close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
سیاست

پاسخ ظریف قانع کننده نبود

۵ تیر ۱۳۹۵
ماهرخ غلامحسین پور
خواندن در ۶ دقیقه
«محمود امیری مقدم»، برای جواد ظریف این سوال را مطرح می کند که آیا مردی که این روزها به «امیرکبیر ایران» شهره یافته، در پی سرپوش گذاشتن بر نقض حقوق بشر در ایران است؟
«محمود امیری مقدم»، برای جواد ظریف این سوال را مطرح می کند که آیا مردی که این روزها به «امیرکبیر ایران» شهره یافته، در پی سرپوش گذاشتن بر نقض حقوق بشر در ایران است؟

فیلم سوالات صریح دکتر «محمود امیری مقدم»، فعال حقوق بشر و سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران از «محمدجواد ظریف» ، وزیر امور خارجه ایران در جلسه نشست «انستیتوی مطالعات صلح نروژ» درباره ادامه نقض حقوق بشر ، این سوال را مطرح می کند که آیا مردی که این روزها به «امیرکبیر ایران» شهره یافته، در پی سرپوش گذاشتن بر نقض حقوق بشر در ایران است؟ موضوعات مورد اشاره «امیری مقدم» ،  احکاام زندان نرگس محمدی و آرش صادقی، مسئله اعدام ها و شلاق زدن جوانان به جرم شرکت در میهمانی بود. ظریف شرکت 62 درصدی مردم در انتخابات دو ماه پیش برای نمایندگی مجلس را نشانه خوشحال تر بودن مردم ایران دانسته و سوال کننده را متهم می کند به اینکه با عینک تیره به وضعیت ایران می نگرد و تصویری «ایران ستیزانه » از کشورش ترسیم می کند.

آقای امیری مقدم، پاسخ آقای ظریف برای شما قانع کننده بود؟

خیر. قانع نشدم. آقای ظریف قریب به بیست و اندی سال در جریان دپیلماسی کشور کار کرده اند و احتمالا از این قبیل سوالات هم پیش از این شنیده بودند و می توانستند پاسخ های قانع کننده تر و بهتری بدهند.

منظورتان از پاسخ بهتر چه جور پاشخی است؟ مثلا یک وزیرامور خارجه بپذیرد که در کشورش نقض حقوق بشر هم اتفاق می افتد؟

به اینکه کسی بیاید و مسوولیت آن اتفاقات را بپذیرد و مثلا مستقیم بگوید که بله، حکم ده سال زندان صادقی را در خصوص فعالیت های مسالمت آمیز ایشان به این دلیل صادر کرده ایم. می دانستم نخواهند گفت. چون به هر حال اتهامات این افراد، اتهاماتی واقعی نیستند. مثلا هیچ مسئولی نخواهد گفت صرف نوشتن چند جمله انتقادی در فیسبوک یا برای نوشتن یک بیانیه، ما فلان کس را به ده سال زندان محکوم کرده ایم. سابقه نداشته این مدل پاسخگویی، اما انتظار داشتم آقای ظریف که در سیستم دپیلماسی، فردی حرفه ای هستند، پاسخ بهتر و شفاف تری به سوالاتم بدهند.

امکان طرح سوالاتان به راحتی وجود داشت؟

من کشوری زندگی می کنم که سیستم دموکراسی بر آنجا حاکم است و از حق خودم به عنوان یک شهروند استفاده کردم. آدم های حاضر در جلسه غالب شان مرا می شناختند و می دانستند که یک فعال حقوق بشرم و قصدم بهم زدن جلسه نیست. زمان سوال و جواب قرار شد همه کسانی که سوال دارند، دست شان را بلند کنند. من هم همین کار را کردم.

فضای این نشست رویکرد انتقادی داشت؟ کلا چطور بود؟

حدود 150 نفر شرکت کننده حضور داشتند که اغلب نروژی بودند. تعداد ایرانیان شرکت کننده محدود و اندک بود اما به نظر می رسید انتظار طرح این سوال را نداشتند. شرکت کنندگان به جز مسئول عفو بین الملل در نروژ و من، هیچ کدامشان پیشینه حقوق بشری نداشتند و بیشتر از وزارت خارجه و سفارت خانه های مختلف و شرکت های تجاری بودند. زمانی که سوالم را مطرح کردم سکوت مطلق بود اما حس می کردم فضای سالن تغییر کرده، چون پیش از آن همه چیز مثبت بود. هیچ گونه انتقاد یا تیرگی وجود نداشت. وزیر خارجه نروژ از ایشان تعریف کرد از روابط مثبت ایران و نروژ سخن گفت و آقای ظریف هم سخنران اصلی بود. هیچ کدام از حاضران هم سوال انتقادی مطرح نکردند. من فکر می کنم خود آقای ظریف هم انتظار طرح مسئله حقوق بشر را در آن سالن نداشت، چون آنچه تا پیش از آن مطرح شد سوال نبود بلکه نوعی تایید بود.

