close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

روحانی در سازمان ملل، آنچه باید بگوید و آنچه خواهد گفت؟- بخش دوم

۳ مهر ۱۳۹۳
خواندن در ۹ دقیقه
روحانی در سازمان ملل، آنچه باید بگوید و آنچه خواهد گفت؟- بخش دوم

رها بحرینی، سازمان عفو بین الملل

دقیقاً نمی‌دانیم روحانی در مورد چه موضوعی صحبت خواهد کرد؛ احتمالاً تحولات منطقه بخش عمده‌ای از سخنرانی اش را به خود اختصاص دهد، به خصوص به توجه به اینکه  این موضوع سال پیش هم یکی‌ از محور‌های سخنان او بود. ولی‌ ما در سازمان عفو بین الملل علاقه مندیم که ببینیم آیا او از وضعیت حقوق بشر در ایران نیز حرفی خواهد زد یا خیر. در سخنرانی‌ سال پیش، روحانی به اختصار به این نکته اشاره کرد که ایرانی‌‌ها به امید و اعتدال رأی دادند، ولی‌ متأسفانه از آن زمان تا کنون، بخش های مختلفی‌ از حکومت ایران، نه فقط دولت، گام‌هایی‌ جدی برای تخریب این امیدی که محصول انتخاب او بود برداشته اند. به خصوص می‌‌توان از مسأله آزادی مطبوعات، آزار و اذیت زنان، محروم شدن از حقوق قضایی‌ و اعدام نام برد. متأسفانه این مسائل بدتر هم شده اند. این است که سخنرانی امسال می‌‌تواند برای روحانی فرصتی باشد تا وجود این مشکلات را در کشور تصدیق کند و شاید حتی وقت آن باشد که روحانی، در دومین سال ریاست جمهوری اش، از تعهدی جدی برای تغییر سخن بگوید.

اخیراً دبیرکل سازمان ملل گزارشی در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران منتشر کرد، که بخش‌های مختلفی از حکومت ایران، از جمله قوه قضاییه، واکنش تندی به این گزارش نشان دادند. به همین دلیل ما مایلیم ببینیم آیا روحانی اشاره‌ای به گزارش "بان کی‌ مون" خواهد کرد، و اینکه آیا موضع متفاوتی در پیش خواهد گرفت.

طاهره دانش، پژوهشگر "مرکز سیاست خارجی" و از ویراستاران شماره ویژه "گزارش حقوق بشر در ایران" در مورد اصل عدالت

با اینکه در جمهوری اسلامی، قدرت اصلی‌ در دست آیت الله خامنه‌ای است، به هر حال، آقای روحانی در مسند ریاست جمهوریِ ایران نشسته است و صاحب اختیار و مسئول تصمیم‌ها و فعالیت‌های خود و همکاران خود در دولت است. در مدتی که ایشان سر کار بوده اند، حقوق بسیاری از خبرنگارها، زنان، و اقلیت‌ها بارها نقض شده، و هفت تن از عالی رتبه ترین شخصیت‌های حکومتی ، از جمله آقای مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری، متهم به جنایت علیه بشریت اند. مایلم روحانی به این نقض حقوق بشر بپردازد و به سازمان ملل بگوید که برای پایان دادن به آن تلاش خواهد کرد. در دوران تبلیغات انتخاباتی اش و نیز در ۱۰۰ روز نخست ریاست جمهوری، بارها به بهبود وضع حقوق بشر در ایران اشاره کرد. وعده‌ها و برنامه‌هایش را، در بهترین حالت، با زبانی مبهم صورت بندی کرد و کارنامه یک سال اخیرش اغلب مستقیماً خلاف آن وعده‌ها از آب درآمده است. باید همین حالا ضمانت دهد که برای خاتمه دادن به این وضع، تمام تلاشش را خواهد کرد. علی رغم تمام محدودیت‌ها و توجیه‌های غیر واقعی‌، آقای روحانی در برابر قانون و شهروندان ایران مسئول است، و ایشان باید در مورد هر تصمیم دولت که منجر به نقض حقوق ایرانیان شود پاسخگو باشد.

امیدوارم از همه ایرانیان برای نقض سیستماتیک و گسترده حقوق بشر در ایران طی‌ ۳۵ سال گذشته عذرخواهی‌ کند. ولی‌ مهم تر از این، امیدوارم کلماتی را انتخاب کند که کارهایی را در جهت تغییرات مثبت اجتماعی‌ برای تمام ایرانیان به بار آورند، و همزیستی‌ مسالمت آمیزی را در کل منطقه و جهان ترویج دهند. 

