صف ببندید تا رستگار شوید!

نحوه‌ی توزیع سبد کالای رایگان مورد انتقاد عده‌ای قرار گرفته است. یکی از این انتقادها آن است که این چه جور سبد کالایی است که سبد ندارد و فقط کالا دارد. کار حتی تا آنجا بالا گرفته که یک هموطن غیور کرمانشاهی در تماس با شبکه تلویزیون فارسی صدای آمریکا، اعتراضش به فقدان "سبد" کالا را به گوش جهانیان رساند.

تماشا در یوتیوب

البته بعضی معتقدند که هموطن غیور مذکور صدای آمریکا را اسکل (بر وزن منگل) کرده بوده است. ادعایی که محلی از اعراب ندارد چون پیشتر از این جمعی از هموطنان غیرغیور به شکل میزبان و میهمان و کارشناس و غیره این شبکه را اسکل کرده بوده‌اند و نیازی نبوده است که در این برف و سرما یک هموطن غیور کرد از کرمانشاه به زحمت بیفتد و عزیزان را اسکل کند. 

به هر حال آنچه که هست این است که نحوه‌ی توزیع این سبد و به خصوص صف‌های طویل ایجاد شده برای دریافت آن مورد اعتراض شدید قرار گرفت تا آنجا که رئیس جمهور روحانی هم درباره‌ی آن عذرخواهی کرد. این در حالیست که نگارنده معتقد است این نحوه‌ نه فقط جای عذرخواهی نداشته که فواید بسیاری هم داشته و دارد تا انجا که لازم می‌سازد تقویت هم بشود. برخی از مهمترین فواید صف‌های مذکور:

1- ایستادن در صف باعث تقویل عضلات پا و کمر می‌شود و به ویژه اگر با زدن و خوردن مشت و لگد همراه شود به تقویت عضلات دست و دک و دنده و چانه و آرنج هم منجر می‌شود که در کمبود شدید امکانات ورزش همگانی، به نفع سلامتی جامعه است. به نظر نگارنده تا زمانی که دولت‌ها در ایران متوجه شوند که ورزش صرفا ورزش قهرمانی نیست و بخشی از بودجه‌ی ورزشی کشور باید صرف امکانات ورزش همگانی برای مردم عادی شود این قبیل امکانات رایگان برای ورزش عمومی غنیمت است. ضمن اینکه بعید نیست حالا که نسل قهرمانانی که از زمین‌های خاکی پایین شهر شروع کرده‌ بودند رو به انقراض است نسلی از قهرمانان ظهور کنند که تکه کلامشان "ما هم از همین صفهای پایین شهر" شروع کردیم باشد.

2- ایستادن مردم در صف آنها را از بسیاری از بلایای روحی و روانی دور می‌دارد. دیدن سیمای ج ا ا یا شبکه‌های ماهواره‌ای لس‌آنجلسی که در نتیجه خانه‌نشینی عارض می‌شود و معمولا فرد را به اختلالات حاد روحی و روانی (که می‌تواند در دادن فحش‌های رکیک و پرتاب بطری به سمت تلویزیون تا کوبیدن سر به دیوار و نهایتا تبدیل به موجودی با حرفها و اطوار و طرز فکر مجریان همان شبکه‌ها، بروز کند) مصون بدارد. ضمن اینکه اخبار و شایعاتی که در این صفها رد و بدل می‌شود احتمالا بسیار قابل اعتمادتر و قطعا اخلاقی‌تر از چیزهایی است که در آن شبکه‌ها پخش می‌شود.

3- عده‌ای از هموطنان محترم و کارشناسان زبده‌ی مسائل سیاسی (همان هموطنان محترم!) پیش از انجام انتخابات، پس از اعلام پیروزی روحانی و پس از روی کار آمدن دولت جدید - و با تمام ماجراهای هسته‌ای، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی پیش آمده - اصرار داشتند که روحانی با احمدی‌نژاد فرقی ندارد. امری که باعث نگرانی و این گمان شده بود نکند این عزیزان احتمالا قادر به دیدن فرق‌های بین احمدی‌نژاد و روحانی نیستند (به دلایل مختلف، مثلا به دلیل کوری ناشی از برخورد فرق مزبور با چشم!) با دیدن این صفها جان تازه‌ای گرفتند و توانستند همان ادعا را -این بار آبرومندانه- مطرح کنند. آبرومندی هر قشری از جامعه یک مزیت برای کل جامعه محسوب می‌شود.

4- برف و سرمای سنگینی که بسیاری از نقاط ایران را پوشانده است رفته رفته دارد خطرناک می‌شود و مردم را در محاصره می‌گیرد. کمبود گاز و مواد سوختی مشهود و برق و آب بسیاری از مناطق قطع شده است. البته مسئولان محترم سخت فعالند و بیانیه و مصاحبه و آمار و ارقام صادر می‌کنند اما متاسفانه هنوز تکنولوژی تبدیل بیانیه و مصاحبه و آمار و ارقام به نفت و گاز و آب و برق به مرحله بهره‌برداری نرسیده و کماکان بنا به سنتِ "اینا واسه فاطی تنبون نمی‌شه" مردم در سختی و مضیقه هستند. بنا به گزارش‌های رسیده ادوات نظامی و نفربرهای سپاه هم که برای کمک به محاصره شدگان اعزام شده‌اند یا راه را گم کرده‌اند و یا مشغول حمله به خودی‌ها هستند. همواره در شرایط اضطراری دور هم بودن مردم، مفیدتر از پراکنده بودن آنهاست و برای این منظور چه چیزی بهتر از صفهای بهم فشرده با مردمان بیشمار. می‌توان همچنان فریاد زد: نترسین... نترسین... ما همه با هم هستیم!