احمد جنتی و رویای اعدام موسوی و کروبی

«احمد جنتی»، دبیر شورای نگهبان قانون اساسی ایران در برنامه تلویزیونی «شناسنامه» که از شبکه سه تلویزیون دولتی ایران پخش شد، با انتقاد شدید از رفتار پس از انتخابات میرحسین موسوی و مهدی کروبی گفته است: ««این دو نفر باید برای ادعای تقلب در انتخابات که دروغ محض بود، مجازات می شدند... بر سر این عوامل منت گذاشته شده است. اگر بنا به محاکمه این ها بود، هیچ قاضی عادل و آگاهی جز حکم اعدام برای آن ها صادر نمی کرد... هر جای دیگر این ها را در جا اعدام می کردند.»

وی به محمد خاتمی هم اشاره کرده و از این که او « همین طور دارد راه می رود و زیرآبی می رود» انتقاد و تاکید کرده است:«باید اعتراض شود که چرا این افراد دستگیر نشدند نه این که چرا آن دو نفر در حصر هستند. این اعتراض به جا است و حق هم هست و جوابی ندارد.»

جنتی با اشاره به پرونده «مهدی هاشمی»، گلایه مندانه گفته است: « یکی دیگر از سران فتنه 20 هزار صفحه پرونده دارد و جرم او هم واضح واضح است و مدتی فراری بود، بعد هم برگشت. چرا این تا حالا مانده است. اعتراض به این مسایل به جا و درست است. خدا می داند رسیدگی به این پرونده تا چه زمانی قرار است ادامه یابد؛ تا زمان ظهور ادامه پیدا می کند.»
این نخستین بار نیست که وی درخواست اعدام رهبران «جنبش سبز» را مطرح می کند. اول آذرماه 92 او در خطبه های نماز جمعه تهران گفت: «اگر رأفت فوق العاده اسلامی نبود، آن ها باید اعدام می شدند. نظام خیلی منت بر سر این افراد گذاشته و گفته زنده بمانید و در خانه خودتان هم باشید و هر وقت خواستید شما را پیش پزشک هم می‌برند. اگر سرموضع‌شان نبودند و یک کلمه می گفتند اشتباه کردیم، ممکن بود راه فرجی باشد.»

پس از این سخنان، «علی مطهری» نامه ای به جنتی نوشت و با بی اساس خواندن این درخواست، پیشنهاد کرد: « آقای جنتی یک هفته به همین صورت [در حصر] زندگی کنند، ببینند دوام می‌آورند یا نه؟»

این پیشنهادها و انتقادها کم نبوده اند ولی تغییری در موضع دبیر شورای نگهبان نداده اند.

احمدجنتی نخستین کسی بود که موضوع حصر رهبران جنبش سبز را اعلام کرد. او 29 بهمن 89 در خطبه های نماز جمعه تهران گفت: « كاری كه قوه قضاییه می تواند انجام دهد این است كه ارتباط سران فتنه با بیرون را قطع و این ها را در خانه خودشان زندانی كند. رفت و آمدهای آن ها را محدود كند و اجازه دسترسی این فتنه گران به تلفن و اینترنت را ندهد تا نتوانند بامردم ارتباط داشته باشند و پیام دهند.»

این دستور چند روز بعد اجرایی شد. روی هم رفته، چنین برخوردهایی از دبیر شورای نگهبان دور از انتظار نیست و محصول روحیه و شخصیت تاریخی و سیاسی او است. در همین برنامه تلویزیونی، احمد جنتی با اشاره به پیشینه قضاوتش در «دادگاه انقلاب» در اوایل انقلاب گفته است: «بنا شد ما برویم قاضی شویم و ما هم صفر کیلومتر بودیم، قضاوت نخوانده بودیم... گفتند که چاره‌ای نیست، شما بروید این‌جا... بسیاری از افراد نیز نمی دانستند باید چه کنند. امثال من دوره ای ندیده بودیم... برخی جاها می ماندیم... بعضی را شک می کردیم که باید اعدام کنیم یا نه. امام می فرمودند در خصوص کسی که جرم او مسلم است، نباید معطلش کرد؛ زمانی که موسولینی را به دادگاه آوردند، قاضی پرسید اسمت چیست، جواب که داد، دستور اعدام او را صادر کردند چرا که جرم وی مسلم بود؛ تنها نیاز به شناسایی بود که فرد را اشتباهی نیاورده باشند. نظر امام این گونه بود.»

چنین روحیه ای نزد چهره های سیاسی محبوب آیت الله جنتی نیز وجود دارد. پس از انتخابات 88، «روح الله حسینان» در مجلس به دنبال تصویب طرحی برای قانونی کردن اعدام رهبران جنبش سبز بود. مخالفت های درون مجلس با این طرح منجر به استعفای حسینیان شد که با دخالت آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، او از استعفا انصراف داد.
این نماینده مجلس که عضو ارشد «جبهه پایداری» محسوب می شود، آذرماه 92 درباره طرح موسوم به «اعدام محاربان» به خبرگزاری »تسنیم» گفت: «آن چیزی که ما دنبالش بودیم این بود که به‌مدت 10 روز محاکمه این‌ها طول بکشد و سریع حکم خدا جاری شود.»

