پدرام قائمی- شهروند خبرنگار
مفسده در فوتبال ایران از دیدگاه کمیسیون «اصل ۹۰» قانون اساسی مجلس شورای اسلامی یعنی ورود دولت محمد خاتمی به فوتبال ایران. این را «مهر» از گزارش اصل ۹۰ نقل کرده است: «فدراسیون فوتبال از ابتدای انقلاب تاکنون دارای ۳۳ رییس بوده است. اما از سال ۷۷، در دولت هفتم با انتصاب یک چهره سیاسی بدون سابقه مرتبط و مدیریت ورزشی، این انتصابات وارد عرصه مدیران سیاسی غیر فوتبالی و موجب دور شدن این ورزش از اهداف اصلی و حرفه‌ای خود گردید. در چهارمین سال ریاست وی بر فدراسیون فوتبال، هیات رییسه سازمان لیگ تصمیم به برگزاری لیگ حرفه‌ای در مسابقات باشگاهی ایران گرفت که در نهایت نام "لیگ برتر" روی آن نهاده شد که تبعات ناشی از آن به دلیل عدم برخورداری از ساختارهای سخت‌افزاری و نرم افزاری، تاکنون گریبان گیر فدراسیون و باشگاه‌ها بوده است که ریاست فدراسیون انتقالی، افزایش بی رویه و یک‌باره دستمزد بازیکنان، مربیان و باشگاه‌ها و متعاقباً افزایش هزینه‌های باشگاه‌داری را به دنبال داشت. حدود ۱۴ سال است که لیگ فوتبال ایران واژه "حرفه‌ای" را یدک می‌کشد اما این لیگ با وجود این که تقریباً ۱۴ فصل را پشت سر گذاشته، از نظر بسیاری از کارشناسان هنوز دقیقه حرفه‌ای نشده است.»
این خط ونشان سیاسی در یک گزارش مجلسی است. «محسن صفایی فراهانی» به ادعای شخص «علی کفاشیان»، مهم‌ترین رییس فدراسیون ورزشی ایران بوده است؛ تا جایی که رییس کنونی فدراسیون فوتبال ایران در سال ۸۸ وقتی خود را مقابل سؤالات خبرنگار سایت «رجانیوز» در مورد صفایی فراهانی دید، گفت: «من در مورد کسی که امروز در بند است حرف نمی‌زنم.»
این جواب علی کفاشیان البته از سوی خبرنگار رجانیوز منعکس نشد.
صفایی فراهانی اولین کسی بود که تفکر لیگ حرفه‌ای را در فوتبال ایران پایه‌گذاری کرد؛ آن چه حالا پس از گذشته یک و نیم دهه، از سوی کمیسیون اصل ۹۰ به‌عنوان یک مفسده تعریف‌شده است.
این خود نشانه‌ای از نداشتن سواد کافی اعضای کمیسیون اصل ۹۰ است. کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال ۲۰۰۰ قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن، کشورهای آسیایی موظف به برگزاری لیگ حرفه‌ای، با پشتوانه قوانین و ضوابط مشخص از سوی این کنفدراسیون شدند.
مهم‌ترین مشخصه‌های برگزاری یک لیگ حرفه‌ای از سوی «A.F.C» عبارت بودند از خصوصی بودن باشگاه‌ها، درآمدزایی، حق پخش تلویزیونی، اسپانسرهای خصوصی و... که البته در زمان صفایی فراهانی هیچ‌یک از این موارد وجود نداشت. مردی که امروز از سوی «حمید رسایی» نماینده تندرو مجلس شورای اسلامی و «محمدعلی پورمختار» رییس کمیسیون اصل ۹۰ قانون اساسی مجلس به‌عنوان یکی از عوامل فساد در فوتبال ایران معرفی می‌شود، اولین شخصی بود که با استفاده از قدرت سیاسی خود موفق شد بخشی از ورزشگاه «آزادی» که بدل به پارکینگ اتوبوس های «شرکت واحد» شده بود را به کمپ تیم‌های ملی ایران تبدیل کند.
صفایی فراهانی اولین مردی بود از فوتبال ایران که بعد از انقلاب اسلامی موفق شد با مدیران فدراسیون جهانی فوتبال ارتباطی مستقیم و بدون واسطه برقرار کند. او در کنفرانس برزیل در سال ۱۹۹۹ و درحالی‌که هیچ عضوی از آسیا شهامت ایستادن مقابل مقامات سعودی را نداشت، با دفاع از عملکرد مدیران فدراسیون جهانی فوتبال، برعلیه نفوذ سعودی‌ها در فوتبال آسیا سخنرانی کرد.
پس از ارایه گزارش مالی از سوی صفایی فراهانی برعلیه مدیران عربستانی در کنفدراسیون فوتبال آسیا، ایران نه تنها صاحب یک کرسی در کنفدراسیون این قاره شد که نفوذ سعودی‌ها به شکلی محسوس کاهش یافت.
صفایی فراهانی که امروز از سوی کمیسیون اصل ۹۰ به‌عنوان یکی از عوامل فساد در فوتبال ایران معرفی‌شده است، دو ساختمان در سعادت‌آباد و خیابان سئول را به باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس اهدا کرد. هرچند که «محمد دادگان» سند این دو باشگاه را به نام خود ثبت کرد اما تمامی مبلغ این دو باشگاه در سال 81 از سوی محسن صفایی فراهانی و با رایزنی او با دولت هفتم (محمد خاتمی) از سوی سازمان وقت تربیت‌بدنی پرداخت‌شده بود.
