استان وایر- عصر روز شنبه در یک مراسم خاک‌سپاری، دختر بچه ۱۰ ساله ای بر اثر شلیک گلوله در قبرستان «کلگه» مسجد سلیمان جان خود را از دست داد.

به گزارش سایت خبری باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان، در حالی که مردم در حال خاک سپاری و عزاداری بودند، بر اثر یکی از رسومات قدیمی بختیاری ها، «هستی اسدی» به خاک و خون غلتید و جان خود را از دست داد. این در حالی است که سال گذشته نیز اتفاقی مشابه در بهشت زهرای «چهاربیشه» به وقوع پیوست.

بویرنیوز به نقل از جمهوری اسلامی گزارش داده است در جریان مراسم خاک‌سپاری «مسلم اسدی فارسانی» که با حضور بیش از یک هزار نفر زن، مرد و کودک در قبرستانی در مسجد سلیمان برگزار شد، در اجرای یک رسم غلط در هنگام تشییع جنازه، گروهی ناآگاه با دردست داشتن اسلحه و با وجود آشنایی نداشتن به فنون استفاده از اسلحه، شروع به تیراندازی هوایی کردند که یکی از گلوله‌ها به پهلوی هستی برخورد و موجب مرگ این دانش آموز پنجم دبستان و مجروح شدن چندین نفرشد.

اجرای این سنت قبیله ای که در مراسم عزا و عروسی برخی از مناطق عشیره ای کشور هنوز انجام می شود، تاکنون جان افراد زیادی را گرفته است.

«علی‌رضا گرویی»، فرماندار مسجدسلیمان در مورد جزییات این حادثه به ایسنا گفته است:«روزگذشته در یک مراسم فاتحه‌خوانی در یکی از مناطق عشایری مسجدسلیمان، فردی بنا به رسوم طایفه‌ای، اقدام به تیراندازی هوایی کرد که یکی از تیرها به کتف این دختر اصابت کرد و خون‌ریزی موجب مرگ او شد.»

فرماندار مسجدسلیمان در خصوص ممنوعیت تیراندازی هوایی در مراسم‌های منطقه، از جمله عزا و عروسی گفت: «شلیک هوایی در مراسم عشایر، فرهنگ غلطی است که جز با فرهنگ‌سازی رفع نخواهد شد. از دیرباز اقدامات زیادی در زمینه فرهنگ‌سازی و ممنوعیت این اقدام صورت گرفته که موجب کم‌تر شدن این کار شده اما هم‌چنان این اقدام از سوی عشایر به عنوان یک رسم انجام می‌شود.»

گرویی افزود:«در جلسه های مختلف، از جمله شورای تامین شهرستان و نمازهای جمعه اقدام به فرهنگ‌سازی در این زمینه کرده‌ایم اما برای رفع این موضوع کار بسیاری باید انجام داد.

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان به نقل قول از « غلامرضا اسدی فارسانی» عموی هستی نوشته است:«جگرم سوخت وقتی جسم بی روح عزیزم را با قلبی تکه تکه در آغوشم نهادند. نامش هستی بود، دختری شاد خندان که هر جا می رفت جز شادی با خودش به ارمغان نمی برد. حالا او بر اثر یک رسم اشتباه و لحظه ای غفلت، سرد خاموش در آرامگاه ابدیش خوابیده است. شاید هستی با خونش این رسم شوم را بشوید و برای همیشه از صحنه روزگار پاک کند.»