امید : آخرین بازمانده از جمعیت درنای سیبری

آخرین درنای سیبری چند سالیست که به تنهایی برای گذراندن زمستان به آبگیرهای شمال ایران مهاجرت میکند. نام این درنا "امید" است.

دکتر محمود قاسمپوری از اساتید دانشگاه و دانش آموخته و فعال ارشد محیط زیست ضمن ثبت و انتشار این تصویر ارزشمند مطلبی را در همین مورد در تالار گفتگوی پرنده نگری وپرنده شناسی عنوان نموده اند که عینا در زیر میخوانید:

" اسفندماه 2 سال قبل وقتی چند روز قبل از رفتن آخرین بازمانده درنای سیبری ایران، تصویر غیر حرفه ای خودم از درنا که لابلای قوهای منطقه سرخرود در انتظار پرواز بود را با نوشته ای کوتاه به برخی دوستان تقدیم کردم، پاسخی از دوست خوبم آقای دکتر حمید رضا رضایی دریافت کردم که مرا به فکر فرو برد. اعتراف می کنم با وجود چند سال رفت و آمد به این منطقه و آشنایی با آنجا از سال 75 تا آن زمان از این زاویه به موضوع نگاه نکرده بودم
توجه شما را بیشتر به پاسخ آقای دکتر رضایی جلب می کنم.
پ.ن: در همان روزها این تصویر در چند خبرگزاری با حذف نام MCCA (انجمن حفاظت از درنای سیبری - موسس خانم الن ووسالو توکلی) و بدون هماهنگی با ما به چاپ رسید که البته به زعم خودم مساله مهمی نبود.

متن نامه من :
در واپسین ساعات امروز نیز شانس دیدن آخرین بازمانده درنای سفید سیبری (امید) را یافتیم پرنده ای که مردم محلی نام امید را بر او نهادند زیرا هر بار آمدن او یعنی پیام زندگی و امید ، پرنده ای که همه ساله، خستگی ناپذیر در آبان ماه به ایران می آید و اسفند ماه به سیبری بر می گردد تا سالانه 5000 کیلومتر مهاجرت خود را با گذشتن از فضای 5 کشور انجام دهد. اکنون مهمان سرزمین ما کمتر از چند روز دیگر در این دیار باقی خواهد بود طبق روال سالهای گذشته، صبح یکی از روزهای یکشنبه تا دوشنبه هفته آینده، روز برگشت است ، امید از نزد ما می رود و ما اما امیدوار باقی می مانیم تا به سلامت از آسمان کشور ما بگذرد مبادا تیر جهل یک شکارچی گریبانش را بگیرد، مبادا در طوفان گرفتار آید و ده ها مبادای دیگر و خلاصه اینکه: با امید به آنکه سال آینده نیز به نزد ما باز گردد
پیشاپیش بهارتان مبارک
تصویر مربوط به ساعت 4 عصر امروز
تالاب بین المللی فریدونکنار - سرخرود
1390/12/11

پاسخ آقای دکتر حمیدرضا رضایی

(استاد گروه محیط زیست - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان)
محمود جان سلام
امیدوارم که همیشه شاد و سلامت باشید
راستش را بخواهید من با اینکه خیلی به حیات وحش مخصوصا پرندگان علاقه دارم در این بین هم به پرندگان نادر بیشتر علاقه دارم اما راستش را بخواهید دوست دارم که این درنا هم زودتر از بین برود تا امید مردم محلی را نا امید کند چرا که آنان با حفظ این تنها بازمانده درنای زیبای سیبری امیدشان به قتل عام هزاران پرنده در سال است که به بهانه این درنای سیبری آنها را نابود میکنند آنان حتی برای دیدن این تنها بازمانده هم به کسی اجازه بازدید از منطقه را نمیدهند من تصاویری رو از بازار پرنده فروشان فریدون کنار دیدم که گونه های نادر زیادی رو صید می کنند الان فهمیدند که اگر این تنها بازمانده نابود بشه دیگه امیدی ممکنه که برای نگهداری دامگاه ها نداشته باشند برای همین هم اسمش رو امید گذاشتن.
من فکر کنم بهتره واقع بین باشیم و کمتر احساسی برخورد کنیم ما که میدانیم این آخرین فرد برای ما درنا نمیشود پس بهتره که امید قاتلین پرندگان هرچه زودتر از بین بره
قربانت
حمید "

*****************************

محمد درویش که هم اکنون معاون آموزش و پژوهش سازمان حفاظت محیط زیست است در 29 بهمن 1391 در وبسایت رسمی خود مطلبی درباره وضعیت کلی منطقه میزبان پرندگان در فریدونکنار آورده است با عنوان :

ستایش زیباترین سمفونی طبیعت در سرخرود!

