مصر اسلامی در مقایسه با ایران لاس وگاس است

انقلاب مصر پدیده جالبی است. اصلا از آن سر در نمی آورم. رییس جمهورش از حزب اخوان المسلمین است که در پارلمان هم اکثریت دارد. اما خیلی از چیزهایی که در اسلام حرام محسوب می شود هنوز به طور علنی وجود دارد. مغازه های مشروب فروشی بسته نشده. مصری ها می توانند در بسیاری از کافه ها و رستوران ها مشروب بخورند. حجاب برای زنان اجباری نشده. خوانندگان زن هم کماکان فعالند و کسی جلوی آنها را نگرفته. هر شب در کاباره های کوچک و بزرگ رقص شکم برقرار است و رقاصان تن فروش هم کم نیستند. حتی در کازینوها را هم نبسته اند. برای من و شمایی که اجرای سفت و سخت قوانین اسلامی را در ایران تجربه کرده و می کنیم، حکومت اسلام گرایان در مصر در مقایسه لاس وگاس است. به عکس هایی که در چند روز گذشته در قاهره گرفته ام نگاه کنید تا منظورم را بفهمید.

 

یک مشروب فروشی در نزدیکی میدان طلعت حرب. معمولا فقط مسیحی ها اجازه دارند مشروب تولید کننند و بفروشند. فروش به مسلمانان ممنوع نیست.

معروفترین آبجو تولیدی مصر. تاریخ تاسیس ۱۸۹۷.

چندین نوع شراب در مصر تولید می شود، منجمله عمر خیام.

آبجو خوری در کافه حریه قاهره که حدود ۸۰ سال قدمت دارد. می گویند نجیب محفوظ نویسنده معروف مصری اینجا زیاد می آمده.

آبجوهای داخلی و وارداتی در کافه حریه.

لیست مشروبات در کافه ریش.

کنسرت گروه بساطه در یک مجتمع فرهنگی در قاهره. همزمان با این کنسرت در قسمت دیگری از این مجتمع، سخنرانی در مورد اسلام برقرار بود.

تماشاچیان کنسرت گروه بساطه: با حجاب در کنار بی حجاب.

شیرین عبده از خوانندگان نسل جدید است. می گوید بعد از روی کار آمدن اسلامگرایان متلک گویی، بویژه به زنان بی حجاب، در خیابان ها به طور محسوسی زیادتر شده.

کازینوالنیل، قاهره.

به یک مصری گفتم می خواهم رقص شکم ببینم. گفت این حرفه از نظر مصری ها نوعی فحشاء محسوب می شود. فکر کردم منظورش این است که در این جامعه سنتی زشت است که حرفه ات رقصیدن باشد. مثل ایران.

اما وقتی به یک کاباره کوچک در نزدیکی هتلم رفتم کاشف به عمل آمد که نخیر! جدی جدی تن فروشی می کنند. نه در همه کاباره ها، نه همه رقاصان، اما معمول است.