close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
استان اصفهان

«دختر باد»، قهرمان دوومیدانی ایران: نمی‎گذاشتند مربی آقا بالای سرم بیاید در حالی که پدرم در کنارم بود

۱۸ اسفند ۱۳۹۴
خواندن در ۶ دقیقه
«دختر باد»، قهرمان دوومیدانی ایران: نمی‎گذاشتند مربی آقا بالای سرم بیاید در حالی که پدرم در کنارم بود
«دختر باد»، قهرمان دوومیدانی ایران: نمی‎گذاشتند مربی آقا بالای سرم بیاید در حالی که پدرم در کنارم بود

استان وایر- «فرزانه فصیحی»، دونده سرعت تیم ملی بانوان که در رده‌بندی جدید فدراسیون جهانی دوومیدانی، در میان برترین‌های دوی ۶۰ متر جهان قرار گرفت و با زمان هفت ثانیه و 35 صدم ثانیه، رکورددار دوی سرعت 60 متر ایران است، حرف‎های زیادی از کمبود امکانات برای ورزش زنان دارد. او گله نمی‎کند اما حرف‎هایش پر است از محدودیت‎ها و محرومیت‌ها.

به گزارش ایسنا درمنطقه اصفهان، فرزانه از ژیمناستیک وارد رشته دوومیدانی شد. اوایل چندان علاقه‌ای به این رشته نداشت اما کم‌کم توانست در این رشته بدرخشد و امروز رکورددار دویِ 60 متر بانوان ایران لقب گرفته است. حالا به او «دختر باد» می‌گویند. البته مادرش سال‌ها است او را «غزال تیزپا» می‌نامد. او که 23 سال سن دارد، چشم به آینده ای بهتر در این رشته دوخته است.

دونده ملی‌پوش اصفهانی از سال 90 به‌ صورت حرفه‌ای وارد این رشته شده است:«قبل از آن ژیمناستیک کار می‌کردم و حتی مقام‌هایی نیز کسب کردم اما پس از آن به سمت دوومیدانی کشیده شدم. البته علاقه چندانی به دوومیدانی نداشتم ولی با اصرار یکی از مربیانم به سمت این رشته آمدم و کم‌کم به آن علاقه‌مند شدم. در مسابقات غریق نجات، در قسمت دو ساحلی نیز شرکت می‌کنم که مدال هم گرفته‌ام. کلاً چون رشته‌ام تربیت بدنی است، همه رشته‌ها را تمرین کرده‌ام. خوشحالم که توانستم در ادامه راه، رکورد 60 متر ایران را ارتقا دهم. البته سال گذشته برای رکورد زدن پا به مسابقه‌ها گذاشتم ولی نشد اما امسال با انگیزه بیش تر شروع کردم و توانستم رکورد بزنم. »

برخی به شما لقب دختر باد داده‌اند، خودت در مورد این لقب چه فکر می‌کنی؟ 

  • این لقب را خیلی دوست دارم اما چند سال است که مادرم به من غزال تیزپا می‌گوید.

رکورد نفر اول رنکینگ جهانی تنها 18 صدم ثانیه با شما فاصله دارد؛ به نظر فاصله زیادی نیست. 

  • همین 18 صدم ثانیه عمری زحمت می‌خواهد. ورزشکاران خارجی قدرت بدنی خوبی دارند و علم‎شان نیز به روز است. حتی داروهایی که مصرف می‌کنند نیز تأثیرگذار است. آن ها کمپ‌های تمرینی حرفه‌ای و اردوهایی منظم دارند. ممکن است هم دانشگاه بروم و هم تمرین کنم اما آن‌ها تمام زندگی‌شان تمرین کردن است.

مسابقات لیگ را چه‎طور ارزیابی می‌کنی؟ 

  • مسابقات لیگ چند سال است که خوب برگزار می‌شود اما متأسفانه من همیشه از تیم‌های شهرهای دیگر شرکت می‌کنم زیرا اصفهان اسپانسر ندارد. تا به حال با تیم‌های «دانشگاه آزاد تهران»، «مقاومت تهران» و «ثامن مشهد» در لیگ شرکت کرده ام که این خیلی برای اصفهان زشت است که با این همه وسعت مالی، تنها تمرکزش بر روی فوتبال است و توجهی به رشته‌های مدال آور ندارد. کسب مدال در این رشته 100 درصد است اما هیچ کدام از تیم‌های اصفهانی تیم داری نمی‌کنند. البته گیتی پسند قصد این کار را داشت که نشد.

در اصفهان کجا تمرین می‌کنی؟ از شرایط راضی هستی؟

  • در ورزشگاه «انقلاب» تمرین می‌کنم که به تازگی پیستش را تارتان کرده‌اند اما سالن سرپوشیده‌ای نداریم. متأسفانه یک سالن در خوراسگان وجود دارد که هیات اسکیت آن را گرفته در صورتی که این سالن تخصصی دوومیدانی است و اصلاً به درد اسکیت نمی‌خورد. آن جا را رنگ کرده و از آن استفاده می‌کنند و ما باید در سرما تمرین کنیم.‌ پارگی همسترینگ من نیز به دلیل تمرین در سرما بود که هنوز هم این مصدومیت اذیتم می‌کند.

