close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
جامعه مدنی

احمد زیدآبادی از رجایی شهر به تبعید فرستاده می شود

۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۴
ایران وایر
خواندن در ۶ دقیقه
احمد زیدآبادی از رجایی شهر به تبعید فرستاده می شود

فعالیت حرفه‌ای: کار‌شناس مسائل خاورمیانه. تحلیل گرسیاسی. عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران. عضو شورای سیاستگذاری سازمان ادوار تحکیم وحدت. روزنامه نگار روزنامه‌های اطلاعات. همشهری. صبح امروز. هفته نامه شهروند امروز. ماهنامه ایران فردا و سردبیر روزنامه آزاد.

اتهام: اقدام علیه نظام. فعالیت تبلیغی علیه نظام. تشویش اذهان عمومی. اقدام افسارگسیخته علیه نظام

«مهدیه محمدی»، همسر احمد زیدآبادی روز سی و یکم اردیبهشت ماه در صفحه فیس بوک شخصی اش نوشت در شرایطی که قرار بوده همسرش بعد از پایان دوره حبس طولانی مدت شش ساله از زندانی رجایی شهر به خانه برگردد به آنها اعلام شده که او را مستقیما از زندان برای گذراندن دوران تبعید به گناباد می فرستند« منتظر بودیم روز 31 اردیبهشت احمد بعد از 6 سال زندان آزاد بشه اما حالا میگن از همون زندان میبرنش تبعید. احساس میکنم خیلی مظلومیم»

زیدآبادی که فقط چند روز بعد از انتخابات بحث برانگیز سال 1388 توسط نیروهای امنیتی و برای سومین بار بازداشت شده بود ، در طول دوران بازداشت آخرش مدت ۱۴۱ روز را در انفرادی به سر برد و پس از آن به بند عمومی زندان‌های ۲۰۹ و ۲۴۰ اوین منتقل شد و تا بهمن ماه سال ۱۳۸۸ در زندان اوین نگهداری می‌شد.

در این مدت دو بار برای او قرار وثیقه تعیین شد و هربار وثیقه تعیین شده توسط خانواده‌اش به دادگاه تودیع شد، اما هر دو بار از آزادی او جلوگیری به عمل آمد.

همسرش «مهدیه محمدی» در آن روز‌ها در گفت‌و‌گو با دویچه وله فارسی گفت: «چون من با رسانه‌ها مصاحبه می‌کنم و ظلم‌هایی را که بر همسرم رفته علنی می‌کنم، مقامات قضایی و امنیتی می‌خواهند به این ترتیب ما را آزار دهند. آنقدر بی‌قانونی در پرونده زیدآبادی صورت گرفته که اگر حکومت عادلی باشد، باید بازجو و قاضی پرونده او را محاکمه کنند، نه خود او را».

پس از آن بی‌هیچ دلیل مشخصی و بدون اینکه  او از دادگاه تجدید نظر تهران حکم قطعی دریافت کرده باشد  به طور غیر قانونی به  زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.

پرونده احمد در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیرعباسی رسیدگی شد و او نهایتا در آذرماه سال ۱۳۸۸ در دادگاه بدوی به شش سال حبس تعزیری، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت مادام العمر از فعالیت سیاسی و مطبوعاتی محکوم شد.

 احمد زیدآبادی متولد ۱۳۴۴ زیدآباد از توابع سیرجان است. او دکترای روابط بین الملل از دانشگاه تهران را دارد.

او در سال ۱۳۶۸ با روزنامه اطلاعات کار مطبوعاتی‌اش را آغاز کرد. اما وقتی غلامحسین کرباسچی به سمت شهرداری تهران برگزیده شد و روزنامه همشهری را تاسیس کرد، زیدآبادی که یک روزنامه نگار اصلاح طلب بود به تیم همشهری پیوست. با روی کار آمدن محمد خاتمی و آزاد‌تر شدن فضای مطبوعاتی در ایران او هم یکی از نویسندگان و تحلیل گران فعال رسانه‌های اصلاح طلب شد.

در آن روز‌ها و وقتی جریانات تندرو در پی سرکوب روزنامه‌های اصلاح طلب برآمدند، نخستین بار با احضاریه دادگاه مواجه شد. او روز هفدهم مردادماه سال ۱۳۷۹ به دستور سعید مرتضوی به بهانه بی‌توجهی به احضاریه دادگاه بازداشت شد و دو ماه را در انفرادی زندان اوین گذراند. پس از آن به بند متهمین مواد مخدر منتقل شد و پنج ماه را نیز مابین مجرمین عادی گذراند. در ‌‌‌نهایت دست به اعتصاب غذای دو هفته‌ای زد و در روز دهم اسفندماه سال ۱۳۷۹ آزاد شد.

اما آزادی این روزنامه نگار چند روز بیشتر دوام نیاورد و این بار در روز بیست و سوم اسفندماه‌‌‌ همان سال به دنبال دستگیری طیف گسترده‌ای از ملی – مذهبی‌ها که احمد تقریبا به آن گرایش سیاسی نزدیک است، بازداشت شد اما مدت زمان زندانش طولانی نبود و او با مداخله مهدی کروبی از زندان به قید وثیقه‌‌‌ رها شد.

