مشاهداتی از تاثیر حوادث تروریستی اخیر بر زندگی مردم ترکیه

برای ما که در ترکیه و در شهری با فاصله زیاد از استانبول زندگی میکنیم و به علت ندانستن زبان ترکی ارتباطمان با جامعه ترک زبان در حد «مِرحبا» و «ایگون لر» است پس لرزه های انفجارهای اخیر فرودگاه آتاتورک استانبول در زندگی روزمره مردم چندان مشهود نیست. در نگاه اول به نظر میرسد زندگی عادی در جامعه مثل همیشه جریان دارد، اما اگر کمی دقیق شوی چیزهای بیشتری می بینی...این روزها در سطح شهر بیشتر از روزهای دیگر ماشین ها و گشت های پلیس و مامورین لباس شخصی (که مثل مامورین لباس شخصی خودمان از صد متری قابل تشخیص هستند)، مشغول گشت زنی هستند.  دیشب که به منطقه ای پر از کافه و رستوران رفته بودیم به نظرم رسید آن جنب و جوش و بیخیالی و خنده های ناشی از سرخوشی کمتر به چشم می آید... در طول روز فروشنده های دوره گرد پرچم های ترکیه و عکسهای آتاتورک بیشتر از همیشه در سطح شهر جولان میدهند و به نظر میرسد فروش نمادهای وطن پرستی و ملی گرایانه این روزها در ترکیه بازار خوبی دارد و از پنجره ی بیشتر خانه ها و سر در مغازه ها پرچم های بزرگ سرخ رنگ با هلال ماه و ستاره و یا تصاویر آتاتورک آویزان است. در اینترنت بیشتر شبکه های اجتماعی مثل فیسبوک و توییتر و حتی یوتیوب، در برخی از ساعات به سختی و خیلی کند باز میشوند و برای استفاده ی بی دغدغه از آنها باید دست به دامان فیلتر شکن شد. 

از دوستی که بیشتر از من در تماس با جامعه ترک زبان است پرسیدم که واکنش ترک ها به حوادث اخیر چیست؟ میگفت که دوستان ترکش معتقدند که این انفجارها که درست چند روز قبل از آغاز تعطیلات عید فطر صورت گرفته، برای ضربه زنی بیشتر به صنعت گردشگری ترکیه است. چرا که دولت ترکیه با اعلام 9 روز تعطیلی به مناسبت عید فطر میخواست ترکها را عملا تشویق به مسافرت کند بلکه خون تازه ای به رگهای خشک شده ی صنعت گردشگری ترکیه که در غیاب گردشگران خارجی رو به احتضار است تزریق شود و حالا با این انفجارها قطعا بسیاری از ترکها هم ترجیح میدهند در این تعطیلات بی سابقه ای که دولت اعلام کرده است در خانه های خود بمانند و جایی نروند. برخی دیگر هم اردوغان و سیاستهای او را در قبال مسائل منطقه و نیز سوء مدیریت در قبال بحران های داخلی کشور را در وضعیت پیش آمده مقصر دانسته و لبه ی تیز انتقادات خود را متوجه دولت اسلامگرای ترکیه کرده اند.

هرچه هست زیر پوست شهر و زیر این آرامش ظاهری که در سطح شهر نه چندان بزرگ ما و در صدها کیلومتر دور تر از استانبول وجود دارد، طوفانی از نگرانی و دغدغه نهفته است. چند روز پیش به دعوت دوستی آمریکایی به رستوران یکی از بهترین هتل های شهر دعوت شده بودم... در ساعت افطار که همه ی رستورانها مملو از جمعیت است در رستوران بزرگ هتل حتی یک نفر هم نبود...از منوی مفصل هتل تنها دو یا سه نوع غذا ارائه میشد که بعد از سفارش مشخص شد که آن هم غذای یخ زده ای بوده که صرفا یخ زدایی و گرم شده و این نشان میداد آشپزخانه هتل تق و لق است و احتمالا آشپز هتل هفته ای یک بار می آمده و غذاهای مخصوصی را اماده و فریز میکرده و میرفته و فقط یخ زدایی و گرم کردن به نیروهای کار ارزان تر هتل سپرده میشده است..هتل هایی که در این موقع سال از چند ماه قبل همه ی اتاقهایشان رزرو شده بود، حالا با قیمتهایی گاه تا یک پنجم قیمت اولیه عملا به حالت نیمه تعطیل در آمده اند.

هرچه هست این روزها صنعت توریسم ترکیه به حالت استندبای درآمده و برای کشوری که چاه نفت ندارد و عمده ترین بخش درآمدش از راه توریسم است این مساله زندگی بیشتر مردم را تحت الشعاع قرار داده است. اینجا همه نگران و منتظر هستند که این کابوس بالاخره به شکلی تمام شود و دوباره سیل توریست به شهرهای مختلف ترکیه سرازیر شده و زندگی مردمان دوباره رونق بگیرد.

این مشاهدات شخصی من از وضعیت شهر محل سکونتم در ترکیه بود...شما هم چنانچه در ترکیه هستید میتوانید از مشاهدات خود در این روزها به ما بگوئید.