نظرِ خود اسکیتی‌ها چیست؟

  • خود اسکیتی‌ها می‌گویند اصلاً این سالن به درد ما نمی‌خورد و اگر بخواهیم دور بگیریم، به در و دیوار می‌خوریم چون سالن شیب دارد. در هر صورت، این سالن برای دوومیدانی ساخته شده است که به جای این که تارتان کنند و به دوومیدانی اختصاص دهند، آن را با زرنگی، در زمانی که هیات دوومیدانی سرپرستی نداشت، گرفتند و امروز مجبوریم در ورزشگاه انقلاب در آلوده‌ترین منطقه اصفهان تمرین کنیم.

از وضعیت تمرینی‌ ات راضی هستی؟

  • اوایل اجازه نمی‌دادند مربی آقا بالا سرم بیاید درصورتی که در تمام تمرینات، پدرم هم در کنارم است. البته بچه‌های خودمان مثل‌این که گفته بودند چرا فصیحی می‌تواند با مربی مرد کار کند اما ما نمی‌توانیم! به همین دلیل از حراست اداره ورزش استان در ابتدا به من هم اجازه ندادند با مربی مرد تمرین کنم. البته همین بچه‌هایی که این قضیه را عنوان کرده بودند، خودشان شاید مدال استانی هم ندارند. یک مدت بدون مربی تمرین کردم و یا برای تمرین به پارک می‌رفتم که آن جا هم مشکلات خاص خودش را داشت و اگر شلوغ بو،د باید حرف‌های زیادی را تحمل می‌کردم. اما خوش بختانه با هماهنگی اداره کل اجازه دادند مربی من بالای سرم بیاید.

در بقیه شهرها وضعیت چه گونه است؟

  • در تهران خیلی راحت تمرین می‌کنیم. حتی در گرگان هم فضا خوب بود. حجابمان سر تمرین کامل است. حتی ورزش دوومیدانی به‌گونه‌ای است که مربی هم بالای سرمان است. تنها کورنومتر می‌زند اما به هر حال، اداره کل خوب همکاری کرد و تنها به من اجازه دادند که مربی مرد بالای سرم باشد.

هزینه‌های مربی‌ را چه کسی می‌دهد؟

  • مربی من پولی نمی‌گیرد و می‌گوید تو قهرمانی. اما به هرحال، بدون هیچی هم که نمی‌شود و هر دفعه‌ پول یا سکه‌ای از جیب خودم می‌دهم چون حقوق فدراسیون حتی کفاف هزینه رفت و آمدم را هم نمی‌دهد. تنها 600-700 هزار تومان پول مکمل معمولی را می‌دهم. حتی پول یک کفش میخی نزدیک 800 هزار تومان است که با پولی که از دانشگاه آزاد دریافت کردم، توانستم این هزینه‌ها را بپردازم. تنها حامیان من، پدر و مادرم بوده و هستند زیرا ممکن است ورزشکاری با این هزینه‌ها نتواند ادامه دهد چون واقعاً سخت است.

از اداره کل ورزش و جوانان استان راضی هستی؟

  • من وقتی به اداره کل رفتم، حتی اسم من را نمی‌دانستند. من تنها ورزشکار اصفهان هستم که توانستم این‌همه مدال بگیرم اما جوِ ورزشی اصفهان آدم را دلسرد می‌کند. حتی به لحاظ رسانه‌ای هم همین‌طور است. مطلب و عکس‌هایم را فرستادم برای چند رسانه اما آن قدر کم لطفی داشتند که حتی عکس من را نگذاشتند. متأسفانه در بحث رسانه نیز اصفهان ضعیف است. شاید در تهران من را بیش تر بشناسند.

نظرت راجع به دوومیدانی اصفهان چیست؟

  • دوومیدانی‌ اصفهان رو به سقوط است چون هیچ استعدادیابی صحیحی در مقاطع مختلف سنی انجام نمی شود. همان طور که گفتم، خود من هم یکی از معلم‌هایم در مدرسه استعدادم را کشف کرد. اگر در آن زمان مسابقه نمی دادم، هیچ گاه وارد دوومیدانی نمی‌شدم.

عملکرد فدراسیون چه طور بوده است؟

  • فدراسیون زحمات زیادی کشیده است. اردوی کیش را گذاشت که البته به دلیل گرمی هوای این شهر، به این اردو نرفتم زیرا بدنم سرعتی می‌شد و زمانی که به اصفهان برمی گشتم، سردی هوا و نبود سالن سبب آسیب‌دیدگی‌ام می‌شد. به همین دلیل ترجیح دادم نروم. اما همین‌که فدراسیون اردوهایی این چنینی برگزار می‌کند، خوب است. دو سال دیگر مسابقات ستارگان آسیا است. دوست دارم فدراسیون حمایت کند. وقتی در این سن رکورد زدم، می‌توانم دو سال دیگر در دوی 100 متر با رکورد بهتر در آسیا مدال بگیرم. امیدوارم در ادامه فدراسیون این انگیزه را به ما بدهد و حمایتش را قطع نکند.

به گزارش روابط عمومی دو و میدانی، فرزانه در رقابت‌های دوومیدانی داخل سالن قهرمانی کشور موفق شد رکورد ۶۰ متر زنان ایران را که در اختیار مریم طوسی بود(۷:۴۳ ثانیه) با ثبت زمان ۷ثانیه و۳۵ ثانیه جابه جا کند و رکورد ملی این ماده را در دست بگیرد.

 

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

گزارش

در دیدار معاون دادستان تهران با زندانیان رجایی شهر چه گذشت؟

۱۸ اسفند ۱۳۹۴
فرشته ناصحی
خواندن در ۵ دقیقه
در دیدار معاون دادستان تهران با زندانیان رجایی شهر چه گذشت؟