مأموریت اصلیِ کیروش گرفتن فضا از «مسی» است

«آلخاندرو سابلا»  (Alejandro sabella) و «لیونل مسی» هر دو بعد از پیروزی دشوار آرژانتین برابر بوسنی گفتند بازی اول همیشه سخت ترین است.

هر دو از اضطراب و نگرانی گفتند و این که همه برای یک شروع خوب، زیر فشار بوده‌اند. شکی نیست که کار برای آرژانتین، دشوار به نظر می رسید اما انگار آرژانتین خود کار را سخت کرده بود. این تیم که در بیش‌تر بازی‌های مقدماتی با روش 3-3-4 بازی کرده بود، 24 ساعت پیش از این بازی و به دلایلی نامعلوم به 2-3-5 روی آورد.

شاید به این دلیل که «گونزالو هیگواین» (Gonzalo Higuain) کاملاً آماده نبود، سابلا ترجیح داد جای او را با گزینه ای محافظه‌کارتر پر کند. اگرچه در مصاحبۀ مطبوعاتی پیش از بازی، با زیرکی از توضیح دلایل خود طفره رفت و وقتی از او پرسیدند که آیا قدرت تهاجمی و بازی شجاعانۀ بوسنی دلیل تغییرات بوده، پاسخ داد: «دلیل، بیش‌تر چیزهای دیگر بوده اما نمی توانم آن ها را فاش کنم.»

نوامبر گذشته، آرژانتین، بوسنی را در بازی دوستانه ای در امریکا با نتیجۀ دو بر صفر شکست داده بود. تیم در آن بازی با 5 دفاع به زمین رفت، در حالی که بوسنی 2-4-4 بازی می کرد.

اتخاذ چنین شیوه ای عاقلانه بود؛ 3 دفاع مرکزی به معنای در اختیار داشتن یک دفاع آزاد و دو دفاع برای یارگیری نفر به نفر. اما بوسنی از آن زمان تغییر کرده و با سیستم 1-2-3-4 بازی می کند. «سافت ساسیچ» (Safet susic)، «وداد ایبیسوویچ» (Vedad Ibisevic) را در ازای یک بازیکن میانی بیش‌تر، از ترکیب اصلی حذف کرده تا بتواند بهتر بر بازی سوار شود.

بازی کردن سه دفاع مرکزی در برابر تنها مهاجم مرکزی بوسنی، آن هم بازیکن خطرناکی چون «ادین ژکو» (Edin Dzeko)، به معنای حضور یک دفاع برای یارگیری حریف، یک دفاع آزاد و یک بازیکن اضافی دیگر است. چنین ترکیبی وقتی به کار می آید که تیم در پی دفاع کردن و نه چیز دیگری باشد؛ کاری که شیوۀ معمول تیم «استودیانتس» (Estudiantes) در دوران مربی‌گری سابلا بود.

 با وجود گل زود هنگام آرژانیتن، بازی به همان شکلی درآمد که برای هر بینندۀ بازی استودیانتس در دوران سابلا آشنا بود. بوسنی توپ را در اختیار داشت، آن هم به مدتی طولانی چون در میانۀ میدان، برتری عددی داشتند. اما نتوانست به دفاع عمیق و چندلایۀ آرژانتین نفوذ کند؛ برای نمونه، در دقیقۀ 14 بازی، وقتی «میسیموویچ» (Misimovic)، «میرالم پیانیچ» (Miralem Pjanic) را یافت که به سرعت در حال نفود بود، فضا چنان تنگ شده بود که هم پاس و هم فرار به عمق، هر دو باید در عالی ترین حالت می بودند. اما چنین نشد و پیانیچ مجبور شد بازی را باز کند و سرانجام «سرخیو رومرو» (Sergio Romero) از دروازه بیرون آمد و خطر را دفع کرد.

در بیش‌تر دقایق بازی، آرژانتین به بوسنی اجازه داد تنها تا پشت محوطۀ جریمه جلو بیاید. «سناد لولیچ» (Senad Lulic) توپ ارسالی از نقطۀ کرنر را با ضربۀ سر به سمت دروازه کوبید و رومرو را به واکنشی عالی واداشت.

حدود دقیقۀ 60، لولیچ شاید شانس بهتری می یافت اگر ژکو به جای شوتِ جاه طلبانه خود، توپ را به او پاس می داد. تهدیدات بوسنی بیش‌تر نظریه بود تا عمل.

با این حال، همین کافی بود تا سابلا بین دو نیمه تغییر روش دهد و «کامپانیرو» (Campagnaro) و «ماکسی رودریگز» (Maxi Rodriguez) را بیرون بکشد و هیگواین و «فرناندو گاگو» (Fernando gago) را به زمین بفرستد. آرژانتین حالا راحت تر به نظر می رسید اگرچه توصیف هایی از این دست بیش‌تر نسبی هستند. بوسنی هم‌چنان عنان کار را در اختیار داشت و حتی وقتی بعد از یک ساعت، کم کم خسته شدند، باز هم تیم بهتر زمین بودند.

