سیامک قادری، جرم: خبرنگاری (۱۹)

نام: سیامک قادری

سوابق حرفه ای: همکاری با ایرنا، روزنامه ایران، ایرانیان، صبح خانواده، اخبار، ابتکار، سردبیری خبرگزاری جامعه جوانان ایرانی( سینا)، مدیر خبر ایلنا

اتهامات: اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی از طریق شرکت در تجمعات اعتراضی انتخابات، فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق انتشار اخبار تجمعات اعتراضی در وبلاگ خود بانام‌های «ایرنای ما» و سایت های کلمه و امروز نیوز، نشر اکاذیب، توهین به رییس‌جمهور پیشین، توهین به دادستان و ارتکاب فعل حرام به جهت انجام مصاحبه‌هایی با همجنسگرایان  

سیامک قادری ۱۸ مرداد ۱۳۸۹ بازداشت شد، او را به زندان اوین منتقل کردند و سرانجام از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به چهار سال حبس تعزیری ، ۶۰ ضربه شلاق و ۱۰۰ هزارتویمان جریمه نقدی محکوم شد. این حکم در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر استان تائید و به سیامک در زندان ابلاغ گردید. سیامک به‌محض بازداشت و حتی پیش از صدور رأی بدوی، از خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) اخراج شد. پیش از این نیز درگیری علی اکبر جوانفکر، مدیرعامل وقت ایرنا و مشاور مطبوعاتی محمود احمدی‌نژاد با سیامک قادری نیز مشکلات دیگری برای او رقم زده بود. او در وبلاگش با عنوان «ایرنای ما» به شرح اقدامات تیم مدیریتی جدید که از سوی محمود احمدی‌نژاد به مدیریت ایرنا منصوب‌شده بودند، می‌پرداخت. سیامک قادری به خبرگزاری ممنوع‌الورود و سپس اخراج شد. سیامک شکایت به دیوان عدالت اداری برد و دیوان عدالت اداری با ابطال این دستور اخراج، رأی به بازگشت او را صادر کرد. مدیریت ایرنا زیر بار قانون نرفت و همچنان از ورود سیامک قادری به خبرگزاری ایرنا ممانعت به عمل می‌آورد. به همین دلیل سیامک نیز با راه‌اندازی وبلاگ‌هایی به فعالیت رسانه‌ای خود ادامه می‌داده و همین امر باعث احضارهای متعدد از سوی دفتر پیگیری وزارت اطلاعات و در نهایت بازداشتش شد.

سیامک در تمام مدت چهار سال زندانش فقط یک‌بار با چشم‌بند به دادگاه برده شد و به‌جز این مورد تحت هیچ عنوانی از زندان اوین خارج نشد و در این مدت هرگز با تقاضای مرخصی‌اش موافقت نکردند.

در این مدت، فرزانه میرزاوند، همسر سیامک قادری همواره از حقوق همسر زندانی‌اش دفاع کرد. او در شرح وضعیت سیامک و مشکلات خودش به‌عنوان همسر یک زندانی سیاسی در گفت‌وگو با سایت کلمه تأکید کرد که همسرش در مدت بازجویی دربند ۲۰۹ وزارت اطلاعات بارها توسط بازجویانش شکنجه ‌شده است، اما مسئولان هرگز به شکایت او و سیامک دراین‌باره توجهی نشان ندادند. به گفته فرزانه، « مسئولان از همسرش خواسته بودند برای آزادی زودتر از موعد، درخواست عفو بنویسد، ولی سیامک این کار را نکرد چون او معتقد است جرمی مرتکب نشده که به خاطرش طلب بخشش کند » او در تمام بیانههای سیاسی جنبش سبز پیرامون اعتراض به مسائل جاری از سال ۹۰ تا ۹۳، از جمله شهادت نامه های مربوط به مرگ هدی صابر و ستار بهشتی مشارکت داشت و در طول دوران زندانش چهار بار به خاطر اعتراضات مختلف در مورد مسائل زندان به مدت چهل روز، انفرادی تنبیهی را تحمل کرد.  سیامک قادری، 23 تیرماه با پایان یافتن چهار سال دوران محکومیتش از زندان آزاد شد. او را از ترس تجمع مردم در مقابل زندان سوار ماشین کرده در بزرگراه یادگار امام پیاده کردند.

--------------------------------------------------------

در طول چهار سال گذشته، روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان از مهم ترین قربانیان آزادی بیان در ایران بوده اند. احکام قضایی ناعادلانه و غیرشفاف علیه آنها صادر شده و حکومت سعی کرده امکان و امنیت کاری آنها را به حداقل برساند. ایران وایر در مجموعه ای مفصل می کوشد با روایت سرنوشت اهل رسانه که در طول چهار سال گذشته گرفتار آزارهای قضایی و امنیتی حکومت ایران شده اند، پرونده ای برای ثبت در حافظه تاریخی رسانه ها و سیاست فراهم آورد.

این پرونده در دو بخش انگلیسی و فارسی منتشر می شود. ما در حال تکمیل کردن اطلاعات افراد هستیم. اطلاعاتی که در هر بخش منتشر می شود، اطلاعات نهایی و تایید شده ایران وایر محسوب می شوند ولی به منزله همه اطلاعات موجود نیستند. ممکن است شما به عنوان مخاطب و یا یکی از قربانیان سال های اخیر، اطلاعات بیشتری داشته باشید، می توانید در این مسیر ما را برای کامل کردن این مجموعه یاری کنید. در این زمینه اگر پیشنهادی برای بهتر شدن روند انتشار و یا افزایش دقت و جامعیت اطلاعات مربوط به هر یک از افرادی که از این پس در این مجموعه نامشان اعلام می شود، دارید، می توانید با این پست الکترونیک در تماس باشید: 

[email protected]

برنامه انتشار این مجموعه به صورت روزانه خواهد بود و ممکن است در هفته های آینده هر روز، دو روزنامه نگار یا وبلاگ نویس را معرفی کنیم. این مجموعه در نهایت در قالب مالتی مدیا نیز ارایه می شود و فایل پی دی اف آن به زبان های فارسی و انگیسی نیز در دسترس همه قرار گرفت

ایران وایر امیدوار است انتشار این مجموعه یک گام مقدماتی در مسیر تدوین و ثبت اسناد حقوق بشری مربوط به ایران باشد. امری که امروزه فعالان مدنی، سیاسی و حقوق بشری بیش از هر زمان دیگر به آن نیازمند هستند و باید در مسیرش بکوشند.