روایت های پزشکی از تجربه های مشابه لامپ مشهور

ملحفه‌های سبز، صدای دستگاه مانیتورینگ اتاق عمل و چند نفری که فارسی حرف می‌زنند؛ نه تصویر تیم پزشکی مشخص است و نه تصویر بیمار؛ دوربین تنها واژن زنی را در میان ملحفه‌های سبز به تصویر کشیده است. صدای پزشک ایرانی که تقاضای پنس و دستکش می‌کند در پس زمینه فیلم شنیده می‌شود و بعد از چند ثانیه تصویر دست‌هایی که سعی می‌کنند با کمک پنس، جسم خارجی را از واژن بیرون آورند، اضافه می‌شود.
صحبت‌های تیم جراحی حول دو محور می‌چرخد؛ وحشت از شکستن لامپ داخل واژن و سرزنش بیمار.

فیلم دو دقیقه و 25 ثانیه است و دست آخر پزشک موفق می‌شود یک لامپ ۱۰۰ وات را از واژن بیرون بکشد. تصویر آخر، مخاطبان را شوکه کرده، آن قدر که حالا به بحث داغ کاربران شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است. هشتک #لامپ در «توییتر» فراگیر شده و پست‌های فیس بوکی زیادی در این باره نوشته شده است. در دو روز گذشته فیلم بارها از طریق شبکه‌های اجتماعی، «وایبر»، «واتس اپ» و... به اشتراک گذاشته شده و در کنار جوک‌هایی که به سرعت ساخته می‌شوند، بحث‌های جدی هم در زمینه اخلاقیات در گرفته است.

دکتر «غزال کواری»، متخصص زنان و زایمان هم فیلم را از طریق همین شبکه‌ها دیده اما از دیدن آن زیاد شوکه نشده است. او به «ایران وایر» می‌گوید: «چند وقت پیش، تیم جراحی ما یک استکان از واژن یک زن خارج کرد.»

او اولین بار در زمان دانشجویی‌ با این پدیده رو به رو می‌شود: «هنوز دانشجوی پزشکی عمومی بودم. چند ماهی باید در بخش زنان کار می‌کردم که برای اولین بار این مورد را دیدم. آن زمان دختری برای خود ارضایی از قوطی اسپری استفاده کرده بود. البته این موارد مختص بخش زنان نیست و در بخش های دیگر مثل جراحی عمومی هم دیده می‌شود.»

گوش‌کوب، شیشه نوشابه، کنترل تلویزیون، اسپری و... وسایلی هستند که دکتر «امیرحسین کریمی»، جراح عمومی بیمارستان مدرس از رکتوم(قسمت انتهایی روده بزرگ) بیمارانش خارج کرده است. او در چهار سال گذشته ۱۵ بیمار مشابه فیلم منتشر شده داشته است.

دکتر کریمی به «ایران وایر» می‌گوید: «معمولا وقتی جسم خارجی را وارد واژن می‌کنند، جراحی توسط متخصص زنان انجام می شود اما وقتی جسم خارجی را  از طریق سوراخ مقعد وارد رکتوم  می‌کنند، کار جراحی عمومی است.»

دکتر غزال کواری وحشت تیم پزشکی از شکستن لامپ داخل واژن را درک می‌کند و می‌گوید: «شکستن این اجسام داخل واژن باعث پاره شدن دیواره آن و گاهی دهانه رحم و روده‌ها می‌شود و پزشک باید علاوه بر خارج کردن تکه‌های اجسام، قسمت‌های آسیب دیده را بخیه بزند. گاه قسمت هایی از جسم داخل واژن باقی می‌مانند و برای بیمار مشکل ساز می‌شوند.»

اما او و تیم جراحی تا به حال درگیر شکسته شدن جسم خارجی نشده‌اند و استکان را هم به صورت سالم خارج کرده‌اند. دکتر کریمی اما یک بار با بیماری روبه رو شده که شیشه نوشابه درون مقعدش شکسته است: «وضعیت بدی بود. بیمار تلاش کرده بود که خودش شیشه نوشابه را خارج کند. شیشه در داخل خرد شده و رکتوم را پاره کرده بود.» او مجبور شده قسمتی از انتهای روده بیمار را در اتاق عمل بخیه بزند.

بیماران دکتر کریمی همگی مرد و حدود سنی ‌بالای ۵۵ سال بوده اند. او معتقد است که  این بیماران از مشکلات روانی رنج می‌برند و باید تحت نظر روان‌پزشک قرار گیرند. اما بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی این اتفاقات را نتیجه نبودن وسایل بهداشتی برای ارضای نیازهای جنسی در ایران می‌دانند.

دکتر غزال کواری نیز دسترسی نداشتن به وسایل ویژه خودارضایی در ایران را در این اتفاقات موثر می‌داند و می‌گوید: «همه این بیماران دچار اختلالات روانی نیستند بلکه چون وسیله‌ای در دسترس ندارند، از این اشیا استفاده می‌کنند.»

