داعش، حماس، کیهان و ابومازنِ بهائی

به گزارش العربیه، ابومحمد العدنانی، سخنگوی گروه دولت اسلامی عراق و شام موسوم به داعش در ویدیویی که در بعضی از وب سایت های جهادی منتشر شده، گفته فلسطین "کشور اشغالی است و قانون اساسی آن جاهلی است و اسلام از آن برائت می‌جوید در حالی که محمود عباسِ بهایی، مزدور و کافر در آنجا حاکم است". پیشتر روزنامۀ کیهان، چاپ تهران هم مدعی شده بود که "محمود عباس- ابومازن- رهبر تحميلي و غيرقانوني «جنبش فتح»- يك بهايي ايرانی تبار و از نوادگان عباس افندي است. خانوادۀ وی چند دهه قبل- در دوران ناصرالدين شاه- و در پی شكست فتنه بابي ها به «حيفا» در فلسطين اشغالی كوچ كرده بودند. مقامات رژيم صهيونيستی محمود عباس را به چشم يك دوست می نگرند چرا كه بهائيت به قول حضرت امام (ره) و به گواهی اسناد موجود يك حزب صهيونيستی است."

یاسر عرفات ابتدا در برابر فشارهای بین المللی برای انتصاب محمود عباس (ابومازن) به سمَت نخست وزیر حکومت خودگردان فلسطین مقاومت می کرد اما سرانجام در سال 2003 به این امر تن داد. اندکی بعد، با ادامۀ اختلاف عرفات و ابومازن، مسئولان روابط عمومی عرفات، محمود عباس را متهم ساختند که عامل نفوذی غرب و اسراییل است و اصل و نسبی ایرانی- بهائی دارد. دو سال پیش از آن، شبتای شاویت، رییس پیشین موساد، در گفتگو با روزنامۀ یدیعوت احرنوت ادعا کرده بود که ابومازن بختی برای جانشینی عرفات ندارد زیرا "به قوم بهائی تعلق دارد". به نظر شاویت، اگر اسرائیل عرفات را حذف می کرد، ابومازن نمی توانست جانشین او شود و مسئلۀ فلسطین به تدریج از افکار عمومی جهان پاک می شد زیرا امکان نداشت که یک "بهائی" رهبر فلسطینی ها شود. طولی نکشید که بعضی از روزنامه نگاران اسرائیلی به پوچی دعاوی شاویت پی بردند و دریافتند که او صرفا شایعه ای را تکرار کرده که حماس برای بی اعتبار کردن یکی از معماران پیمان اسلو بر سرِ زبان ها انداخته است.

محمود عباس به شدت کوشید تا این اتهام را بزداید و حتّی به حج رفت تا ثابت کند که مسلمان است و بهائی نیست اما این شایعه در رسانه های عرب زبان به طور گسترده ای انتشار یافت و همچنان هم گاه و بیگاه نقل می شود. دو سال پیش از مرگ عرفات، گروهی از جوانان فلسطینی پس از برگزاری نماز جمعه در مسجدالاقصی، شب نامه هایی توزیع کردند که در آن ادعا شده بود همۀ کارهای ابومازن برای ایجاد صلح در خاورمیانه تنها به سود اسراییل و غرب است زیرا او نه مسلمان بلکه بهائی است.

واقعیت این است که محمود عباس یک عرب سنّی فلسطینی است که خانواده اش نسل ها در شهر صَفِد، واقع در جلیلیه، می زیستند یعنی مدتها پیش از آن که بهاءالله در نیمۀ دوم قرن نوزدهم به عنوان زندانی دولت عثمانی به عکّا تبعید شود. خانوادۀ عباس همچون بسیاری از فلسطینیان طی جنگ سال ۱۹۴۸ به کشورهای همسایه گریختند و به سوریه رفتند. محمود عباس در سوریه، مصر و اتحاد جماهیر شوروی تحصیل کرد و هیچ ارتباطی با جامعۀ بهائی نداشت. هر چند "عباس" نامی رایج در میان ایرانیان است و فرزند ارشد بهاءالله، عبدالبهاء، هم عباس نام داشته اما برخلاف محمود عباس، نام خانوادگی او، عباس نبوده بلکه تنها نامش عباس بوده و به عباس افندی شهرت داشته است. افزون بر این، عبدالبهاء هیچ پسری نداشته و حتی اگر نام خانوادگی او عباس می بود، که نبود، باز هم این نام خانوادگی از طریق دختران او منتقل نمی شد. علاوه بر این، بهائیان نه تنها از شغل های سیاسی کاملا پرهیز می کنند بلکه شوقی افندی، رهبر جامعۀ جهانی بهائی از 1921 تا 1957، اقامت دائم بهائیان در سرزمین اسرائیل، یعنی بین نهر اردن و دریای مدیترانه، را به طور موکد ممنوع کرده است. این ممنوعیت چنان شدید است که اگر یکی از ساکنان این منطقه بخواهد بهائی شود ابتدا باید از این ناحیه مهاجرت کند و در محلی بیرون از حد فاصل نهر اردن و دریای مدیترانه اقامت گزیند. تنها حدود ۷۰۰ بهائی به طور موقت در اسرائیل زندگی می کنند که اکثر آنها برای دوره های یک تا پنج ساله در مرکز اداری و روحانی جامعۀ جهانی بهائی به کار داوطلبانه مشغولند و پس از پایان این دوره به کشورهای خود بازمی گردند. به عبارت دیگر، هیچ یک از بهائیان شهروند اسرائیل نیستند و به کار داوطلبانه در مرکز جهانی بهائی مشغولند و یا برای دوره های زیارتی سه یا نه روزه به حیفا و عکا می روند.

اضطراب یا هراس یکی از مؤلفه های اصلی شایعه هاست. به عنوان یک قاعدۀ کلی، هرچه شنوندگان یک شایعه بیشتر بترسند احتمال این که آن را برای دیگران بازگو کنند، بیشتر است. با تکرار شایعه، هراس از "تهدیدی موهوم" گسترش می یابد، تهدیدی که باید به "حذف" آن همت گماشت. تکرار شایعۀ بهائی بودن ابومازن به معرکه گردانانِ ایرانی و عربِ پشت صحنۀ درام های "دیگر هراسی" کمک می کند تا آتش کارزارِ آزار و اذیت بهائیان در تهران را شعله ور سازند و به تمهیدِ مقدماتِ حذفِ رقبای سیاسی خود در غزّه بپردازند.