پیراهن مهدی طارمی را در رختکن سشوار زدند!

پدرام قائمی، شهروند خبرنگار 

فیروز کریمی روزگاری نه چندان دور، در همین دهه هشتاد، سرمربی راه‌آهن بود. یکی از روزها، وقتی بازیکن تیمش مصدوم بود و پزشک تیمش نرم‌نرم و آهسته داشت وارد زمین می‌شد، برافروخت و دوید سمت پزشک و صدایش زد و به قول خودش «چک افسری» را خواباند زیر گوش دکتر تیم! بعد هم برگشته بود روی نیمکت نشسته بود. 

فردای همان روز، یکی از اساتید قدیمی‌اش تلفن را برداشته بود و زنگ‌زده بود به «فیروز» و گفته بود: «فلانی! این چه غلطی بود تو کردی؟! الآن در جزایر «مائومائو» هم مربی زیر گوش دکتر تیم نمی‌زند!» 

فیروز کریمی هم کم نیاورده بود. گفته بود: «هر وقت این مملکت رسید به جزایر من‌درآوردی شما، من هم نمی‌زنم. اینجا ایران است، من زیر گوش دکتر تیم می‌زنم!» 

فیروز کریمی اشتباه نکرده بود. اینجا ایران است. جایی که بازیکن تیم ملی‌اش باید یک روز پیراهن شماره ۱۷ را بپوشد و یک هفته بعد، پیراهن شماره ۹ را بر تن کند. چرایش را می‌توانید در سیستم بیمار فوتبال ایران و فدراسیون و وزارتی بپرسید که فعلاً درگیری‌های مهم‌تری دارند مثل عزل کارلوس کی روش یا دستور دادن به رسانه‌های دولت برای زیر فشار قراردادن فدراسیون برای اخراج سرمربی! برای آن‌ها فعلاً حتی این مهم نیست که تیم ملی ایران به اندازه یک باشگاه «گوام» البسه ندارد. 

داستان ازجایی شروع می‌شود که قبل از شروع مجدد بازی‌های ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی دو دست پیراهن مسابقه به هر یک از بازیکنان تحویل شده است. دو پیراهنی که شماره‌های تازه‌ای روی آن خورده شده؛ مثلاً با بازگشت کریم انصاری فرد پیراهن شماره ۱۰ به وی بازگردانده شده و وحید امیری پیراهن شماره ۲۰ را انتخاب کرد. به بازیکنان تیم ملی گفته شده بود بعد از بازی ترکمنستان هر دو دست پیراهن را به تدارکات تیم ملی تحویل بدهند اما با توجه به اینکه سفر به گوام بلافاصله پس از بازی ترکمنستان انجام شده مشکلاتی عجیب به وجود می‌آید. 

مهدی طارمی در بازی ترکمنستان غایب بود اما در بازی مقابل گوام جزو نفرات اصلی تیم ملی قرار داشت. او که علاقه دارد با پیراهن شماره ۱۷ بازی کند، در بازی گوام ۹ پوشید اما چرا؟ موضوع این بود که سعید عزت‌اللهی برخلاف آنچه تصور می‌شد پیراهنی که با آن به ترکمنستان گل زده بود را با خود برده بود. عزت‌اللهی که تیم ملی را در سفر گوام همراهی نکرد، یک مشکل بزرگ برای هم‌تیمی‌اش درست کرد. البته مشکلی که فقط در فوتبال ایران اتفاق می‌افتد! 

تیم ملی یعنی یک پیراهن اضافه نداشت؟ جواب این سؤال را می‌توان در رختکن تیم ملی قبل از بازی پیدا کرد. جایی که تدارکات تیم ملی مجبور شده دست به یک نوآوری بزند. 

با توجه به جنس پیراهن تیم ملی، ملی پوشان در همه بازی‌ها در پایان نیمه اول پیراهن خود را تعویض می‌کنند و در نیمه دوم با پیراهن جدیدی بازی می‌کنند. دلیلش سنگین شدن پیراهن ملی پوشان در نیمه اول به‌واسطه تعرق بازیکنان و کیفیت نامناسب پیراهن است. این مسئله در گوام با توجه به ساعت بازی به‌صورت تشدید شده وجود داشت. اما ۳ شماره پیراهن ناقص بود. تیم ملی در حالی مقابل گوام قرار گرفت که ۳ دست پیراهن از پیراهن‌های شماره‌گذاری شده را به همراه نداشت. شماره‌های ۳ و ۹ و ۱۷ 

کادر فنی تیم ملی تصمیم می‌گیرد طارمی مقابل گوام پیراهن شماره ۹ را بپوشد. چون پیراهن شماره ۱۹ در اختیار کاوه رضایی است در صورت آسیب دیدن پیراهن (پارگی) پیراهن کاوه رضایی از روی نیمکت با یک چسب سفید مخصوص، تبدیل به پیراهن شماره ۹ می‌شود و در اختیار طارمی قرار می‌گیرد! یعنی کادر فنی تیم ملی ایران باید هم به فکر سیستم و تاکتیک برای بازی باشند و هم تدبیری برای لباس ملی پوشان! 

اما این تمام مشکل نبود! تدارکات تیم ملی در رختکن متوجه می‌شوند که از همان پیراهن شماره ۹ هم فقط یک دست وجود دارد و بین دو نیمه قادر به تعویض لباس طارمی نیستند. پس دور از چشم کارلوس کی روش دست به یک ابتکار جدید می‌زنند و پیراهن مهدی طارمی را در دستشویی رختکن با سشوار خشک می‌کنند! 

حالا وزارت ورزش و جوانان، رسانه‌های تحت امرش و فدراسیون فوتبال می‌توانند به دعاوی خود برای برکنار کردن کارلوس کی روش یا نشاندن یک گزینه دیگر به‌جای علی کفاشیان فکر کنند. تیم ملی ایران یک دست پیراهن ندارد!