تهدید خواننده ایرانی ساکن فرانسه به مرگ

گفت و گو با لئوناردو تاج آبادی

«لئوناردو (بهرام) تاج آبادی»، خواننده اپرای ایرانی در فرانسه این روزها به دلیل تهدیدهایی که از سوی عوامل ناشناس دریافت کرده، در مرکز توجه رسانه های فرانسوی قرار گرفته است. برخی از این رسانه ها نوشته اند تهدید وی از سوی بخشی از گروه­های تندرو ساکن ایران بوده است.

 لئوناردو یکی از معدود خوانندگان ایرانی موفق اپرای ساکن پاریس است که به دلیل آن چه رادیو «فردا» اجرای دورادور کار هنری با خوانندگان ساکن اسراییل عنوان کرده، تهدید شده است.

شبکه سوم تلویزیون فرانسه و سایر رسانه های فرانسوی می گویند تهدید کنندگان تاج آبادی گفته اند او را هم مانند «فریدون فرخزاد» کشته و جسدش را تحویل اربابانش در تل آویو می دهند.

این هنرمند از سال 2005 به منظور تحصیل آکادمیک در حوزه اپرا از ایران مهاجرت کرده است. «ایران‎وایر» از او درباره این روزهایش پرسیده است:

تهدیدها از زمان انتشار کار مشترک شما با «فرزانه کهن» شروع شد؟

• نه؛ قبل از آن هم چند باری تهدید شده بودم و هر بار ماجرا را به پلیس فرانسه گزارش کردم. چندی پیش با این انگیزه که در ایران به زن به عنوان یک ابزار و ابژه جنسی نگاه می شود و او را وسیله ای برای تداوم نسل و آشپزی می بینند، آهنگی به نام«بانوی شرقی»  خواندم که موضوعش در ارتباط با حقوق تضییع شده زنان بود. این آهنگ که مضمونی اجتماعی داشت، در سطح وسیعی انتشار یافت. بعد از آن تهدید ها شروع شد.

از همان آغاز هم این تهدیدها با نامه ارسال می شد؟

• خیر؛ در مرحله اول به مادرم تلفن زده و گفته بودند دست از این قبیل فعالیت هایم بردارم.

واکنش شما چه بود؟

• به هر حال، پلیس فرانسه را در جریان گذاشتم و ماجرا را تعریف کردم. آن ها در این مورد اظهارات مرا ثبت کرده و یک سری توصیه هایی کردند. چندی بعد، دو ایمیل تهدیدآمیز از طرف «سربازان گمنام امام زمان» دریافت کردم و تهدید به قتل و مرگ شدم که این بار باز هم ماجرا را  به پلیس اطلاع دادم.

گویا شما آثاری از فریدون فرخزاد را هم بازخوانی کرده اید؟

• بله؛ فرخزاد یکی از خوانندگان محبوب من است؛ هم به لحاظ تفکرش و هم به دلیل شجاعت و صراحت بیانش. فکر کردم هیچ کس تا به حال کاری از فرخزاد را بازخوانی نکرده یا لااقل من نشنیده ام. به همین دلیل هم آهنگ«آشیانه» این خواننده را که برگرفته از«ویلون زن روی بام» است، بازخوانی کردم.  بعد از انتشار این آهنگ، موج جدید تهدیدها شروع شد. این بار اسم آقای فرخزاد را هم می بردند و می گفتند من را هم مانند او خواهند کشت. عکس او را یک بار ضمیمه یکی از نامه ها کرده بودند.

در مورد بازخوانی آهنگ آشیانه توضیح بیش تری می دهید؟

• ریشه این آهنگ به یک فیلم یهودی برمی گشت. من با یکی از دوستانم در اسراییل حرف زدم، او من را به یک خواننده اسراییلی آشنا کرد تا با هم هم‎خوانی کنیم. این طور شد که با فرزانه کهن آشنا شدم که گروهی به نام «گل‎ها» در اسراییل دارند و آهنگ های محلی ایرانی را هم اجرا می کنند.

پیشنهاد را شما دادید؟

• بله. من با ایشان حرف زدم و استقبال کردند. این آهنگ را به دو زبان فارسی و عبری خواندیم و هدف این هم‎خوانی را هم ایجاد صلح بین مردم ایران و اسراییل عنوان کردیم. در مسیر این ماجرا بود که با ایرانیان ساکن اسراییل آشنا شدم. آن ها واقعا ایران را دوست دارند و برای حفظ فرهنگ ایران تلاش می کنند. سعی می کنند موسیقی ایرانی را به اسراییلی ها بشناسانند. من باور کرده ام که ذهن جهان از جنگ و خون‎ریزی خسته شده است. باید این چرخه دشمنی متوقف شود.