پیش از این هم «محمدرضا باهنر»، نماینده مردم تهران افشا کرده بود: «یکی از همکاران مجلسی چند روز پس از انتخابات سال 88 می گفت این سه نفر را به من تحویل دهید، در میدان قیام اعدام می کنم؛ هیچ اتفاقی هم نمی‌افتد.»

علی مطهری، نماینده تهران دی ماه 88 در واکنش به طرح اعدام محاربان گفت: «آقای حسینیان کلا علاقه خاصی به اعدام دارد. زمانی که ایشان قاضی بود، حکم‌های اعدام بسیاری صادر می‌کرد و این به روحیات ایشان بر می‌گردد.»

اما جدا از پیشینه تاریخی و روحیه چهره های جنتی و روح الله حسینیان، زمان تاکید بر اعدام سران جنبش سبز نیز دارای اهمیت است. در طول ماه های اخیر دولت روحانی بارها اعلام کرده که دنبال مساله رفع حصر است. سخن‌گوی دولت به تازگی در واکنش به نامه علی مطهری که به رییس جمهور ایران هشدار داده بود در صورت پی گیری نکردن مساله رفع حصر، از او در مجلس سوال می کند، گفته بود این نماینده مجلس در جریان جزییات پی‌گیری های دولت نیست.

در ماه های اخیر در رسیدگی های پزشکی به میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، رسانه ها از حضور و پی‌گیری وزیر بهداشت ایران خبر داده اند که نشان می دهد دولت روحانی در پی حل مساله حصر سران جنبش سبز است. خبرها هم اکنون حاکی از آن هستند که وضعیت حصر مهدی کروبی و رسیدگی پزشکی به او نیز بهبود یافته و لحن سران ارشد جمهوری اسلامی نیز به تدریج آرام تر شده است.

آیت الله خامنه ای اگرچه در ادبیات خویش کماکان بر مساله «فتنه» تاکید می کند ولی در آخرین راه حل، خواستار اعتراف رهبران جنبش سبز به اشتباه سیاسی و عذرخواهی شده است. این درخواست تاکنون از سوی موسوی و کروبی بی پاسخ مانده ولی رویکرد کلی برخورد حکومت ایران با رهبران معترضان رو به بهبود ارزیابی می شود.

در چنین شرایطی، فوران مجدد خشم احمد جنتی که مهره ای موثر در نهایی شدن چنین تصمیماتی است، قابل توجه است.

سایت «رجانیوز» دیروز گزارشی از سخنان احمد جنتی در اعضای حلقه‌های دانشجویی و بسیجی مسجد جامع «مسعودیه» منتشر کرده که با خشم گفته است: « الان، مسأله اصلی، فتنه‌ و فتنه‌گران هستند. فتنه هنوز هم فتنه است. برخی گستاخانه به حال فتنه‌گران و مسوولان آن دل‌سوزی‌های بی‌جا می‌کنند. نمی‌فهمند یا نمی‌خواهند بفهمند که اگر این ها موفق می‌شدند، اساس نظام و اسلام زیر سؤال می‌رفت زیرا دعوای فتنه‌گران بر سر هست و نیست نظام بود. این‎ها با برنامه‌ریزی بین خودشان تقسیم کار کردند، امریکا و اسراییل هم با تمام وجود از آن ها اعلام حمایت می‌کنند. مسأله فتنه را در ذهن داشته باشید و هرگز آن را فراموش نکنید.»

این سخنان هم‌زمان با اوج گرفتن انتقادهای اصول‌گرایان تندرو از برگزاری همایش «حزب اعتماد ملی» منتشر شده است. در این همایش بارها از موسوی و کروبی یاد شد.

در واقع، تندروها با واکنش تند به این رویدادها، بازی را به نقطه صفر باز می گردانند. آن ها از «عذرخواهی» به «اعدام» باز می گردند تا به اصلاح طلبان بگویند که آرامش تنها منوط به نداشتن تحرک سیاسی اصلاح طلبان است. تحرک سیاسی به ویژه تحرک سیاسی معنادار هزینه زا است. این یک آزمون شناخته شده در تاریخ جمهوری اسلامی، به ویژه عصر آیت الله خامنه ای است.

در طول یک سال آینده نیز با نزدیک شدن به انتخابات مجلس و افزایش تحرک جناح های سیاسی در ایران، به طور طبیعی برخوردهای خشن لفظی تندروها و خط و نشان آن ها افزایش خواهد یافت. چنین روحیه ای به طور طبیعی کماکان احتمال در بن بست ماندن تلاش های معطوف به رفع حصر رهبران جنبش سبز را تقویت می کند، چیزی که حداقل خواسته چهره هایی چون احمد جنتی است، تندروهایی که کماکان رویای اعدام در سر دارند!