 مسی شب ناامید کننده ای را سپری کرد. او باهوش تر از آن است که در بازی به چشم نیاید اما طی یک ساعت اول، میزان درگیری او در بازی بسیار ناچیز بود.

مسی چنان سردرگم بود که وقتی ضربۀ آزادش را در ابتدای نیمۀ دوم به بالای دروازه فرستاد، صدای هو کردن هواداران آرژانتین که بر ورزشگاه مسلط بودند، بالا رفت. هر گاه توپ به او می رسید، خطرناک نشان می داد اما بوسنی به خوبی مهارش کرد؛ به ویژه با بازی بسیار خوب «محمد بسیچ» (Muhamed Besic).

سافت ساسیچ در پایان بازی گفت: «بازی کردن در مقابل بازیکنی مانند مسی دشوار است. ابتدا فکر می کردم باید بازیکنی را در تمام 90 دقیقه مأمور مهار او کنم اما هیچ کس از پس این کار بر نمی آید و من نمی خواستم بازیکن تیم را در معرض دریافت کارت زرد یا قرمز قرار دهم. من او را کمی آزاد گذاشتم اما تیم را چنان چیدم که هر بار نزدیک‌ترین بازیکن با او درگیر شود، تحت فشارش بگذارد ولی مرتکب خطا نشود. اگر او دریبل‌زنی را شروع کند، هم‌تیمی های خود را با پاس هایی دقیق، روانۀ دروازه می کند و شما باید جلویش را بگیرید.»
 تغییر روش ساسیچ به 2-4-4 انتقادها را برانگیخت اما او تأکید داشت که از این تغییر پشیمان نیست حتی وقتی ایبیسوویچ با گلی دیرهنگام، نتیجه را 2 بر 1 کرد: «ما دو بازی را با همین چینش آغاز کردیم و همه چیز خیلی خوب پیش رفت. پیش از بازی، تاکتیک ها را برای ایبیسوویچ توضیح دادم و به او گفتم در برابر آرژانتین نباید با دو مهاجم بازی کنیم چون در خط میانی، بازیکنان بیش‌تری با تفکر هجومی در اختیار داریم که در تمام مدت، رو به جلو بازی می کنند. بازی با دو مهاجم ممکن است بسیار خطرناک باشد. شاید اگر او را از ابتدا بازی می دادیم، شکست در برابر آرژانتین سنگین تر می شد اما ما روی او برای دو بازی باقی مانده حساب کرده ایم.»

تغییر روش آرژانتین در نیمۀ دوم به سود مسی شد. هیگواین و آگرو جلو می کشیدند و فضا برای نفوذ مسی به مرکز زمین بازتر می شد. این اتفاق به بهترین شکل ممکن در دقیقۀ 20 نیمۀ دوم رخ داد؛ مسی توپ را در راست گرفت، عرض زمین را طی کرد، مدافعان را به  دنبال خود کشید و با ضربه ای دقیق، توپ را به تیر دروازه کوبید و به درون آن غلتاند.
 مسی می گوید: «ما 3-3-4 را بیش‌تر می پسندیم چون در زمان حمله، گزینه های بیش‌تری برای ارسال پاس یا گل‌زنی داریم. در نیمۀ اول، ما مالکیت توپ را به بوسنی دادیم. هم من و هم آگرو تنها بودیم و کار، خیلی سخت بود.»

گفته های مسی از سوی دیگر، این فرضیه را تقویت می کند که اصرار او بوده که شیوه بازی آرژانتین را عوض کرده و به راحتی می توان حدس زد که آرژانتین در دو بازی باقیمانده در این گروه، 3-3-4 بازی خواهد کرد.

سابلا معتقد است:« تغییرات، کیفیت تیم را بهبود بخشید. از مسی بیش‌تر حمایت می شد. او بهترین بازیکن دنیا است. او به چیز زیادی نیاز ندارد اما به هر حال، همیشه زمینه ای هست که می تواند قدرت او را کمی بیش‌تر کند. شکی نیست که حمایت هم تیمی ها از او، قدرتش را حتی از این هم بیش‌تر می کند.»

 در صورت بازگشت آرژانتین به چینش 3-3-4، مأموریت اصلیِ «کارلوس کی‌روش» (Carlos Quiroz)، گرفتن فضا از مسی است. بوسنی این کار را خوب انجام داد اما یک لحظه ضعف کافی بود تا تلاش هایش بر باد رود. مهم این است که مدافعان و بازیکنان میانی نباید در تعقیب آگرو و هیگواین، زیاد از یک‌دیگر فاصله بگیرند چون مسی نشان داده از فضای خالی در وسط زمین به بهترین شکل بهره می گیرد. شاید حق با ساسیچ باشد که می گوید یارگیریِ نفر به نفر با مسی، استقبال از کارت قرمز است. بنابراین، باید یکی از بازیکنانِ میانی عقب بنشیند و در تمام دقایق بازی، در جلوی دفاع های مرکزی مراقب اوضاع باشد.