آیا از قبل سوالات شما را چک کردند؟

خیر.  اینجا چنین کاری مرسوم نیست. مسئول جلسه به نظر می رسید کمی نگران است. وقتی دستم را بلند کردم توجه چندانی نکرد و سعی کرد به افراد دورتر از من اجازه صحبت بدهد. وسط سالن نشسته بودم. سمت راست و سمت چپ من نوبتشان شد و من هر بار دستم را بلند می کردم. همه افراد حاضر در جلسه هم این تمایل و اصرار من را می دیدند. در نهایت تصور می کنم مجبور شدند نوبت را بدهند به من.

چرا در آن جلسه مسئله نقض حقوق بشر در ایران را مطرح کردید؟

چند روز پیش از آن عکسی از مادر آرش صادقی در فیسبوک و عکس هایی از مادران زندانی های دیگر که می خواستند صدایشان به گوش دولت مردان رسانده شود، دیدم. به این فکر کردم که چطور می توانم به این مادران کمک کنم. طرح سوال از آقای ظریف امکانی بود تا بتوانم به عنوان یک فعال حقوق بشر، یکی از مسئولان جمهوری اسلامی را دعوت به پاسخگویی کنم. گرچه از قبل هم می دانستم هیچکس تا امروز در مورد اعدام ها و سرکوب جامعه مدنی در ایران و احکام سنگین برای فعالیت های مسالمت آمیز، شلاق زدن به کارگرها و بازداشت جوانانی که صرفا در یک میهمانی مشارکت داشته اند، پاسخگو نبوده است. 

در مورد بالا بودن آمار اعدام مجرمان مواد مخدر هم پرسیدید...

بله و باید بگویم در خصوص آمار بالای اعدام ایشان پاسخی دادند که دیگر حتی قوه قضاییه هم از آن استفاده نمی کند. یعنی آنقدر این پاسخ نخ نما شده که حتی سیستم قوه قضاییه هم در شرایط مشابه جواب می دهد که باید قانون را در این زمینه اصلاح کنیم. ایشان هم می توانستند به راحتی به همین نکته اشاره کنند که بله تعداد اعدامی های مواد مخدر بالاست ولی ما در پی اصلاح قانون هستیم. پاسخ آقای ظریف مرا یاد پاسخ های قدیمی آقای «جواد لاریجانی» در نشست های خارج از ایران انداخت. آقای ظریف اعدام را با میزان بالای قاچاق مواد مخدر توجیه کرد. این دیگر حتی رویه قوه قضاییه هم نیست.

آقای ظریف توضیحاتشان را با طرح مسئله مشارکت مردم در انتخابات شروع کردند. این مسئله در اقناع کردن فضای جلسه موثر نبود؟

ایشان شرکت بالای مردم در انتخابات را نشانه رضایت مردم از نظام عنوان کرد نه به عنوان تلاش مردم برای تغییر شرایط شان. به نظرم هیچ منطقی در این مسئله نیست که شرکت کردن در انتخابات را در هیچ کشوری نشانه رضایت مردم از وضع موجود بدانیم. من شخصا کسان زیادی را می شناسم که از انتخابات به عنوان راه مسالمت آمیزی برای نه گفتن به نظام و شرایط موجود بهره می برند. طبیعی است که هیچ نظامی نمی تواند توجیه کند چرا یک فعال مدنی در چهارچوب مخالفت با آن سیستم به نوزده سال زندان محکوم می شود. بعضی ها هم می گویند اگر می خواست پاس بدهد که دیگر وزیر خارجه آن سیستم نبود اما دقت کنید اینها سوالات جدی و مهمی هستند. صحبت از ده ها سال زندگی یک مادر یا یک سری جوان است که خواسته اند از ابتدایی ترین حقوقشان یعنی آزادی بیان بهره ببرند. وقتی یک فعال مدنی شلاق می خورد این کل یک جامعه و شعور آن جامعه است که تحقیر می شود. آقای ظریف ناآگاه نیست و بیست و اندی سال در سیستم دیپلماسی بوده و می داند که یک روز، دیر یا زود باید پاسخگوی دفاع غیرمنطقی اش باشد.

ثبت نظر

استان فارس

آتش سوزی در محوطه تاریخی تاریخی بیشاپور

۴ تیر ۱۳۹۵
شهرام رفیع زاده
خواندن در ۲ دقیقه
آتش سوزی در محوطه تاریخی تاریخی بیشاپور