هرچند در سالی که گذشت نه جام جهانی را پشت سر گذاشتیم و نه المپیک و نه حتی آسیا شاهد تورنمنت های متمرکز مانند جام ملت‌ها و یا بازی‌های آسیایی بود اما اتفاقات ریز و درشت و فراز و نشیب‌های مختلف در ورزش ایران، چهره‌هایی خاص برای این سال ساخت؛ مردان و زنانی که از آن ها بسیار شنیدیم و بی‌تردید در سال آینده هم بیش تر خواهیم شنید.
محمود گودرزی
وزیر ورزش و جوانان دولت روحانی، سال را با دو اقدام جنجالی آغاز کرد؛ اولی تشکیل کمیته‌ای برای تعیین صلاحیت مربیان خارجی و دوم حضور در مجمع فدراسیون فوتبال برای انتخاب نایب‌رییس این فدراسیون به دستور «اسحاق جهانگیری»، معاون اول رییس‌جمهوری.
او دو بار جلوی خصوصی شدن باشگاه های استقلال و پرسپولیس را با کمک یارانش در مجلس گرفت. «محمود گودرزی» که به‌عنوان عنصر تحمیل‌شده به دولت یازدهم از سوی مجلس نهم شناخته می‌شود، پس از انتخابات مجلس چنان قدرتش افت کرد که «کیومرث هاشمی»، رییس کمیته ملی المپیک و «رسول خادم»، رییس فدراسیون کشتی در نامه‌هایی جداگانه به اسحاق جهانگیری و همین‌طور حسن روحانی، خواهان دخالت دولت در امور ورزش شدند.
به نظر نمی‌رسد سال بعد او را دوباره در اتاق وزارت ورزش ببینیم. او خود به «کیهان ورزشی» گفته است: «چیزی از عمر وزارت من در این دولت نمانده است.»
علی کفاشیان
«علی کفاشیان» سال را با دعوا با وزارت ورزش آغاز کرد و با دعوا با همین وزارت خانه هم به پایان برد. او دو شاهکار ویژه در سال جاری داشت؛ تمدید قرارداد با «کارلوس کی روش» در اوج مخالفت‌های وزارت ورزش و جوانان و بازپس گرفتن کرسی از دست رفته ایران در کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا و همین‌طور انتخاب به‌عنوان نایب‌رییس این کنفدراسیون.
شکست تیم ملی «امید» در رقابت‌های انتخاباتی، بزرگ‌ترین ناکامی علی کفاشیان بود. اوکه موفق شد بار دیگر وارد دعوا با صداوسیما شود، به مدت یک ماه از سوی بخش نظارت سازمان صداوسیما ممنوع‌التصویر شده بود. کفاشیان به دلیل آن چه «مصلحت فوتبال ایران» خواند، در انتخابات سال آینده فدراسیون فوتبال نام‌نویسی نکرد.
عادل فردوسی پور
حضور دوباره «علی‌اصغر پورمحمدی»، مهمترین حامی «عادل فردوسی پور» در صداوسیما، سالی کاملاً یکنواخت و توأم با آرامش را برای عادل و برنامه 90 به همراه داشت تا این که آذرماه امسال با خوشحالی به مردم نوید داد که مصاحبه اش با «محمدجواد ظریف» به زودی پخش می شود. مصاحبه عادل فردوسی پور با وزیر امور خارجه در سالن «آینه» ساختمان وزارت خارجه انجام شد و حال و هوایی کاملاً فوتبالی و بر پایه دیپلماسی ورزشی داشت.
اما روزنامه «وطن امروز» در روز ۲۸ آذرماه در سرمقاله خود با حمله به سازمان صداوسیما، خواستار توقف پخش این گفت‌وگو شد. عادل فردوسی پور هرچند نتوانست مصاحبه خود با محمدجواد ظریف را به دلیل فشارهای بیرونی، روی آنتن بفرستد اما ناگهان به چهره اول رسانه‌ای کشور بدل شد. وطن امروز به او لقب «سیاسی پور» داده بود.
محمدرضا داورزنی
بدون تردید اگر «محمدرضا داورزنی» رییس فدراسیون والیبال ایران نبود، امروز هیچ‌یک از تیم‌های والیبال ایران نمی‌توانستند میزبان رقابت‌های بین‌المللی شوند. رابطه حسنه با «آری گراسا»، رییس فدراسیون جهانی والیبال به او کمک کرد تا در شرایطی که این فدراسیون تمامی کشورهای عضو خود را ملزم به باز کردن درها به روی بانوان کرده است، از ایران صرف‌نظر کند.
