چرا خامنه ای دوباره صدمین نفر شد؟

علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی امروز در حمایتی آشکار از اصولگرایان تندرو، تقسیم بندی میانه رو و تندرو رو برآمده از ادبیات سیاسی دشمن خواند و گفت: « منظور دشمن از تندرو کسانی است که در انقلاب مصمم‌ترند، حزب‌اللهی‌ها را می‌گویند و میانه‌رو را کسی می‌دانند که در برابر آنها تسلیم باشد ... انقلاب از روز اول تعبیر «تندرو» و «میانه‌رو» را استفاده کردند. از نظر آنها از همه تندروتر، امام بزرگوار بود؛ امروز هم بنده‌ی حقیر را از همه تندروتر می‌دانند.»

پیش از این او در جریان مذاکرات هسته ای، پس از اوج گرفتن انتقادات علیه تندروها که به دلواپسان مشهور شده بودند، علی خامنه ای از نگرانی های خویش گفت و اعلام کرد دلواپسی جرم نیست. این هماهنگی کلامی در واقع یک نوع سپر دفاعی برای تندروها برای تقویت موقعیت خویش ایجاد می کند و به آنها اطمینان خاطر می دهد که می توانند به بازی تخریبی خویش ادامه دهند.

در شرایط کنونی هم با افزایش فشارها بر تندروها، علی خامنه ای تلاش کرده است با هماهنگی کلامی، موازنه سیاسی را به سود آنها تغییر دهد. رهبر جمهوری اسلامی دی ماه امسال نیز خواستار پرهیز از تندرو نامیدن چهره های حزب اللهی شده بود.

به میدان آمدن علی خامنه ای به طور معمول در هنگام ضعیف شدن موقعیت جناح سیاسی او صورت گرفته و سابقه ای تاریخی دارد.

در مجلس دوم، علی خامنه ای به عنوان رئیس جمهور وقت مخالف معرفی میرحسین موسوی به عنوان نخست وزیر بود. با این حال روح الله خمینی اصرار داشت که میرحسین موسوی باید نخست وزیر باشد. علی خامنه ای در آن دوران بر نخست وزیر شدن چهره ای چون علی اکبر ولایتی اصرار داشت. رایزنی های علی اکبر ناطق نوری، محمدرضا مهدوی کنی، احمد جنتی و محمد یزدی با خمینی جواب نداد و او گفت انتخاب فردی به جز میرحسین موسوی به عنوان نخست وزیر، «خیانت به اسلام است.»

علیرغم اصرار و اعلام نظر خمینی، در جریان رای اعتماد به نخست وزیر، 99 نفر از نمایندگان رای منفی و ممتنع دادند (73 مخالف و 26 ممتنع) و گفتند نظر خمینی ارشادی بوده و حکم نداده است. علی اکبر ناطق نوری در خاطراتش درباره آن ماجرا نوشته است: « طرف داران آقاي موسوي در مجلس و دولت هر جا كه بودند، گفتند: «امام فرموده به ايشان رأي دهيد و اين 99 نفر از امام تمرد كردند.» ... اين 99 اسم را پيراهن عثمان كردند و هر كس را مي‌خواستند بكوبند مي‌گفتند جزو 99 نفر است.»

با افزایش فشارها بر حامیان علی خامنه ای در مجلس دوم، او خود به میدان آمد و در جمع اعضای حزب جمهوری اسلامی گفت: « چندی پیش من به یکی از آنها که دائم ۹۹ نفر را زیر سؤال می‌برد، گفتم اگر ساکت ننشینی خواهم گفت که اینها ۹۹ نفر نیستند و با من ۱۰۰ نفر هستیم.» به تعبیر علی ناطق نوری، «آقا در واقع مي‌خواست بگويد اصل پروژه، مال من است.»

در بازسازی موقعیتی این چنین، می توان گفت امروز رهبر جمهوری اسلامی برای اعلام اینکه «اصل پروژه مال من است»، خودش را تندروترین فرد خواند. او در سخنرانی اش، برای اشاره کردن به مصداق های نفوذی های دشمن به صورت آشکار مجلس ششم را هدف قرار داد: «در سال‌های گذشته در صحن علنی مجلس، یکی از نمایندگان، با تکرار حرف دشمن، نظام اسلامی را متهم به دروغ‌گویی کرد ... در دورانی که هیأت مذاکره‌کننده‌ی هسته‌ای کشورمان، مشغول مذاکره‌ی سخت و در واقع مبارزه با طرف مقابل بود و رئیس‌جمهور محترم فعلی نیز، رئیس هیأت مذاکره‌کننده بود، عده‌ای طرحی سه فوریتی را به مجلس آوردند که تأیید حرف طرف مقابل ما در مذاکرات بود و رئیس‌جمهور محترم فعلی در آن زمان از این طرح گلایه کرد و گفت این طرح به نفع دشمن است.»

در طول ماه های اخیر، مهم ترین ترجیع بند سخنان چهره هایی چون غلامعلی حدادعادل، سخنگوی ائتلاف اصولگرایان احتمال تکرار مجلس ششم بوده است. علی خامنه ای با همگامی کلامی با سخنگوی ائتلاف اصولگرایان در واقع در مسیر پروژه ای حرکت می کند که اصلش مال خودش است.

با وجود این، به نظر می رسد اعلام موضع صریح خامنه ای در فاصله دو روز مانده به انتخابات اندکی دیرتر از زمان موعود باشد. فرصت تبلیغات انتخابات به پایان رسیده و تندروها قادر به بهره برداری مناسب از این سخنرانی نیستند. این سخنرانی می تواند را در موقعیت خطرناک کنونی اندکی دلداری دهد ولی هیچ کمک مهمی به انسجام و یا وحدت و یا حتی تقویت موقعیت انتخاباتی آنها نخواهد کرد. هرچه باید رخ می داد، مثبت یا منفی، تاکنون رخ داده است.