دفاع نوه خمینی از اعدام های ۶۷

«علی خمینی»، نوه روح الله خمینی با اشاره تلویحی به اعدام اعضای «سازمان مجاهدین خلق» که به طور عمده در تابستان سال ۱۳۶۷ انجام شد، گفته است: «آنان رییس جمهور، نخست وزیر و بسیاری از بزرگان کشور را ترور کردند. اگر بنا بود که امام خمینی همواره در مقابل این جنایت نرمش از خود نشان می داد که کشور پس از ۳۰ سال هم رنگ آرامش به خود نمی دید.»

علی خمینی از این که عده ای برای منافقین دل می سوزانند گلایه کرده و گفته است مجاهدین خلق جنایاتی کردند که «داعش» آن ها را انجام نمی داد.

در سال های اخیر انتقادات درباره اعدام های تابستان ۶۷ افزایش یافته است. بر اساس خاطرات آیت الله «حسینعلی منتظری»، قائم مقام وقت خمینی در تابستان ۶۷، یک هیات چهارنفره شامل «ابراهیم رییسی» دادستان وقت که اکنون تولیت «آستان قدس رضوی» را بر عهده دارد، «مصطفی پورمحمدی» نماینده وقت وزیر اطلاعات که اکنون وزیر دادگستری است‌، «مرتضی اشراقی» دادستان وقت تهران و حاکم شرع دادگاه ویژه روحانیت در همان زمان که اکنون بازنشسته شده و دفتر وکالت دارد‌ و «حسینعلی نیری» قاضی که اکنون رییس «دادگاه عالی انتظامی قضات» است، مجوز اعدام هزاران زندانی عضو سازمان مجاهدین خلق را از آیت الله خمینی گرفته بودند.

این اقدام در واکنش به عملیات «فروغ جاویدان» انجام شد. این عملیات نظامی در تیرماه سال ۶۷ توسط سازمان مجاهدین خلق در غرب ایران شروع شد که نیروهای نظامی ایران آن را سرکوب کردند.

گفته می شود در جریان اعدام های تابستان ۶۷، سه هزار و۸۰۰ زندانی اعدام شدند که تنها اعضای گروه سازمان مجاهدین خلق نبودند بلکه برخی از اعضای حزب «توده»،‌ «چریک های فدایی خلق» و دیگر گروه های سیاسی نیر قربانی این انتقام گیری شدند. این کشتار به عنوان «جنایت علیه بشریت» توصیف شده است.

این اعدام گسترده بر اساس نامه آیت الله خمینی به مجریان اعدام انجام شد. در این نامه آمده بود: «کسانی که در زندان های سراسر کشور بر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می کنند، محارب و محکوم به اعدام می باشند.»

مهم ترین انتقاد مطرح شده به اعدام های تابستان ۶۷ این است که افرادی که در زندان به سر می بردند و اعدام شدند، قبلا به صورت غیرعلنی محاکمه و محکوم شده بودند اما در طول دوران محکومیت خود با تشدید مجازت مواجه و اعدام شدند. علاوه بر این، شیوه محاکمه مجدد این افراد نیز کاملا غیرقانونی بوده و افراد پس از یک بازجویی کوتاه، مستحقِ مرگ تشخیص داده شدند.

این انتقادها تنها از سوی بازماندگان اعدامی ها یا مخالفان جمهوری اسلامی مطرح نشده است؛ «مصطفی تاج زاده»، فعال سیاسی اصلاح طلب با غیرقانونی خواندن این اعدام ها نوشته است: «پذیرفته نیست برای زندانیانی که محاکمه و محکوم شده اند، بدون ارتکاب جرم جدید، حکم جدیدی صادر و اجرا شود.»

او خواستار پوزش و حلالیت خواهی جمهوری اسلامی از خانواده های افراد اعدام شده در تابستان ۶۷ شده بود.

به نظر می رسد موضع گیری نوه آیت الله خمینی نوعی واکنش در قبال درخواست چهره هایی چون مصطفی تاج زاده باشد.

علی خمینی هم چنین در موضع گیری تازه اش، تلاش کرده است انتقام آیت الله خمینی از زندانیان مجاهدین خلق در تابستان ۶۷ را واکنشی به فعالیت های تروریستی این گروه در سال های قبل توصیف کند. این در حالی است که بر اساس روایت های تاریخی، اعدام های تابستان ۶۷ تنها منحصر به اعضای این گروه نبوده و یک واکنش ناگهانی بخشی از حکومت با پشتیبانی شخص آیت الله خمینی بوده که با مخالفت آیت الله منتظری نیز مواجه شده است. بر اساس خاطرات منتظری، افرادی چون علی خامنه ای، رییس جمهور وقت هم از آن ابراز بی اطلاعی کرده اند.

خانواده روح الله خمینی در سال های اخیر تلاش ویژه ای کرده اند که تصویر یک رهبر اخلاقی، اجتماعی و قدرتمند از رهبر سابق جمهوری اسلامی به نمایش بگذارند. به طور معمول، هر سال و در میانه خرداد و با نزدیک شدن به سالگرد مرگ آیت الله خمینی، این تلاش ها شدت می گیرند.

«حسن خمینی»، دیگر نوه آیت الله خمینی هم امروز در سخنانی، پدربزرگش را فردی مخالف تحجر و ترور معرفی کرده و از توجه به رای مردم به عنوان یکی از ارکان گفتمان وی نام برده است.

علی خمینی نسبت به حسن خمینی شخصیت اصول گرایانه تری دارد. او در سال های اخیر بیش تر مورد توجه اصول گرایان بوده است. گاه نیز رسانه های اصول گرا تلاش کرده اند دوگانه علی خمینی – حسن خمینی را در خانواده خمینی برجسته سازی کنند. با این حال، نوه های آیت الله خمینی در دفاع از عملکرد پدربزرگ خود تردید یا اختلافی ندارند، ولو پای اعدام چند هزار نفر در میان باشد.