روز ۲۷ خردادماه و پس از تحصن «دلواپسان» مقابل وزارت ورزش و اعتراض آن ها به حضور بانوان در ورزشگاه 12هزارنفری آزادی، بازهم درهای سالن والیبال به روی دختران ایرانی بسته ماند. پس ازآن، داورزنی در آخرین بازی ایران که با حضور نماینده فدراسیون جهانی برگزار می‌شد، تعدادی از بانوان خبرنگار را به‌عنوان تماشاگر به ورزشگاه برد.
در بهمن‌ماه نیز رقابت‌های والیبال ساحلی در حالی برگزار شد که حدود ۱۵ بانوی از پیش تایید شده با همراه داشتن کارت‌های شناسایی مشخص، اجازه ورود به ورزشگاه را پیدا کردند. داورزنی فعلاً والیبال ایران را با همین نمایش از تعلیق و محرومیت نجات داده است.
کیومرث هاشمی
«کیومرث هاشمی»، رییس کمیته ملی المپیک یک سال تمام در حاشیه بود؛ حرف نزد، بازی داده نشد، بودجه نگرفت، به جلسات وزارت خانه با روسای فدراسیون‌ها دعوتش نکردند، به نامه‌نگاری‌هایش جواب ندادند و حتی علیه او توطئه شد. تا این که یک روز قلم و کاغذ برداشت و خطاب به معاون اول رییس‌جمهور نوشت: «جلوی تصمیمات مخرب وزارت ورزش را بگیرید.»
نامه کیومرث هاشمی به اسحاق جهانگیری آغاز یک دعوای بزرگ در کلیت ورزش ایران شد.
زهرا نعمتی
«زهرا نعمتی» یک نابغه واقعی است. پرچم‌دار ایران در المپیک سال آینده هم خواهد بود در حالی که روی ویلچر نشسته است. او نه تنها در سال ۹۴ سهمیه حضور در پاراالمپیک سال آینده را به دست آورد که حتی موفق شد سهمیه المپیک را هم از آن خود کند.
وی نخستین و تنها زن در تاریخ ورزش ایران است که موفق به کسب مدال طلا در سطح بازی‌های جهانی المپیک و پارالمپیک شده است. او مدال طلای خود را سال ۲۰۱۲ در لندن به‌دست آورد و چند ساعت بعد در همان دهکده المپیک لندن با «رهام شهابی‌پور»، عضو تیم ملی تیراندازی باکمان مردان معلول ایران جشن نامزدی خود را برگزار کرد.
کارلوس کیروش
در روزهایی که مردم ایران کمپین «نه به خودروی داخلی» را راه‌اندازی کرده بودند، مصاحبه «کارلوس کیروش» با «ایسنا» و این که ادعا کرد وزیر ورزش علاقه‌ای به حضور او ندارد، باعث هجوم مردم به صفحه اینستاگرام حسن روحانی شد. او قراردادش را تمدید کرد، تیمی متفاوت، جوان و شاداب ساخت و البته بارها علیه وزیر ورزش، دبیر فدراسیون فوتبال و «محمد مایلی کهن» مصاحبه کرد. مهمترین جمله او در سال 94 را می‌شد در این کلام او دید: «من برای دوستانم و دشمنانم بالاتر از همان چیزی را می‌خواهم که آن ها برای من طلب می‌کنند.»
کارلوس کی روش استعفای خود را بهمن ماه برای تاریخ ۱۱ اردیبهشت‌ماه سال ۹۵ به علی کفاشیان داد.
اسلوبودان کواچ
«اسلوبودان کواچ» معروف به «بوبان»، سالی بسیار پرفرازونشیب را در تیم ملی والیبال به عنوان سرمربی گذراند. در دور رفت لیگ جهانی والیبال، تمام بازی‌هایش را باخت و در دور برگشت، مقتدرانه حتی مدعی صعود شد. وقتی در رقابت‌های انتخابی المپیک شانس ایران را کم رنگ کرد، به مرخصی رفت و از سوی رییس فدراسیون اخراج شد. برخلاف «خولیو ولاسکو» که پیش از او سرمربی تیم ملی بود، هیچ‌کس برایش دل‌تنگ نشد. او چهره شکست‌خورده سال است.
