش از 94 درصد از زنها از کلمه ی "بانو" و تمامی مشتقاتش نه تنها نفرت دارند که با شنیدنش کهیر سبز میزنند. علت این مساله هم این است که این کلمه انقدر توسط مردهای پا به سن گذاشته برای اغفال زنان میانسال استفاده شده است که دیگر حکم فحش و متلک پیدا کرده است.