اگر به اسراییل سفر نکرده اید، ایده هم‎صدایی با فرزانه کهن چه طور اجرا شد؟

• این کار در استادیو انجام شد. ایشان فایل صدایشان را برای من فرستادند، من هم خواندم. ایشان فارسی و عبری خواندند ومن هم فارسی. آقای «ابی یگانه» این دو صدا را تدوین و میکس کردند.

شما در ایران هم اپرا کار می کردید؟

• نه از ابتدا. من لیسانس بیولوژی از دانشگاه تهران داشتم و مدیر کنترل کیفیت یک کارخانه دستمال کاغذی بودم. همه چیز ظاهرا خوب و عالی بود اما زندگی روزمره ام چیزی نبود که مرا ارضا کند. این که درگیر یک زندگی منظم باشم، صبح به صبح بروم سر کار، بچه دار بشوم، کسب و کار راه بیاندازم و یک زندگی با روال عادی را دنبال کنم، مرا راضی نمی کرد. پدرم صدای دلنشینی داشت. یکی از دوستانم که صدای مرا شنیده بود، پیشنهاد داد به آقای «نوری» مراجعه کنم. آن روزها محمد نوری در حال تشکیل یک گروه کُر بود. برای اولین بار تست دادم و شروع کردم به کار با آقای نوری. هم زمان به خاطر علاقه ام داشتم زبان ایتالیایی یاد می گرفتم. یک روز یکی از دوستانم اپرایی با صدای «پلاسیدو دومینگو» برایم گذاشت. به شدت تحت تاثیر آن قرار گرفتم. همان دم تصمیم گرفتم از ایران بروم دنبال تحصیل اپرا.

و بعد به فرانسه مهاجرت کردید؟

• اول رفتم ارمنستان. شرایط سختی بود. ارمنستان در سال های ابتدایی جدایی از روسیه بود و درگیر شرایط بد اقتصادی. نتوانستم تحمل کنم و برگشتم ایران. بعدها یک پرفسور کنسرواتور در لوز مرا راهنمایی کرد که برای کنسرواتور فرانسه نامه بفرستم. نامه فرستادم و مرا پذیرفتند. این بار به فرانسه رفتم.  

می توانم بپرسم تهدیدکنندگان از کجا آدرس شما را داشتند؟

• مدتی قبل برای کاری راجع به آهنگ سازی و دعوت دوستان برای ارسال کارهایشان در یک پست فیس بوکی، آدرسم را نوشته بودم تا دوستان سی دی کارهایشان را برایم بفرستند. حدس می زنم از آن جا برداشته باشند.

همه این نامه های تهدیدآمیز از ایران ارسال می شدند؟ شبکه سوم تلویزیون فرانسه می گوید این نامه ها از آدرس خیابان «فکوری»، پلاک 90 ارسال شده اند.

• نه؛ بعد از انتشار آهنگ آشیانه در مدیاهای مختلف، از جمله رسانه های اسراییلی، این بار نامه ای از مقصد آلمان دریافت کردم. مرا «جاسوس کثیف» خطاب کرده بودند که رابطه بین ایران و اسراییل را ترویج می کنیم.

چه شد تصمیم گرفتید این تهدیدها را رسانه ای کنید؟

• در ابتدا مایل نبودم این کار را بکنم. تا این که تحت فشارهای روانی که متحمل شده بودم، درگیر مشکل روده شدم. پزشکم به من توصیه کرد بهتر است مسایل را علنی کنم. تمام این اتفاقات با حوادث تروریستی در فرانسه هم‎زمان شده بود و تحت فشار بودم. من فقط می خواستم برای صلح و بشریت تبلیغ کنم. جای این همه جنگ و خون ریزی، چه ایرادی دارد که بین همه مردم جهان، از جمله مردم ایران و اسراییل آشتی و دوستی باشد؟ چه ایرادی دارد که کل جهان در صلح باشند؟

گویا موسسه یهودی «کریف» هم این تهدیدها را محکوم کرده است.

• بله. اما در این میان، از برخورد «احمد شهید»، گزارش گر ویژه ملل در امور حقوق بشر ایران خیلی خرسند شدم. با کمک «شیرین عبادی»، با احمد شهید در سازمان ملل تماس گرفتم و وضعیتم را گفتم. شگفت زده شدم از انسانیت دکتر احمد شهید. شخصا به من زنگ می زدند و با ایمیل، مدام پی گیر شرایط من بودند. باید بگویم احمد شهید فرد دلسوزی برای جامعه بشریت است.

 الان با این وضعیت چه می کنید؟

• زندگی می کنم و کماکان می خوانم. با خواندن است که احساس هویت می کنم.