اجلاس سازمان ملل در نیویورک فرصتی تاریخی پیش پای روحانی می‌‌گذارد تا قدم در راه ایرانیانِ با وجدانی بگذارد که حق را بر زور ترجیح دادند، و نیز به موج گریزناپذیر بازسازی ایران بر اساس حق و عدالت بپیوندد. هیچ کس جز روحانی و نویسنده سخنرانی اش نمی‌‌داند رئیس جمهور چه حرف‌هایی‌ خواهد زد. بنابراین، من نیز جواب این سؤال را به آن‌ها می‌‌سپارم

تریتا پارسی، رئیس شورای ملی ایرانیان آمریکا

سخنرانی‌ سالِ پیش روحانی در سازمان ملل عمد‌تاً مخاطبانی داخلی‌ داشت. احتمالاً امسال مخاطب اصلی‌ حرف‌های او جامعه بین الملل باشد. احتمال می‌‌رود بر گسترش رادیکالیسم تمرکز کند؛ و البته سال پیش هم از دعوت به ائتلافی علیه افراط گرایی سخن به میان آورد. شاید روحانی امسال به این نکته اشاره کند و آن را فرصتی از دست رفته بخواند، و استدلال کند که گفتمانی نظامی نتایج مطلوب به بار نخواهد آورد، و از این طریق انتقاد‌های سنجیده‌ای را علیه بمباران آمریکا در سوریه مطرح کند. این احتمال هم می‌‌رود که روحانی با زبانی‌ نه چندان صریح، دولت‌های منطقه را که از "حکومت اسلامی"(داعش) پشتیبانی کردند و آن را در آستین خود پرورش دادند انتقاد کند. سخت بتوان تصور کرد که روحانی این فرصت برای معرفی کردن ایران به عنوان خاستگاه اعتدال در منطقه را از دست بدهد؛ و این خود در راستای خطوط کلی‌ سیاست‌های او به عنوان رییس جمهور ایران است. 

کورش زعیم؛ عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران: درباره انتخابات آزاد حرف بزند

دوست دارم: امروز مهمترین مسئله امنیتی برای ایران و منطقه توطئه ایجاد و پشتیبانی داعش است. طبق مدارکی که می توان آنها را از لابلای تحلیل ها، سخنرانی ها و ملاقاتهای برخی شخصیت های جناح های تندرو امریکایی و برخی کشورهای بظاهر دشمن در منطقه بدست آورد،  من آن را زاده همبستگی موردی سه کشور اصلی در منطقه با کمک های مالی و لجیستیکی دو کشور دیگر اعلام کردم و دلایل آن را هم توضیح دادم. این توطئه هدفش بی ثبات کردن ایران، کشاندن جنگ مذهبی به سوریه و از راه عراق به درون ایران و در نهایت تجزیه ایران بوده، که جنایت های خارق العاده و نفرت انگیز آنها، سرعت واکنش نظامی ایران، اجماع جهانی را برای برخورد با آنها جلب کرده است.  آقای روحانی باید تصمیم قاطع ایران را برای مبارزه علیه این گروه درنده اعلام کند و اینکه چه ائتلاف امریکا بخواهد چه نخواهد ایران برای دفاع از خود در دفع این گروه جدی خواهد بود.

ایشان همچنین باید تاکید بر همکاری و تعامل با همسایگان کند، بویژه کشورهای شبه جزیره عربستان و ترکیه و باکو. ما باید ترس این کشورها را از برنامه های راهبردی ایران از بین ببریم، چون این همسایه ها هم می توانند برای ما شرکای پیشرفت و موفقیت مشترک باشند، و هم می توانند به علت عقده هایی که نسبت به فرهنگ و تاریخ کهن ایران دارند کماکان به توطئه علیه ما بپردازند. روحانی همچنین اشاره کند که امریکا و بریتانیا می توانند سفارتخانه های خود را هر چه زودتر در ایران باز کنند.

ایشان همچنین باید خیلی واضح اعلام کند که ایران آماده همکاری برای حل بحران سوریه و همنشینی دو طرف معادله در راستای ایجاد یک دولت موقت است تا در یک مدت معینه شرایط را برای انتخابات آزاد فراهم نماید.

حدس می زنم: می پندارم که روحانی تعهد دولت خود را به صلح آمیزبودن فعالیت اتمی ایران تکرار خواهد کرد و اینکه به ادامه و موفقیت مذاکرات ایمان دارد و از طرف ها خواهد خواست که از خواسته های غیرمتعارف خود دست بردارند؛ همچنین اینکه کل منطقه باید عاری از سلاح های هسته ای باشد.

او درباره پیشرفت های دولتش در زمینه اقتصادی سخن خواهد گفت که از منفی 6 درصد به مثبت رسیده، و از سرمایه گذاران و شرکت های تولیدی و تکنولوژیکی غربی درخواست خواهد کرد که برای سرمایه گذاری به ایران بیایند. البته زمینه چنین کاری فراهم نیست، چون اقتصاد و همه کارهای تولیدی و عمرانی عمده در دست سپاه است و شرکت های کشورهای پیشرفته با شرایط سپاه به علت اینکه رانت خواری فراقانونی پایدار نمی دانند و آنرا با فرهنگ پویایی و پایایی، و تعهدی که برای رشد درازمدت نسبت به سهامداران شان دارند همخوان نمی بینند، رغبتی نشان نخواهند داد، فقط کشورهایی مانند چین و روسیه می توانند خود را آلوده این شرایط کنند.

