ایران – ژاپن٬ به دنبال بلیت ریو

پدرام قائمی- شهروند خبرنگار 

از حالا دارند برای تیمش مرثیه‌سرایی می‌کنند. جوی که به راه افتاده، در ایران باورکردنی نیست. همه انگار با یک ناامیدی محض دارند به استقبال تیمی می‌روند که طی ادوار اخیر، متخصص رسیدن به المپیک بوده. حریف، این بار از دورترین نقطه آسیا آمده است؛ ژاپن.

«محمد خاکپور» محق است که حسرت بازی ازدست‌رفته مقابل قطر را بخورد. دو روز پیش، وقتی با دوستانش بعد از تمرین تیم امید دورهم نشسته بودند، گفته بود: «من فقط فریاد می‌زدم تیم عقب. من به "روزبه" گفتم کی گفته بود شما آفسایدگیری کنید؟»

تیمش در بازی قبل با قطر تنها تمرینی که نکرد، همین آفسایدگیری بود. اما حالا همه‌چیز شبیه نبش قبر می‌ماند. بازی با قطر را اگر می‌بردیم، جمعه به‌جای ژاپن، باید با کره شمالی بازی می‌کردیم که با دو امتیاز و فقط به خاطر دریافت کارت زرد کم تر، بالاتر از عربستان قرار گرفت و صعود کرد.

مهم این است که حالا «شاخ غول» در دست بچه‌های «امید» قرارگرفته است. ژاپنی‌ها آماده هستند تا مثل دوره‌های قبل، دوباره خود را در المپیک ببینند و محمد خاکپور هم می‌داند که این بار در این مرحله فرصتی برای جبران اشتباه احتمالی ندارد. شاید منطقی‌ترین راه برای بازی با ژاپن، قرار دادن تیمش در یک فضای دفاعی باشد.

می‌توان نگرانی را در کلام آقای جنتلمن نیمکت تیم ملی دید وقتی در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی گفت: «شناخت خوبی از ژاپن داریم و می دانیم که این تیم ۲۳ بازیکن خوب و هم‌طراز دارد و به معنای واقعی یک تیم هستند.»

ژاپنی‌ها با ۲۳ بازیکن یک دست، مقابل ایران قرار می‌گیرند. تک‌تک این بازیکنان، دست‌پرورده آکادمی‌هایی هستند که زیر نظر بهترین مدرسان و استعداد یاب های برزیلی، اسپانیایی و فرانسوی تربیت‌شده‌اند. محمد خاکپور اما تیمش را از بازیکنانی تشکیل داده است که در لیگ برتر و لیگ یک کشف شده‌اند. همتای او، یعنی «ماکوتو تگوراموری» در تیم ملی ژاپن کار ساده‌ای داشت؛ باید از بین ۱۲۰ نخبه ژاپنی، فقط 23 بازیکن را به قطر می‌آورد. او تیمش را با ۹ امتیاز و به سادگی صعود داد.

اگر هرکسی جای خاکپور بود، نگران می‌شد. همه فریاد می‌زنند که چرا مقابل قطر، از «مهدی ترابی» به‌صورت ثابت استفاده نکرد درحالی‌که کسی نمی‌داند روز قبل از بازی، همین مهدی ترابی به سرمربی خود گفته بود به دلیل مشکل شخصی و روحی، آمادگی بازی ندارد. قبل از این که تیم وارد تورنمنت شود، «سردار آزمون» و «علیرضا جهانبخش» هم از باشگاه‌های خود مجوز حضور در بازی‌ها را نگرفتند. تصور کنید تیم امید ایران با همین دو ستاره تیم «کی‎روش» چه قدر متفاوت می‌شد.

حالا سرمربی ژاپنی قبل از این که تیمش با ایران روبه رو شود، کنایه‌ای معنی‌دار به تیم خاکپور می‌زند: «من نام بازیکنان ایران را بلد نیستم اما می‌دانم که باید مراقب همه آن ها باشیم و نباید آن ها را آزاد بگذاریم چرا که بسیار خطرناک هستند.»

این یعنی ادعایی درست در خلاف نظر محمد خاکپور که حریف را قدرتمند، یک‌دست و کم نقص معرفی کرده است. ماکوتو تگوراموری در کنفرانس خبری قبل از بازی گفته است: «همه تیم‌ها مرموز هستند و بازیکنان جوان و ناشناخته به تیم دعوت می‌شوند. ما می‌دانستیم شاید با ایران روبه رو شویم اما من باور دارم که این نسل ژاپن می‌تواند آینده فوتبال کشور را بسازد.»

شکی نیست که این بدترین قرعه ممکن برای محمد خاکپور و تیم امید ایران بود. به تیم‌هایی که در مرحله حذفی باید روبه روی هم قرار بگیرند، یک نگاه ساده بیاندازیم. ایران باید مقابل ژاپن قرار بگیرد و همین روز جمعه، قطر و کره شمالی باهم دیدار می‌کنند. می‌توانست حریف ما کره شمالی باشد که خب نیست! شنبه هم کره جنوبی با اردن بازی می‌کند و عراق با امارات. هر حریف دیگری (حتی کره جنوبی) بهتر از ژاپن بود.

بزرگ‌ترین درد، درد تنهایی این تیم است. محمد خاکپور گفته بود که کاپیتان تیمش بعد از بازی با قطر، در رخت‎کن گریه می‌کرد. سرمربی گفته بود: «فشار انتقادات از تیمی که بازیکنانش همه زیر ۲۳ سال سن دارند، جوانمردانه نیست.»

او البته آن قدر متین و باسیاست هم هست که اشاره‌ای به هجمه عجیب وزارت ورزش و جوانان بعد از شکست تیمش نکند. بازیکنان و مربیان تیم امید خیلی خوب می‌دانند که اگر به ژاپن ببازند، وزارت ورزش و جوانان ایران شمشیری که تا امروز از رو بسته است را برایشان می‌کشد.

می‌توان کمی هم خوش‌بین بود؛ مثلاً به این فکر کرد که تیم امید اگر شاخ غول را بشکند، در ساده‌ترین یک‌چهارم نهایی ممکن قرار خواهد گرفت. صعود در بین آن چهار تیم نهایی دیگر سخت نیست.

روزنامه «الشرق» در توصیف تیم امید ایران در آستانه بازی با ژاپن نوشته است: «بازیکنان ایران طی روزهای گذشته تمرینات متنوعی را در دستور خود قراردادند که بسیار متفاوت از تمرینات آن ها در مرحله گروهی بود و این نشان می‌داد که خاکپور در صدد است تا کامپیوتر ژاپن را از کار بیاندازد؛ حریفی که با فوتبال منظم و تاکتیکی خود نشان داده است می‌تواند از سد هر حریفی عبور کند. به همین خاطر، ایرانی‌ها سخت در تلاش هستند تا با آمادگی لازم، به مصاف آن ها بروند.»

امید ایران برای صعود را می‌توان در ستاره‌هایی مانند «محمدرضا اخباری» درون دروازه و «روزبه چشمی» در خط دفاعی دید؛ «شاهین ثاقبی»، «میلاد کمندانی» و «ارسلان مطهری» در خط میانی و هجومی و البته ستاره‌ای مانند مهدی ترابی، مهم‌ترین امیدهای ایران برای گل زنی هستند.

این روز سرنوشت تیم است که از چهار دهه پیش طعم المپیکی شدن را نچشیده است. بی‌تردید با عبور از ژاپن می‌توان امیدی بالا برای رسیدن به ریودوژانیرو داشت.