مردی که اولین‌های فوتبال ایران را شکل داد، در سال ۱۳۹۲ به روزنامه «ایران» گفته بود: «من هرروز به‌عکس مصدق خیره می‌شوم. در چهره او یک آینه می‌بینم؛ یک تلاش برای سرزمینم را می‌بینم؛ تلاشی که شاید به بدنامی مقطعی برسد اما نتیجه‌ای در درازمدت برای کشورش خواهد داشت.»
یکی از موارد مطروحه از سوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس این جا شکل می‌گیرد: «فدراسیون فوتبال از ابتدای انقلاب تاکنون دارای ۳۳ رییس بوده است.»
محسن صفایی فراهانی در کنفرانس مطبوعاتی سال ۱۳۷۸ مقابل رسانه‌ها گفته بود: «سپ بلاتر مرا دید و به من گفت واقعاً تو امروز رییس فوتبال ایران هستی؟ ما خسته شده‌ایم از بس نام روسای ایران را تغییر داده‌ایم!»
کمیسیون اصل ۹۰ گویا تغییراتی ماهیانه در رأس فدراسیون فوتبال را خواستار است؛ مانند آن چه در دهه های ۶۰ و ۷۰ در فوتبال ایران رخ می‌داد. «حسین آبشناسان» از مرداد تا اسفند ۱۳۶۰ رییس فدراسیون فوتبال بود، «حسین راغفر» از اسفند ۱۳۶۰ تا شهریور ۱۳۶۱، حسین آبشناسان از شهریور ۱۳۶۱ تا اردیبهشت ۱۳۶۲، «بهروز صحابه تبریزی» از اردیبهشت ۱۳۶۲ تا مهر ۱۳۶۳، «نصرالله سجادی» از مهر ۱۳۶۳ تا مهر ۱۳۶۵ رییس فدراسیون فوتبال بودند و از همه قابل تامل تر این‌که «امیر عابدینی» از خرداد تا آبان ۱۳۷۳ در اتاق ریاست فوتبال ایران نشسته است.
کمیسیون اصل ۹۰ در اولین بخش از تحقیقات خود برای رسیدن به مفسده فوتبال به این نتیجه رسیده است که فوتبال ایران صاحب یک ثبات مشخص‌شده که باب میل مجلس نیست!
در اعتراض کمیسیون مجلس البته چنین می‌خوانیم: «در چهارمین سال ریاست وی بر فدراسیون فوتبال، هیات رییسه سازمان لیگ تصمیم به برگزاری لیگ حرفه‌ای در مسابقات باشگاهی ایران گرفت که درنهایت نام لیگ برتر روی آن نهاده شد که تبعات ناشی از آن به دلیل عدم برخورداری از ساختارهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، تاکنون گریبان گیر فدراسیون و باشگاه‌ها بوده است.»
اگر از قانون کنفدراسیون فوتبال آسیا دال بر اجباری شدن لیگ حرفه‌ای بگذریم، جای این سؤال وجود دارد که مشکلات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری لیگ حرفه‌ای را دقیقاً چه نهادی باید حل می‌کرد؛ فدراسیون فوتبال یا حکومت؟
باشگاه‌های ترکیه نمونه‌ای بارز برای یک مثال جاودانه در فوتبال ایران شده‌اند؛ باشگاه‌هایی که ۲۰ سال قبل با کمک کمیته المپیک کشور و شهرداری‌های هر شهر صاحب ورزشگاه شدند.
در فوتبال ایران چند باشگاه به بخش خصوصی واگذار شده‌اند؟ باشگاه‌های دولتی مانند پرسپولیس و استقلال که در انحصار دولت‌ها هستند، سپاهان، ذوب‌آهن، فولاد و تمامی باشگاه‌های نفتی که زیرمجموعه وزارت خانه‌های صنعتی و نفتی به شمار می روند و البته تراکتورسازی، ملوان، فجر و نیروی زمینی در اختیار مطلقه سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی قرار دارند.
اما کمیسیون اصل ۹۰ در گزارشی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده، مدعی شده است دولت محمد خاتمی با کمک صفایی فراهانی طی سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۱ اسباب فساد را در فوتبال ایران پدید آورده است.
به نظر می‌رسد خط‌کشی سیاسی در کمیسیونی که در اختیار اصول گرایان قرارگرفته، مفسده‌های فوتبال را لوث کرده است. جایی در این گزارش می‌خوانیم: «از سال ۷۷ در دولت هفتم با انتصاب یک چهره سیاسی بدون سابقه مرتبط و مدیریت ورزشی، این انتصابات وارد عرصه مدیران سیاسی غیر فوتبالی و موجب دور شدن این ورزش از اهداف اصلی و حرفه‌ای خود گردید.»
شاید جالب است که امروز بدانیم رییس فدراسیون فوتبال آلمان، یک روزنامه‌نگار ۶۱ ساله است و البته بدون هیچ سابقه بازیگری در زمین فوتبال. «ولفگانگ نیرس باخ»، رییس کنونی فدراسیون فوتبال آلمان شده و «دویچه وله» می‌نویسد: «این مدیر اکنون ششمین رییس فدراسیون فوتبال آلمان پس از سال ۱۹۴۹ محسوب می‌شود.»
این در حالی است که مجلس ایران به رهبری آقایان محمدعلی پورمختار و حمید رسایی معتقدند محمد خاتمی و صفایی فراهانی در فوتبال ایران به‌واسطه تأخیر در انتصاب‌های پیاپی روسای فوتبال ایران خیانت کرده‌اند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر