آيا نژادپرستی در استراليا در حال شکوفه کردن است؟

در کنار تلاش‌های جهانی و محلی فراوانی که برای پذيرش و هم‌جوشی مهاجران و پناه‌جويان در جوامع مقصد انجام می‌شود، روند کم و بيش عمومی در بسياری از کشورهای جهان به شکل مقاومت اوليه ميزبان ها در برابر تازه واردان و سپس گشايش تدريجی برای پذيرش آن ها در جامعه رخ می‌دهد.

استراليا هم به عنوان مقصد گروه بزرگی از مهاجران و پناه‎جويان قانونی و غيرقانونی با چنين چالشی دست به گريبان است.

در بخش عمده‌ای از تاريخ قرن بيستم استراليا، اين کشور بر اساس تعلقات فرهنگی نظام پادشاهی بريتانيا، با سياست «استراليای سفيد» اداره می‌شد که بر اساس آن، دولت این کشور به طور رسمی در برابر ورود غير انگليسی زبان ها مقاومت می‌کرد.
پس از پايان جنگ جهانی دوم و با روی کار آمدن دولت «بن چيفلی» از «حزب کارگر»، زمينه‌های حذف سياست استرالیای سفيد در دستور کار دولت قرار گرفت.
در دولت بعدی به رهبری «رابرت منزيس» از «حزب ليبرال» و با پذيرش «طرح کلمبو» که به دانشجويان کشورهای آسيايی اجازه می‌داد در دانشگاه‌های استراليا تحصيل کنند، شرايط برای کسب اقامت غيرسفيدپوستان در اين کشور فراهم شد.
اما در آخرين گام، سياست استراليای سفيد با روی کار آمدن دولت «هارولد هولت»، هفدهمين نخست وزير استراليا در سال 1966، به طور رسمی برچيده شد. اگرچه اين تمام داستان نيست.

استراليا در نزدیک به 50 سال گذشته مسير پذيرش قانونی مهاجران و پناه‌جويان را به‌طور کلی تسهيل کرده است. در همین حال، احزاب  مختلف با استفاده از زمينه‌های اجتماعی برای پذيرش يا مخالفت با ورود مهاجران و پناه‌جويان، امتيازات سياسی و انتخاباتی کسب می‌کنند. اما نظرسنجی‌های مختلف نشان می‌دهند جامعه استراليايی با وجود تنوع فرهنگی حاصل از ورود مهاجران، هم‎چنان با موضوع  «ديگران» مرزبندی‌های مشخصی دارد. 

گزارش «نقشه پيوستگی اجتماعی» استراليا که از سال 2007 از سوی دانشگاه «موناش» منتشر می شود، هر سال نتايج بررسی شرايط اجتماعی مهاجران و پناه‌جويان را به صورت مدون در اختيار مردم، نهادهای اجتماعی و سازمان‌های دولتی قرار می‌دهد. مبنای اين مطالعه ساليانه، اطلاع از روندهای اجتماعی در اين کشور از طريق نظرسنجی‌های عمومی‌ است. مهم‌ترين سوالی که هر سال تلاش می‌شود در تحليل نظرسنجی‌ها به آن پاسخ داده شود، اين است که آيا جامعه استراليا دچار ديگرهراسی و تبعيض در مقابل تازه واردان است يا نه؟

بخش «مبدا» مهاجران در گزارش سال 2013 نقشه پيوستگی اجتماعی استراليا نشان می‌دهد احساسات منفی عمومی نسبت به مهاجران انگليسی زبان از کشورهايی نظير انگلستان و نيوزيلند همراه با مهاجران اروپايی نظير آلمانی‌ها و ايتاليايی‌ها و ساکنان جزاير اقيانوس آرام تنها 5 درصد، و رده بعدی احساسات منفی مربوط به مهاجران چينی (13 درصد)، هندی (15 درصد) و افريقايی تباران (16 درصد) بوده است.

طبق این گزارش، بيش ترين احساس منفی از ورود مهاجران و پناه‌جويان نسبت به کسانی ا‌ست که از خاورميانه به استراليا آمده‌اند. در اين بين، مسلمانان با احساسات منفی بيش تری از سوی جامعه استراليايی روبه رو می‌شوند؛ به طوری که مهاجران عراقی با22 درصد و مهاجران لبنانی با 27 درصد در بالاترين مکان از جنبه عدم پذيرش اجتماعی قرار می‌گيرند.

مطالعات اجتماعی در فاصله يک دهه بين سال‌های 2000 تا 2010 در استراليا حاکی از آن هستند که تازه واردان به اين کشور از دو واژه «نژادپرستی» و «تبعيض» به عنوان مشخص‌ترين توصيف برای شرايط زندگی خود در استراليا نام برده‌اند. گزارش نقشه پيوستگی اجتماعی استراليا در سال 2014 نیز تاکيد می‌کند که موضوع نژادپرستی هم‌چنان در صدر توصيف‌های مهاجران از اين کشور قرار دارد.