 محمد درویش در ابتدای این مطلب نوشته است :

"جمعه گذشته در بیست و هفتمین روز از بهمن ۱۳۹۱، به تماشای یک سمفونی کم‌نظیر در شمال ایران رفتم؛ هم‌سرایی شگفت‌انگیزی که برای برگزاری‌اش نه فقط صدور مجوزی از وزارت ارشاد اسلامی لازم نبود، بلکه بلیط فروشی هم نمی‌شد! با این وجود، آدم‌های جورواجوری را می‌توانستی ببینی که از راه‌های دور و نزدیک خود را از سپیده‌دم به آبادی سرخرود در فریدون کنار رسانده بودند تا از نزدیک شاهد این هم‌سرایی بی‌نظیر با حضور بیش از پنج هزار خواننده‌ی سپیدپوش، زیبا و رعنا باشند؛ خوانندگانی که آزادانه و بی هیچ محدودیتی با تن‌پوش طبیعی و چشمنواز خود به هنرمایی‌شان ادامه می‌دادند! ده‌ها عکاس و فیلمبردار و مستندساز هم مشغول ثبت و ضبط این لحظه‌های شورآفرین و این کارناوال خیره‌کننده از مهمانانی بودند که صدها و هزاران کیلومتر راه را از سرزمین‌های سرد و یخ زده در سیبری و روسیه مرکزی پیموده بودند تا خود را به نوار سبز و دوست‌داشتنی دریای شمال ایران برسانند"

و در پایان مطلب آورده است :

 "باشد که با ترویج و بازگویی این صحنه‌های غرورآفرین توسط رسانه‌های دیداری، شنیداری، نوشتاری و مجازی، به دنیا نشان دهیم که “مهر” و “عشق” به زیستمندان وطن هرگز از دل و جان ایرانیان، رخت نخواهد بست و آنها بار دیگر ثابت می‌کنند که چرا فردوسی بزرگ، زاده‌ی ایران است؟ هم او که بیش از یک هزار سال پیش جهانیان را فراخواند تا هوای مورچه‌ها را هم داشته باشند"

**************************

اما امسال :

دانشنامه پرندگان ایران در 8 آبان 1392 خبر بازگشت امید را همراه با عکسی  از آرش یکدانه منتشر نموده و خبر داده است که امید امسال نیز برای ششمین سال متوالی و دقیقا مثل پارسال که 8 آبان بازگشته بود در ساعت 8.30 صبح هشتم آبان 92 در تالاب فریدونکنار فرود آمده است

این عکس امید را آرش یکدانه پرنده شناس و بزرگترین پرنده نگر ایران در سال 1387 به ثبت رسانده است.

*******************************************

 پنج شنبه دوازدهم دی ماه 1392 رضا علی اصل ، عکاس حرفه ای حیات وحش و از فعالان و حامیان محیط زیست در صفحه خود در فیسبوک با انتشار 2 تصویر زیر چنین عنوان کرده است:

" خوب ما هم درنا دیده شدیم........
خیلی وقت بود دوست داشتم ببینمش.تو این چند روز که فریدونکنار بودیم هر چه سعی کردیم نشد.متاسفانه مورد بی مهری محلی های اونجا واقع شدیم که البته طبیعی هم بود.شرایط پیچیده دامگاه ها به هیچ عنوان اجازه ورود به ما نمیداد!!!
از هر کدوم از محلی ها خواهش کردیم کمکی کنند نشد!!
یا می پیچوندمون یا اجازه نمیدادن یا تهدید میکردن و کلی یا دیگر ...
البته بینشون هم بودن افرادی که واقعا قصد کمک داشتند اما نمیشد که نمیشد!...
تا اینکه محمد علی الله قلی خودش دست به کار شد! مثل یک سوپر من با پای آسیب دیده اش مارو از بین دامگاه ها با شرایط خاصی عبور داد تا اینکه به درنا رسیدیم!
یک دنیا ازت ممنونم محمد عزیز که ارزشمند ترین هدیه را به من دادی!!!
واقعا لحظه زیبایی بود! دیدن آخرین پرنده از جمعیت درنای سیبری ایران (امید)
تو این عکس در حال تماشای درنا هستیم :

همچنین احمد بحری دیگر فعال محیط زیست کشور که در این بازدید حضور داشته فیلمی کمتر از 2 دقیقه از این آخرین بازمانده منتشر نموده و نوشته است:

" امروز موفق به دیدن تنها بازمانده درنای سیبری در ایران شدیم.
لحظه هیجان انگیزی بود.
جاداره از لطف آقای الله قلی برای هماهنگی های لازم تشکر ویژه داشته باشم"