گفتمان موسیقی منطقه‌ای

جمعه ۱۶ آگوست عازم یک سفر تاریخی و هیجان‌انگیز هستم.  قراره به مدت دو هفته در استانبول، قاهره و بیروت همراه «آرش سبحانی» و «محمد تالانی» - بچه‌های گروه کیوسک- باشم و از برنامه‌هاشون گزارش تهیه کنم. (پیام ویدویی آرش و محمد اینجاست)

در این سفر برای اولین بار موزیسین‌های «زیرزمینی» ایرانی و منطقه‌ای در مورد موسیقی سیاسی و اجتماعی تبادل نظر و همکاری خواهند داشت. در همین حال، در قاهره و بیروت هم کنسرت برگذار خواهد شد. البته بهتره بگم «قراره» برگذار بشه. با این اوضاع خدا می دونه چی بشه.

لابد می پرسید چرا تو این هیر و ویر داریم می ریم منطقه؟ سؤال خیلی خوبیه. قاهره که حسابی شلوغه و حکومت نظامی اعلام شده. در بیروت امروز بمب منفجر شد و دست کم ۱۶ نفر کشته شدن. استانبول هم که این اواخر مرتب شاهد تظاهرات ضد دولتی بوده. 

جواب اینه که دو سه ماه به این شهرها سفر کردم و قول و قرار گذاشتم و پول خرج کردم و دلم نمی آد کنسل کنم. آرش و محمد هم (هنوز) مایل هستن که سفر انجام بشه. 

دلیل مهم‌تر اینه که موسیقی کیوسک و خیلی از موزیسین‌های منطقه زاییده همین شرایط بی‌ثبات و ناامنه. موسیقی زیرزمینی ایرانی زیرفشارهای سیاسی و فرهنگی (دینی) شکل گرفته. اگر آزادی و امنیت وجود داشت کیوسک و دیگران در ایران می ماندن و آن‌هایی که در ایران هستن ترس و دغدغه نداشتن.

در سفرهایی که انجام دادم برایم خیلی جالب بود که موزیسین‌ها چگونه در برابر رویدادهایی مانند بهارعرب یا بحران سوریه و یا در مورد آرزوهایی چون صلح و آزادی واکنش نشان می‌دادند و موسیقی خلق می‌کردند. خوش شانسی آن‌ها اینه که با وجود نابسامانی‌های سیاسی، دولت های منطقه (برعکس ایران) با موسیقی مبارزه نمی کنند‌، سانسور تقریبا در این زمینه وجود ندارد و آزادی عمل خیلی زیادتری هست.

به هر تربیت ما داریم می ریم. سفر جالبی خواهد بود و پر حادثه. حادثه‌های خوب. ایشالا! 

***

بلاگ‌ها و ویدیوهای سفرهای اخیرم به قاهره و بیروت در مورد موسیقی:

-- قاهره: صدای آزادی صدای زنان است

-- انقلاب مصر:‌ موسیقی زنان و زندگی

-- شبی در کلوب جاز قاهره

-- قاهره بعد از هشت با محمد بشیر و عمر خیام

-- رقصیدن به ساز نظامیان