اختصاصی ایران وایر٬ نامه‌ای از رجایی شهر

این نامه را یکی از زندانیان زندان رجایی شهر برای مسیح علی‌نژاد٬ روزنامه‌نگار مستقل ساکن نیویورک فرستاده است و برای اولین بار در ایران وایر منتشر می شود.

به این حکومت توهین نکنید

به این حکومت توهین نکنید. حکومتی که قرار بود برق رایگان٬ آب رایگان در اختیار مردم قرار دهد ولی نکرد و در عوض با مخارج کمرشکن مردم را به خاک سیاه نشاند. حکومتی که خود را نماینده خدا می دانست و قرار بود این کشور را پر از عدل و داد بکند ولی ظلم و ستم آنها سر به فلک کشید. حکومتی که قرار بود استقلال و آزادی را به مردم به ارمغان آورد و در عوض کاری کرد که ملت حتی نمی توانند به دلخواه خود لباس بپوشند. حکومتی که اعتیاد را به سن ۱۵ سال برساند و رکورد و جهانی را بشکند. حکومتی که میلیاردها از ثروت این مملکت را به غزه و لبنان بدهد آنوقت مردم خودش به خاطر فقر به فساد و خلاف کشیده شوند. حکومتی که به جای بازسازی کشور مشغول بازسازی کشورهای دیگر شده است. حکومتی که قرار بود ایران را مدرسه کند ولی در عوض ایران را تبدیل به زندان کرده است.

مردم فهیم ایران به این حکومت توهین نکنید. به خودتان توهین کنید آن زمان که حکومت مداران اقلیت‌های دینی و مذهبی را به خاطر اعتقاداتشان روانه زندان یا اعدام کردند٬‌ با آنها هم آوا بوده و هورا می کشیدید. شما که فاسد شدن فرزندانتان را دیدید اما شکرگزار حکومت بودید. شما که معتاد شدن فرزندانتان را دیدید ولی شکرگزار دولت بودید. شما که کودکان فلسطینی را می‌بینید و گریه می کنید آنوقت در خیابانهای این کشور کودکان کار را میبینید ولی روی بر می گردانید.کارتن خوابها را میبینید ولی می خندید. شما که فارغ التحصیلان این مملکت را میبینید که دست فروشی می کنند ولی آنها را آدمهای مضر می خوانید چرا به این حکومت توهین می کنید. حکومتی که شهرها را ویران و قبرستان ها را آباد کرد. مشکل ما غزه و لبنان نیست. مشکل ما ایرانی جوانانان بی کار است.

مشکل ما نیست چه کسی در عراق حکومت می کند. مشکل ما کسانی هستند که مملکت را تاراج کردند. مشکل ما جوانانی هستند که فرش ابریشمی می بافند ولی روی حصیر زندگی می کنند.

مردم ایران در طول تاریخ هیچ گاه تسلیم ظلم نشد و همواره دشمنانش را شکست داد و هیچ گاه در برابر ستمکاران سر تعظیم فرود نیاورده‌اند و امیدوارم این بار نیز ریشه این درخت را بسوزانند و ارزش از دست رفته خود را بازیابند.

 امیدوارم اگر در میان سخنانم حرفهایی زدم که بعضی از شما آن را توهین شمردید٬ مرا به بزرگی خود ببخشید.

باشه (رهبر) ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست

کار ایران با خداست

مذهب شاه ( رهبر ) ایران زمذهبها جداست

کار ایران با خداست

شاه ( رهبر ) مست و میر مست و شحنه مست و شیخ مست

مملکت رفته ز دست

پادشه ( رهبر ) خود را مسلمان خواند و سازد تباه

خون جمعی بی گناه

ای مسلمانان در اسلام این ستم‌ها کی رواست

کار ایران با خداست.

زندان رجائی شهر