دیگر اینکه از دانشجویان ایرانی خواهد خواست پس از اتمام تحصیلات، و از دانشمندان ایرانی، که به ایران بازگردند و به پیشرفت کشورشان کمک کنند. این ندا هم بیفایده خواهد بود، زیرا در جمهوری اسلامی نه امنیت اجتماعی و قضایی وجود دارد و نه بخش خصوصی فعال و پویایی که بتواند آنان را جذب کند، یا دانشمندان بتوانند بدون آلودگی و در فقدان آزادی های مدنی به تدریس یا پژوهش بپردازند.

درباره جاذبه های توریستی ایران خواهد گفت. البته شرایط جهانگردی در ایران که یکی از ده پر جاذبه ترین کشورهای جهان است، هنوز بسیار محدود و شرایط اجتماعی- امنیتی آن از این جذابیت می کاهد. 

حسین احمدی نیاز ؛ حقوقدان : از برقراری رابطه با آمریکا بگوید

دوست دارم : روحانی از آنجا که با اتکا به رای مردم به ریاست جمهوری رسیده است با تشخیص وضعیت سیاسی اقتصادی و اجتماعی ایران و در نظر گرفتن شرایط بین المللی منطقه و لحاظ نمودن سود و زیان این رابطه (کاست - بنفیت) نسبت به اتخاذ سیاست تعامل و گفتگو در ایجاد رابطه با آمریکا اقدام کند. برقراری روابط منطقی با آمریکا می تواتد موثر در پیشبرد اهداف عالیه ی دولت تدبیر و امید و ملت ایران خواهد شد. سیاست خارجه ایران طبق قانون اساسی بر اساس سه شاخصه  حکمت.مصلحت و عزت خواهد بود.

مصلحت ایران در شرایط موجود ایجاب می کند تا این رابطه برقرار شود.این رابطه حکمت های زیادی برای کشور به ارمغان می آورد. آنچه در حال حاضر بر بدگمانی دو طرف ایران و آمریکا افزوده است فقدان روابط دیپلماتیک است. از دیگر سو چارچوب های روابط بین الملل در شرایط موجود در خاورمیانه ضرورت تعامل و گفتگو بین دو کشور را ایجاب می کند. پدیده ی داعش و چگونگی مبارزه با آن نیز دلیل بر ضرورت این روابط و تعامل است.

از دیگر سو شرایط اقتصادی و گفت و گوهای هسته ای و اهمیت آگاهی دولت آمریکا از واقعیت هسته ای ایران و پذیرش حق استفاده صلح آمیز انرژی هسته ای می طلبد تا این روابط شکل گیرد. سی و پنج سال قطع رابطه کفایت میکند و تداوم بیشتر آن عینا مخالف اصول سه گانه مصلحت.حکمت و عزت ایران خواهد بود.

حدس می زنم: ریس جمهور در مورد نظریه نفی خشونت و در نظر گرفتن اهمیت آ ن با توجه به پدیده داعش صحبت خواهد کرد.

از اثرگذاری مذاکرات هسته ای و تعامل با سایر دول سخن خواهد گفت. از دولت ها برای تعامل و سرمایه گذاری در ایران دعوت خواهد کرد.

در مورد تحریم ها و ضرورت لغو آن ها سخنانی را ایراد می کند.

دینا اسفندیاری

آنچه روحانی خواهد گفت و آنچه من امیدوارم بگوید یک چیز خواهد بود، هم در محتوا و هم در موضوع. او دربارهٔ مساله هستهای و "حکومت اسلامی"(داعش) صحبت خواهد کرد. مهم این است که در هر دو مورد چه خواهد گفت. دربارهٔ هر دو موضوع به عنوان شاخه هایی از مقوله ای کلی تر در مورد امنیتِ منطقه سخن خواهد گفت، ولی هیچ کدام از این دو موضوع را جداگانه مطرح نخواهد کرد.

از بسیاری جهت، حرفهای روحانی حرفهای یک مقام رسمی حکومت ایران خواهد بود؛ هیچ چیز عجیب و غریبی نخواهد گفت. سعی خواهد کرد ایران را کشوری صلح طلب معرفی کند؛ خواهد گفت که ایران تلاش بسیاری کرده تا شکاف میان ایران و کشورهای ۱+۵ را پل بزند. در عین حال، خواهد گفت که وقت آن رسیده که این کشورها حق ایران را برای داشتنِ برنامه هستهای و پیشرفت علمی و تکنولوژیک بپذیرند؛ و نیز اینکه ایران به این سادگی برنامه هستهای خود را متوقف نخواهد کرد.

هرچند احتمالاً روحانی به همکاری با کشورهای غربی اشارهای نخواهد کرد، به نظر من، در پشت پرده ملاقاتهای دو جانبه مهمی میان ایران و دیگر کشورها اتفاق خواهد افتاد، و این همان روندی است که در ژنو و جاهای دیگر هم شاهدش بودیم. من در این مورد شکی ندارم: گفتگوهایی مهم، هرچند نه در فضای عمومی. 

ثبت نظر

جامعه مدنی

ابوالفضل عابدینی، جرم: خبرنگاری (60)

۳ مهر ۱۳۹۳
ایران وایر
خواندن در ۶ دقیقه
ابوالفضل عابدینی، جرم: خبرنگاری (60)