گزارش سال 2013 نشان می‌داد تنها 3 درصد از مهاجران غير انگليسی زبان از جامعه استراليايی به عنوان جامعه‌ای حمايت‌گر با همسايگانی خوش برخورد و روادار نام برده‌اند. آن چه در سال 2013 به زبان مهاجران آمده، در نقطه مقابل توصيفی‌ است که در سال 1998 درباره جامعه استراليايی شنيده می‌شود. در آن سال، 15 درصد مهاجران غير انگليسی زبان از استراليا به عنوان کشوری که آغوش خود را به روی «ديگران» گشوده است، یاد می‌کردند.
عجيب‌تر اين که در سال 2013 چيزی حدود 18 درصد نيوزيلندی تبارهای ساکن استراليا که کشورشان نزديک‌ترين کشور انگليسی زبان به استراليا محسوب می‌شود، از نژادپرستی و تبعيض در استراليا شکوه کرده بودند و 39 درصد آن‌ها از اين بيم داشتند که مورد تهاجم استراليايی‌ها قرار گيرند.       

گزارش سال 2014 نقشه پيوستگی اجتماعی استراليا در توصيف شرايط تبعيض اجتماعی موجود در اين کشور توضيح می‌دهد که به دست نياوردن شغل و ناديده گرفته شدن تقاضا برای اجاره محل سکونت، دو نمونه از شرايطی‌ است که کسانی که نام آن‌ها به نام‌های خاورميانه‌ای و رنگ پوست آن‌ها به ساکنان آن منطقه شباهت دارد، با آن دست به گريبان هستند.

همين گزارش نشان می‌دهد که 19 درصد استراليايی‌های غير سفيد به دليل رنگ پوست، قوميت و مذهب با تبعيض‌های اجتماعی روبه رو می‌شوند.

«جورج برنديس»، دادستان کل استراليا و سناتور انتخابی از ايالت کوئينزلند که از سال 2013 در مقام دادستانی کل ابقا شده است، در نطق سال گذشته خود در مجلس نمايندگان گفت 30 درصد استراليايی‌ها از تنوع فرهنگی در اين کشور رضايت ندارند و آن‌ها حق دارند نظر خود را به صدای بلند اعلام کنند. در واکنش به وی، بسياری از کنش‌گران اجتماعی و فعالان حقوق بشری به او اعتراض کردند که برخلاف گفته‌اش، اين خود او به عنوان دادستان کل است که می‌بايست در مقابل رويکرد ديگرهراسی در استراليا موضع مخالفت داشته باشد.  

حزب راست گرا و تازه تاسيس «اتحاديه استراليای آزاد» که به نام «ALA» و با توصيف گروه مخفی ضد اسلامی شناخته می‌شود، در همايش ماه اکتبر خود که در محلی ناشناس در شهر «پرث»، مرکز ايالت استراليای غربی برگزار می‌شد، از «خِیرت ویلدرس»، رهبر حزب ‌راست گرای «آزادی» در هلند دعوت کرده بود تا سخنران افتتاحيه اولين گردهمايی آن‌ها باشد. ويلدرس در سخنرانی‌ خود به اعضای ALA گفت: «بيش از نيمی از مسلمانانی که در هلند زندگی می‌کنند، به اين احساس رسيده‌اند که کسی به آن‌ها خوش آمد نمی‌گويد و اغلب در حال خروج از اين کشور هستند که خبر خوبی ا‌ست.» 

حزب اتحاديه استراليای آزاد در همان همايشی که ويلدرس سخنران آن بود، «دبی رابينسون»، يکی از اعضای حزب را به عنوان نامزد انتخابات آينده مجلس سنای استراليا از ايالت کوئينزلند معرفی کرد. يک روز پس از همايش، خانم رابينسون به تلويزيون «ای بی سی»(ABC) استراليا گفت که آن چه حزب درباره آن نگران است، وضعيت ناشی از ورود مهاجران و اختلاط فرهنگی در کشور است.   

روزنامه «دی ایج»(The Age) که در ملبورن منتشر می‌شود، پس از برگزاری همايش حزب اتحاديه استراليای آزاد، سخنرانی ويلدرس و مصاحبه دبی رابينسون، از قول يک کارشناس دانشگاه «کرتين» نوشت: «سياست نژادپرستی در استراليا در حال شکوفه کردن است.»     

 

پروژه چالش نژادپرستی" دانشگاه سيدنی غربی

 کارزار رسانه‌ای دانشگاه سيدنی غربی برای مقابله با گسترش نژاد پرستی در استراليا که توليدات رسانه‌ای آن بطور عمده در شبکه‌های‌اجتماعی منتشر می‌شود مبتنی بر اين نظر است که اگرچه نژادپرستی به اشکال گوناگون در جامعه استراليا ديده می‌شود اما همزمان افراد جامعه نيز صرفنظر از قوميت و ظاهر خود در مقابل جلوه‌های نژادپرستی واکنش نشان می‌دهند. بخش بزرگی از آنچه در هفت سال گذشته بر آن تاکيد می‌شود اين است که پوشش و ظاهر زنان و مردان مسلمان- که در استراليا بطور قانونی به رسميت شناخته می‌شود- جرقه بروز برخوردهای نژادپرستانه را می‌زند و کسانی که قائل به انديشه‌های نژادپرستانه هستند در مکان‌های عمومی و بطور علنی با زنان و مردان مسلمان برخورد ناشايست دارند. کارزار رسانه‌ای دانشگاه سيدنی غربی به جامعه استراليا توصيه می‌کند در مقابل طرفداران انديشه‌های نژادپرستانه از قربانيان اين برخوردها دفاع کنند.

 

.embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; }