هادی نوروزی
ساعت چهار بامداد نهم مهرماه، «هادی نوروزی» براثر سکته قلبی درگذشت؛ کاپیتانی که هنوز در ورزشگاه‌ها و روز بازی‌های پرسپولیس در دقیقه ۲۴ (شماره پیراهن هادی نوروزی) تماشاگران از جا برمی خیزند و یادش را زنده می‌کنند. درگذشت هادی نوروزی، شوک بزرگی به فوتبال ایران بود. پس از او، «رضا احدی» و «همایون بهزادی» هم رخت سیاه بر تن فوتبال ایران کردند.
علی مرادی
برای کنار زدن یکی مثل «حسین رضازاده» از ریاست فدراسیون وزنه‌برداری کشور، وزارت ورزش نیاز به یک گزینه بین‌المللی مانند «علی مرادی داشت». او اردیبهشت‌ماه و درحالی‌که رضازاده موفق به اخذ مجوز از سوی وزارت خانه برای حضور در انتخابات نشده بود، با شکست دادن رقبای نه‌چندان مدعی خود، به‌عنوان رییس فدراسیون وزنه‌برداری انتخاب شد. ارتباط صمیمانه او با «تاماش آیان»، رییس فدراسیون جهانی وزنه‌برداری را می‌توان برگ برنده او دانست؛ هرچند در سال ۹۴ او بارها مورد حمله وزنه‌بردارانی که از دوستان قدیمی رضازاده بودند، قرار گرفت. «بهداد سلیمی»، قهرمان سنگین‌وزن جهان شاخص‌ترین آن ها است.
سارا خادم الشریعه
«سارا خادم الشریعه» متولد بیستم اسفند سال ۱۳۷۵ و استاد بزرگ شطرنج ایران است. او امسال تمامی افتخارات ممکن در ایران و آسیا را به دست آورد و در عین ناباوری، نایب‌قهرمان رقابت‌های جهانی شطرنج بانوان شد.
سارا در سال جاری طی ۱۱ دوره رقابت داخلی و بین‌المللی، فقط در یک رقابت شکست خورد و رکوردی فوق‌العاده را از خود برجای گذاشت. سایت فدراسیون جهانی شطرنج از سارا به‌عنوان چهره «تاریخ‌ساز» شطرنج یادکرده است.
رسول خادم
«رسول خادم» سال پرفرازونشیب تیم‌های کشتی فرنگی و آزاد را با یک جنجال بزرگ سیاسی-ورزشی به‌پایان برد. او ابتدا «محمد بنا» را برخلاف نظر وزیر ورزش به تیم فرنگی برگرداند و برایش حکم سرمربی گری زد. همین کافی بود تا بودجه فدراسیون کشتی هم مانند فدراسیون فوتبال قطع شود. پولتیک همیشگی محمود گودرزی همین است. وزیر ورزش به فدراسیون‌هایی که مربیان موردعلاقه‌اش را سرمربی تیم ملی نکنند، بودجه‌ای تخصیص نمی‌دهد. خادم در سالی که هم کشتی آزاد و هم فرنگی در آسیا و جهان قهرمانی را با دست‌خالی به‌دست آورده بودند، در بهمن و اسفند دو نامه خطاب به رییس جمهور نوشت تا به او بابت رفتار وزارت ورزش گلایه کند. او در سال ۹۴ به ارتباط صمیمانه دو ساله خود با وزیر ورزش پشت کرد.
محمد مایلی کهن
«محمد مایلی کهن» تلاش زیادی کرد در رسانه‌ها مورد توجه باشد. بعد ازآن که «علی دایی» او را به زندان انداخت، سعی خود را کرد در سال ۹۴ با مربیان داخلی درگیر نشود. خطابه‌اش در تمام طول سال به کارلوس کی روش بود. او در ۱۲ ماه، ۲۱ مصاحبه تند علیه سرمربی تیم ملی ایران داشت.
مایلی کهن در مناظره تلویزیونی با علی کفاشیان، او را متهم به اجنبی‌پرستی کرد، در مجمع فدراسیون فوتبال، به سمت رییس رفت و از وی خواست تا برای حمایت از کی روش، او را به زندان بیاندازد و بعد در قامت سرمربی تیم امید ایران، همراه با این تیم از رقابت‌های انتخابی المپیک حذف شد.