او توضیح می دهد:«وسایل مخصوص، ایمنی و امنیت دارند، خطرناک نیستند و از لحاظ بهداشتی مشکلی ندارند. اما استفاده از این اجسام برای خود ارضایی باعث انتقال آلودگی می‌شود. این اجسام هم خودشان  باعث به وجود آمدن خراش و عفونت ‌شده و هم سبب تحریک کوچک‌ترین خراشیدگی‌ها و عفونت ها در واژن و دهانه رحم می‌شوند.»

دکتر «ولنتین آرتونیان»، یکی از روان‌پزشکان بیمارستان «روزبه» تهران است. او درباره اختلالات روانی در این بیماران می‌گوید:«خودارضایی در همه جا وجود دارد و پدیده‌ای عادی است. نتیجه تحقیقات علمی نشان می دهند که همه مردان و دو سوم زنان در زمانی از عمرشان خودارضایی داشته‌اند. این موضوع زمانی به یک پدیده غیرعادی و اختلال روانی تبدیل می‌شود که فاکتورهایی همراه داشته باشد.»

دکتر آرتونیان معتقد است که اگر فرد روزی چند بار درگیر خودارضایی شود و از عملکرد روزانه‌اش عقب بماند، دچار اعتیاد جنسی است که نوعی اختلال محسوب می‌شود و باید تحت درمان قرار گیرد.

او استفاده از وسایل خطرناک را هم یکی از فاکتورهای غیرعادی بودن خودارضایی می‌داند. با این حال می‌گوید: «برای اثبات یک بیماری روانی حتما باید چند فاکتور را در نظر داشت و از فرد مصاحبه کرد؛ مثلا در مورد بیماری که در فیلم وجود دارد تا مصاحبه انجام نشود، نه می‌توانم بگویم دچار اختلال روانی است و نه می‌توانم بگویم سالم است. برخی از این افرادی که سراغ وسایل خطرناک برای خودارضایی می‌روند، دچار اختلال‌های روانی هستند که نممونه‌اش در کشورهای دیگر هم دیده می‌شود. اما بعضی از این افراد در کشور ما به دلیل نبود وسایل مخصوص، بدون آگاهی از خطرات، تنها برای خودارضایی سراغ این وسایل می‌روند.»

جست‌وجو در سایت‌های پزشکی مثل سایت «pubmed» روی حرف های دکتر ارتونیان صحه می‌گذارد. این سایت نمونه‌های زیادی از خودارضایی با وسایل خطرناک در امریکا را نشان می‌دهد. بلال، آنتن رادیو، قاشق و چنگال، اسپری و... نمونه‌هایی از اجسام خارجی هستند که پزشکان امریکایی از واژن و رکتوم بیماران خارج کرده‌اند. آن ها هم علت استفاده بیماران از این وسایل را مربوط به دلایل روانی می‌دانند و این بیماران را به روان‌پزشک معرفی می‌کنند.

بسیاری از کاربران شبکه‌های مجازی به انتشار این فیلم در شبکه‌های مجازی ایراد گرفته‌اند و آن را عملی غیراخلاقی دانسته‌اند. با این حال، عده‌ای با اشاره به عدم نمایش چهره بیمار و تیم پزشکی، غیراخلاقی بودن انتشار فیلم را رد کرده‌اند.

اما دکتر کواری و کریمی نمایش این فیلم را به همین صورت هم خلاف اخلاق پزشکی می‌دانند. دکتر آرتونیان به طور مفصل تر این موضوع را توضیح می‌دهد: «اخلاق پزشکی به ما می‌گوید که من به عنوان یک پزشک هر چیزی را درباره بیمارم بخواهم در جای دیگری اعلام و ابراز کنم، باید از او اجازه بگیرم مگر این که به دستور قاضی مجبور به توضیح درباره بیمار شوم. چه برسد به این که بخواهم اندام جنسی او را نمایش دهم.»

او با اشاره به انتشار گسترده فیلم می‌گوید: «فرد بیمار بالاخره این فیلم را می‌بیند و مطالب نوشته شده در این باره را می‌خواند. شاید دیگران او را نشناسند اما خودش که می داند کسی که زیر ملحفه‌های سبز بوده و اکنون درباره اش اظهارنظر می کنند، کیست. این بزرگ ترین ضربه روحی به بیمار است. این ضربه آن قدر عمیق و سنگین است که ممکن است بیمار هیچ‌گاه نتواند به زندگی عادی برگردد. بنابراین، انتشار این فیلم در فضای مجازی صد در صد غیر اخلاقی است.»

موقع خداحافظی میگوید: «کاش مردم ما کمی هم به فردی که زیر آن ملحفه سبز خوابیده بود فکر کنند.»