ایران - ایتالیا حساس تر از همیشه!

تیم ملی والیبال ایران شب گذشته  در حالی که پیشاپیش  بسیاری از کارشناسان والیبال صعودش به فینال را حتمی می‌دانستند، در یک بازی یک طرفه در مقابل آمریکا مغلوب شد و از راهیابی به فینال جا ماند.

جدای از تحلیل‌های فنی بازی، آنچه در زمین بارز بود خستگی، تشویش و غافلگیری تیم ایران بود، به گونه‌‌ای که  نظم در کار تیمی جای خود را به یک بازی احساسی داده بود.

آمریکایی‌ها بسیار روان بازی می‌کردند و همین سبب شد که ایران در دفاع روی تور ضعیف عمل کرده و اصطلاحا به هیچ توپی نه نگوید. 

آمار بازی دیروز اما تکان دهنده‌تر از نتیجه نهایی بود، ایران  ۳۸ بار اقدام به دفاع کرد و تنها یک بار توانست حملات آمریکایی‌ها را خنثی کند.

از ۵۷ سرویسی ایران تنها یک سرویس از سعید معروف مستقیما به امتیاز تبدیل شد.

پیش از بازی زورزی (Andrea Zorzi) گزارش گر امروز و اسطوره سابق والیبال ایتالیا پیش بینی کرده بود که «ایران امروز در سرویس و دفاع با مشکلات فراوانی مواجه خواهد بود و اگر می‌خواهد پیروز میدان باشد باید بیشترین تمرکزش را به سرویس و دفاع روی تور اختصاص دهد.»

شاید دیروز بیشتر از هر زمانی غیبت حسین معدنی مربی با سابقه تیم ملی ایران به چشم آمد، کسی که می‌توانست تیم را به موقع تهییج کرده و با مشاوره‌هایی که به کواچ می‌دهد خطای کادر فنی را هم کاهش دهد. معندی هفته گذشته به دلیل بیماری از همراهی تیم در ایتالیا جا مانده بود. 

بدشانسی دیگر مصدومیت غیرمنتظره موسوی بازیکن موثر و خوش تکنیک تیم بود که یک تعویض اجباری را به کواچ تحمیل کرد و دیگر در دفاع حرفی برای گفتن نداشتیم. میزان مصدومیت موسوی کماکان نامشخص است و گفته می‌شود تا پیش از بازی امروز حضور یا عدم حضورش در دیدار رده بندی اعلام نخواهد شد.

به هر حال دیروز روز ما نبود، حالا بحران انگیزه یا خستگی، دست کم گرفتن حریف یا حرف و حدیث های دیگر، هر چه بود تمام شد و حالا باید به فکر بازی رده بندی بود. 

تراژدی ایتالیا

شب گذشته پس از بازی ایران و آمریکا، تیم‌های ملی برزیل و ایتالیا به مصاف یک دیگر رفتند تا دیگر فینالیست این دوره لیگ جهانی را تعیین کنند. 

شاید کمتر کسی فکر می‌کرد  ایتالیا مدعی اصلی قهرمانی در حضور ۸۰۰۰ تماشاگر و در خانه خود این‌گونه توسط برزیل در هم کوبیده شود. ایتالیایی‌ها هم دیروز حرفی برای گفتن نداشتند. آنها هم همچون ایران از ۵۶ سرویسی که به دست آوردند یکی را به امتیاز تبدیل کردند و در دفاع هم توانستند از ۲۱ بار تلاش خود تنها ۴ امتیاز کسب کنند. 

در نهایت نتیجه بازی‌های نیمه نهایی به گونه ای رقم خورد که امشب ایران و ایتالیا بر خلاف پیش‌بینی‌ها به جای فینال در دیدار رده بندی مقابل هم قرار گیرند و برزیل و آمریکا برای کسب قهرمانی به مصاف یکدیگر بروند.

حالا باید منتظر ماند و دید امشب تیم ایران در یکی از سخت‌ترین مسابقات خود در مواجهه با میزبان رقابت‌ها، چه نتیجه‌ای کسب خواهد کرد. دیداری که هم برای ایران و هم برای ایتالیا بسیار پر اهمیت و حساس است. در دو سال اخیر ایران و ایتالیا ۶ بار مقابل هم قرار گرفته اند که سهم هر تیم ۳ پیروزی و ۳ شکست بوده است. 

باید در نظر داشت میان تمامی حریفان، همواره دیدارهای ایران و ایتالیا حتی برای بازیکنان دو تیم پر حاشیه  بوده است. 

البته فارغ از نتیجه‌ بازی، نباید فراموش کنیم که حضور در نیمه نهایی لیگ جهانی آن هم در دومین دوره حضور ایران در این لیگ، افتخاری است بس با ارزش و قابل تقدیر.

یک حاشیه، یک تجربه 

ماموران انتظامات سالن نلسون ماندلا، دیشب تمامی تلاش خود را برای پخش کردن تماشاگران ایرانی انجام داده بودند، سختگیری و کنترل چندین و چند باره بلیط‌ها و صندلی‌ها و دخالت‌های بی‌جای آن‌ها عده ای را کلافه کرده بود. در اواسط ست سوم با صحنه مشاجره یک تماشاگر ایرانی با یکی از نیروهای انتظامی مواجه شدم، سریعا خودم را به ضلع شمالی سالن رساندم و دوربین را روشن کردم تا  این لحظه را ثبت کنم. مامور مذکور که سعی در توجیه اقدام غیرقانونی خود داشت با دیدن دوربین دستش را به سمت لنز پرتاب کرد و همین باعث شد که فیلتر روی لنز به زمین افتاده و آسیب ببیند. حالا من هم به عنوان خبرنگار خودم جزئی از مجادله شده بودم، به سرعت همکاران مامور انتظامات هم به سمت ما آمدند، یکی از آنها که نگران فیلم‌های ضبط شده بود در ابتدای کار شروع به تهدید کرد و داستان بالا گرفت...

وقتی ماجرا را به دفتر مطبوعاتی سالن اطلاع دادم، بعد از نیم ساعت رئیس استادیوم ورزشی ماندلا شخصا به کنار زمین آمد و مرا فراخواند و این جملات را گفت :‌« ما اینجا این ورزشگاه را به یاد ماندلا ساخته ایم و الگوی ما به عنوان مسئولان و کارمندان این سالن باید ماندلا باشد، من از حادثه رخ داده برای شما بسیار بسیار متاسفم و از طرف خودم و تمامی کارکنان این مجموعه از شما به عنوان یک روزنامه‌نگار عذرخواهی می کنم. این را هم به شما قول می دهم که اگر تصمیم به شکایت از مامور ما گرفتید، مجموعه ماندلا کنار شما خواهد بود ما نمی خواهیم حقی از کسی توسط کارکنان‌مان ضایع شود.» کمی گفتگو کردیم و در آخر مکالمه گفت :« همچنین مایلم هدیه ای از طرف مجموعه نلسون ماندلا به شما تقدیم کنم تا خاطره‌ای که توسط کارکنان من برای شما رقم خورد کمرنگ‌تر شود.»

و من در تمام این لحظات، بغض گلویم را گرفته بود، یاد دوستان روزنامه نگار در بند، یاد روزنامه نگاران ایرانی، یاد سالها فشار و تهمت و ارعاب و بی‌احترامی که عزیزان و همکارانم در ایران متحمل شده و می‌شوند به گلویم چنگ انداخته بود. 

چند دقیقه بعد یک کتاب نفیس از زندگی ماندلا و معرفی مجموعه نلسون ماندلا در فلورانس با امضای رئیس این مجموعه به دستم رسید...