يک هورمون کبدی در ايجاد چاقی و ديابت نقش دارد

از جمله مهمترين علت‌های شناخته شده برای چاقی و ديابت نوع 2 می‌توان به مصرف بيش از حد مواد غذايی حاوی شکر اشاره کرد.

FGF21 شناخته می‌شود.

از جنبه حفظ تعادل شيميايی، مغز در مورد مقدار مواد قندی وارد شده به بدن مبتلايان به چاقی و ديابت واکنشی از خود نشان نمی‌دهد. اما تابحال تصور نمی‌شد که کبد می‌تواند با ترشح يک هورمون مشخص مغز را برای توقف دريافت قند وادار به فعاليت کند. پژوهشگران می‌گويند هورمون FGF21 وقتی در خون ترشح می‌شود که مقدار دريافت قند از مواد نشاسته‌ای در بدن افزايش می‌يابد. ترشح اين هورمون در خون به مغز پيام می‌دهد که

از اشتهای بيشتر برای پذيرش مواد قندی جلوگيری کند.  

بطور کلی انرژی مورد نياز بدن توسط چربی‌ها، پروتئين‌ها و قندهای موجود در مواد غذايی که به نام کربوهيدرات شناخته می‌شوند تامين می‌شود. از ميان اين سه منبع کربوهيدرات‌ها عمده‌ترين منبع برای تامين انرژی محسوب می‌شوند اما همزمان افزايش روزافزون دريافت قند از طريق همین کربوهيدرات‌هاست که بعنوان عامل اصلی ابتلا به ديابت نوع 2 و چاقی شناخته می‌شود. در ديابت نوع 2 مشکل اصلی مقاومت سلول‌های بدن به انسولين است در حالی که در ديابت نوع 1 مشکل اصلی در ناکارآمدی سلول‌های انسولين ساز کبد است. از نظر همه‌گيری اجتماعی نيز 90 درصد کسانی که دچار ديابت هستند در گروه مبتلايان به ديابت نوع 2 و ده درصد آن‌ها در گروه مبتلايان به ديابت نوع 1 قرار می‌گيرند.   

تا پيش از اين پژوهشگران می‌دانستند که هورمون FGF21 قادر است حساسيت سلولی به انسولين را افزايش دهد اما گزارش جديد می‌گوي

FGF21 با اثر بر هيپوتالاموس نه تنها ولع به مواد غذايی شيرين را کاهش می‌دهد بلکه تقاضا برای حجم هر وعده غذايی را محدود می‌کند. در نتيجه نه تنها قند بلکه مقدار غذايی که فرد می‌خورد نيز کمتر می‌شود.  

از سال 1960 ميلادی تاکنون ارتباط ميان پذيرنده‌های سلولی حساس به مواد غذايی شيرين و مغز شناخته شده بود اما اين پذيرنده‌ها بطور عمده در منطقه دهان قرار دارند و در نتيجه حساسيت آن‌ها مربوط به دريافت مواد قندی و مرحله هضم آن‌هاست. آنچه تاکنون ناشناخته مانده موضوع سازوکار ارتباط ساير اندام‌ها با مغز برای تنظيم قند پس از هضم مواد غذايی‌ست. پژوهشگران در گزارش خود اعلام کرده‌اند يافته آن‌ها يکی از راه‌هايی‌ست که کبد را بعنوان اندام موثر در مرحله پس از هضم به مغز مرتبط می‌کند. در پژوهش تازه ارتباط کبد و مغز از طريق هورمون FGF21 به عنوان محور کبدی- مغزی نامگذاری شده است. نتايج اين پژوهش می‌تواند در توليد مواد غذايی مناسب برای کارکرد کبد و اثر بر هيپوتالاموس مبتلايان به ديابت موثر باشد.

ورزش و مصرف سبزيجات بيشتر در وعده‌های غذايی باعث کاهش قند خون و کاهش احتمال ابتلا به ديابت می‌شود.