نامه هایی به چارلی رز: حقوق بشر و برنامه تبلیغاتی دولت

سیامک قادری

چارلی رز، مجری مشهور شبکه تلویزیونی پی‌بی‌اس‌نیوز، چهارشنبه 9 اردیبهشت میزبان محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران بود. در این گفت و گو، محمد جواد ظریف در پاسخ به سوالی درباره وضعیت جیسون رضائیان، خبرنگار واشنگتن پست که در ایران در زندان به سر می برد، گفت در ایران کسی به خاطر عقایدش زندان نمی‌رود. سیامک قادری، روزنامه نگار ایرانی در گفت و گو با ماهرخ غلامحسین پور درباره ادعای محمدجواد ظریف توضیح داده است. این گفت و گو به انگلیسی ترجمه و در اختیار چارلی رز قرار خواهد گرفت.

می شود صدها سند در پیوند با رد ادعای محمد جواد ظریف ارایه داد که در ایران روزنامه نگاران، فعالان سیاسی، عقیدتی و دینی به خاطر بیان نظرات و دیدگاه هایشان به زندان افتاده و کماکان در زندانند.

برای مثال در جریان پرونده خود من، هفته ها در اتاق بازجویی، مشغول امضا و تایید گزارش هایی بودم که پیشتر آنها را منتشر کرده بودم و به عنوان اسنادی برای محکومیت 4 ساله ام در قالب تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی در دادگاه به کار گرفته شد.

اما قصد این تحلیل، رد ادعای جناب آقای ظریف در گفت و گو با چارلی رز نیست، بلکه یادآوری اشتباه استراتزیک کسی است که به فضای شبکه های نوین اجتماعی اهتمام دارد و به طور مرتب از این طریق اطلاع رسانی می کند و همچنین رد ادعای صداقت کسانی است که مدعی روش و نیت های جدید در عرصه سیاست جمهوری اسلامی ایران هستند.

توجه داشته باشیم که به دلیل فضای بسته و خطرناک سیاست داخلی، بسیاری از روزنامه نگاران، وب نگاران و فعالان و اکتیویست های ایرانی در کشور و خارج از آن، فضای مجازی را عرصه مناسبی برای ارتباط با مخاطب و تلاش در جهت اطلاع رسانی و بیان نظرات خود یافته اند و به همین دلیل است که اغلب دولتمردان جمهوری اسلامی به دلیل تاثیر گزاری فعالان این عرصه در شکل دهی افکار عمومی، به نوعی در آن حضور دارند و با آن تعامل می کنند و این را می توان از فعال بودن حساب کاربری مقامات ایران از رهبری تا پایین تر دریافت.

در حال حاضر وزیر امور خارجه ایران که با موجی از مخالفت ها و موانع داخلی برای سیاست تنش زدایی دولت خود روبرو بوده با این خطای استراتزیک، بخش زیادی از حامیان و پایگاه اجتماعی دولت فعلی را در مقابل خود قرار داده است و حتی توضیح بعدی و عذرخواهی ضمنی اش هم نتوانسته خشم ناشی از این ادعای کذب را کاهش دهد.

در یک دهه گذشته دولتمردان ایران به دلیل مشکلات ناشی از سیاست های غلط در اداره کشور و ناکارآمدی این سیاست ها، از طریق کنترل رسانه­ها و تبدیل آن به بلندگوی دولت، اقدام به انتشار اطلاعات دروغ و آمار ساختگی کرده اند که اوج تنش های ناشی از مخالفت با این سیاست را، در سال 1388 شاهد بودیم.

دولت فعلی از پس آن تنش­ها و مجادلات سیاسی و با شعارهایی بر صدر نشست که "حذف دروغ " و "داشتن صداقت" از سیاست های اعلامی او بوده و بر پایه همین ادعا نیز با کشورهای دیگر بر سر میز مذاکره نشسته است و وعده پایان آن عصر دهشتناک را در سیاست داخلی و خارجی خود داده است.

 می توان آنگونه که جمهوری اسلامی همواره مدعی بوده، پذیرفت که قوه قضاییه قوه ای مستقل است و خود باید پاسخگوی اقدامات قانونی یا غیرقانونی خود باشد و مثل همه وزرای امور خارجه پیشین ایران و یا سایر کشورها، پاسخ به سوالی در این زمینه را، به این بهانه، موکول به مرجع آن نابسامانی ها کرد.

ولی متاسفانه اشتباه وزیر امور خارجه در این رابطه و اطلاع رسانی از ریز  و جزییات پرونده ای که احتمالا نه خود جیسون رضاییان و نه وکیل او هنوز از آن خبر ندارد و احتمالا هرگز نیز از مفاد آن اطلاع نخواهد یافت، نشان داد که نقش سخنگویی دستگاه ناعادلانه قضا که هزاران بیگناه را به بهانه تهدید امنیتی و اعدام، راهی حبس و حصر کرده را هم، بر عهده گرفته و افزون بر آن در جریان جزییات پرونده های قضایی هم هست و بدتر از آن، اینکه از این عملکرد غیرانسانی و غیر حقوقی دستگاه قضایی حمایت هم می کند و این خود نشان از مستقل نبودن دستگاه قضا از سیاست های داخلی و خارجی دارد.

با این مقدمه، باید به این ادعای وزیر امور خارجه در گفت و گو با چارلی رز که دولت دارای طرحی در زمینه حقوق بشر است، نیز بدبینانه نگریست. به نظر می رسد دولت یک برنامه تبلیغاتی دارد، یک برنامه برای بزک چهره حکومت، حکومتی که به خاطر ناتوانی از برقراری دیالوگ با اتباع خود، برای فریب جامعه جهانی تلاش می کند.