پرونده او به اتهام «اقدام علیه نظام» در دادگاهی به ریاست قاضی مرتضوی مورد رسیدگی قرار گرفت و او در روزهای پایانی سال ۱۳۸۰ در دادگاه بدوی به ۲۳ ماه زندان محکوم شد. احمد به این حکم اعتراض کرد و سرانجام حکم او به ۱۳ ماه زندان و «محرومیت پنج ساله از هر گونه فعالیت اجتماعی و مطبوعاتی» کاهش یافت. او سیزده ماه زندانش را سپری کرد اما به هر شکلی که می‌توانست از فعالیت‌های مطبوعاتی و اجتماعی‌اش دست نکشید.

به نظر می‌رسید زمینه بازداشت طولانی مدت او پس از انتخابات سال 1388 از مدت‌ها پیش از آن، به علت نامهٔ سرگشاده‌ای که در سال ۱۳۸۶ خطاب به آیت الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی نوشت، فراهم شده بود.

این روزنامه نگار در آن نامه، خطاب به آیت الله خامنه‌ای به طرح چند سوال از او پرداخته بود و نخستین سوالش این بود:

«به چه علت شرعی، عقلی، قانونی و یا عرفی و بر اساس کدام مصلحت عمومی، پرسش علنی از رهبری و یا نقد گفته‌ها و عملکرد وی، عملا در جامعه ایران ممنوع است؟ از نقطه نظر شرعی می‌دانیم که حتی انبیا و اولیای خداوند که در نزد ما از منزلت معنوی بی‌مانندی برخوردارند، هیچگاه افراد جامعه و از جمله پیروان خود را از به چالش کشیدن رفتار و گفتار خود بر حذر نداشته‌اند و سیره پیامبر اسلام و خلفای راشدین بخصوص امیرالمومنین علی نیز نشان می‌دهد که آن بزرگان، هیچگاه در مقابل تند‌ترین برخوردهایی که افراد عادی جامعه با آن‌ها داشته‌اند، شدت عمل نشان نداده‌اند ....تاکید می‌کنم که مصونیت رهبری از طرح پرسش و انتقاد در جامعه ما، نه فقط سابقه‌ای در شرع ندارد، بلکه بدعتی بی‌سابقه در تفکر اسلامی به شمار می‌رود».

او در ادامه نامه به خط قرمز دیگر جمهوری اسلامی یعنی بحث انرژی هسته‌ای و سیاست خارجی ایران انتقاد می‌کند و بر این باور است که بی‌تدبیری مسئولان جمهوری اسلامی، مردم و کشور را در شرایط دشواری قرار داده است.

تا پیش از آن، نوشتن نامهٔ سرگشاده به رهبری چندان باب نبود. و در یکی دو موردی که اتفاق افتاده بود حاکمیت با نویسنده نامه برخورد قهری کرده بود. از جمله می‌توان به نامه یدالله سحابی در سال ۱۳۷۸ اشاره کرد که به توقیف روزنامه نشاط منجر شد.

بعد‌ها و در طول دوران بازجویی، نامه احمد زیدآبادی خطاب به رهبر باعث فشارهای مضاعفی بر او شد. او مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بازجو‌ها به او گفتند بابت اینکه در نامه‌اش به رهبری از واژه «معظم» استفاده نکرده باید از آیت الله خامنه‌ای عذرخواهی کند.

 به هر حال نزدیکی احمد به مهدی کروبی عامل دیگر بازداشتش بود. او که در دوره‌های قبل تلاش کرده بود عبدالله نوری را برای کاندیداتوری ریاست جمهوری متقاعد کند، در دوره دهم انتخابات ریاست جمهوری در کنار مهدی کروبی قرار گرفت و مشاورش بود.

زیدآبادی بعد از بازداشت تحت شدید‌ترین شکنجه‌ها قرار گرفت. به مدت ۱۷ روز در یک اتاقک یک متر در یک متر و نیم که درادبیات زندانیان سیاسی به «قبر» شهرت دارد دست به اعتصاب غذا زد. اما وقتی اعتصابش را شکست، کماکان ۱۸ روز دیگر در‌‌‌ همان اتاقک بدون هیچ ارتباطی با دنیای بیرون ایزوله و نگهداری شد. اما همه این فشار‌ها باعث نشد از مواضع خودش کوتاه بیاید و به همین دلیل هم مابین روزنامه نگاران به «شرف اهل قلم» شهرت یافته است.

پرونده احمد زیدآبادی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیرعباسی رسیدگی شد و و او نهایتا در آذرماه سال ۱۳۸۸ در دادگاه بدوی به شش سال حبس تعزیری، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت مادام العمر از فعالیت سیاسی و مطبوعاتی محکوم شد.

این حکم در دادگاه تجدید نظر استان تهران در دیماه ۱۳۸۸ نیز عینا تایید گردید.

او بعد از دو سال زندان پیوسته سرانجام در تاریخ ۱۴ مردادماه ۱۳۹۰ با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی به مدت دو روز به مرخصی رفت و از آنجایی که حاضر نمی‌شد تعهد بدهد که در زمان مرخصی از ملاقات آقای موسوی، کروبی و عبدالله نوری امتناع خواهد کرد، تا پیش از آن به او مرخصی داده نمی‌شد.

احمد زیدآبادی در طول مدت زندانش دو جایزه معتبر بین المللی دریافت کرد. انجمن بین المللی روزنامه نگاران و ناشران، جایزه «قلم زرین آزادی» را به او اهدا کردند و او همچنین برنده جایزه معتبر «گیلرمو کانو» یا‌‌‌ همان جایزه آزادی مطبوعات سازمان یونسکو شد.

ثبت نظر

تصویری

پینوکیو در روزگار ما

۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۴
پینوکیو در روزگار ما