علیرضا فغانی
«علیرضا فغانی» ابتدا با قضاوت ضعیف خود در بازی تیم های «تراکتورسازی» و «نفت»، یکی از مسببان از دست رفتن قهرمانی تراکتورسازی شد. فدراسیون فوتبال هم از فرصت استفاده کرد تا او را مقصر تمام ناکامی‌ها نشان دهد. فغانی چهار هفته از قضاوت محروم شد. بار دوم، در بازی پرسپولیس اشتباهاتی فاحش به سود «ذوب‌آهن» اصفهان داشت؛ «بنگر» را به‌اشتباه اخراج کرد، یک پنالتی اشتباه به سود ذوب‌آهن گرفت و گل دوم ذوب آهن خطا بود که ندید. بازهم چهار جلسه محرومش کردند. همین داور، امسال فینال لیگ باشگاه‌های جهان را سوت زد و البته در همان بازی هم جنجال‌آفرین شد.
فغانی بعد از قضاوت بازی «ریورپلات» و «بارسلونا» در فینال جام باشگاه‌های جهان، از سوی رسانه‌های اسپانیا به شدت نقد شد.
لیلا رجبی
نام واقعی «لیلا رجبی»، «تاتسیانا ایلیوشچانکا» است. او در شهر «ویتبسک» بلاروس به دنیا آمد و بعد از ازدواج با پیمان رجبی، دوندهٔ دو سرعت تیم ملی ایران، تابعیت ایرانی گرفت. او از سال ۸۶ فارسی را به شکلی یاد گرفته که با کم ترین اشتباه گفتاری صحبت می‌کند.
لیلا یکی از بزرگ ترین دردهایش را در گفت و گو با روزنامه «گل» در سال ۹۴ این‌گونه بیان کرد: «هنوز هم به من می‌گویید خارجی!»
او امسال برای دومین بار برای ایران سهمیه المپیک ۲۰۱۶ ریو را به‌دست آورد. می‌توان لیلا رجبی را یکی از شانس‌های ایران در پرتاب وزنه دانست.
نیلوفر اردلان
کم تر کسی داستان «نیلوفر اردلان» را به یاد ندارد. او به خاطر مخالفت همسرش، «مهدی توتونچی»، مجری صداوسیمای جمهوری اسلامی، موفق به همراهی تیم ملی فوتسال در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا نشد؛ همان رقابت‌هایی که با قهرمانی ایران به‌پایان رسید.
نیلوفر اردلان پس ازاین اتفاق، تبدیل به اهرمی برای راه‌اندازی کمپین‌های مجازی و فعالیت‌های بیش تر برای احقاق حق زنان ایرانی شد. مردان بسیاری نسبت به قوانین محدود کننده زنان اعتراض کردند و حتی مجلس ایران نسبت به این اعتراضات واکنش نشان داد. او دو ماه بعد موفق شد با کمک دفتر ریاست جمهوری، بدون نیاز به اجازه همسرش، پاسپورت خود را تحویل بگیرد و به رقابت‌های جهانی سفر کند.
همسرش متهم شده بود که سفرهای برون‌مرزی و بازی نیلوفر در تیم ملی ایران، به تربیت بچه‌اش لطمه می زند.
باقی‌مانده‌ها
یک سیاهه طولانی از چهره‌های سال باقی می‌ماند؛ «برانکو ایوانکوویچ» بی‌شک یکی از چهره‌های سال بود که اردیبهشت ماه سرمربی پرسپولیس شد و با این تیم فرازوفرودهای بسیار داشت.
«پرویز مظلومی» دوباره به استقلال برگشت و این تیم را به صدر جدول برد.
«امیر قلعه نویی» با ناکامی در دربی و لیگ از استقلال رفت و به تراکتورسازی رسید.
«مهدی طارمی» تا مرز آقای گلی پیش رفت و «مهدی رحمتی» در استقلال درخششی فوق‌العاده داشت.
«احسان حدادی» در پرتاب دیسک دوباره برای ایران سهمیه المپیک گرفت و البته با دسیسه‌ای از سوی چند دختر، تا مرز نابودی هم رفت.
«محمد بنا» باز هم تیم فرنگی ایران را به اوج رساند و البته شالوده تیم فرنگی را کلاً جوان کرد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر
کاش از سوشا مکانی نیز نام می بردید. به نظر من او یکی از مهمترین چهره های سال ورزش بود. چرا که دوباره نشان داد در جامعه ایران قربانی، نقش مجرم را دارد و البته او برای پخش شدن عکس هایش در فضای مجازی به زندان هم رفت.