close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
بلاگ

پست خوزستان؛ پستی که محموله پست نمی کند

۱۰ مرداد ۱۳۹۴
ماهرخ غلامحسین‌پور
خواندن در ۴ دقیقه
پست خوزستان؛ پستی که محموله پست نمی کند
پست خوزستان؛ پستی که محموله پست نمی کند

از: ماهرخ غلامحسین پور

نمای نخست

در شرایطی که شرکت های بزرگی چون «دی اچ ال» آلمان و «یو پی اس» آمریکا با بوئینگ های 757 و 777 خود حداکثر تا پنج روز اداری، محموله های خود  را از قلب ده کوره های آفریقا و نیجریه و بورکینافاسو و به دورترین نقاط جهان حمل می کنند و امروزه یکی از شاخصه های اصلی رشد و توسعه، بهبود سیستم حمل و نقل عنوان می شود، در یکی از  شهرستان های استان خوزستان، با جمعیتی بیش از 200 هزار نفر امکان ارسال یک بسته پستی بدون دردسر و به سرعت وجود ندارد.

برای تمدید مجوز کار و ثبت نامم در دانشگاه نیاز به مدارک قدیمی ام دارم که در خانه ی پدری ام در شهرستان بهبهان جا مانده. به نظر می رسد مشکلی وجود ندارد به هر حال دانشگاه و اداره مربوطه ، خارج از قوانین مرسوم و برای کمک به شرایط خاصی که درگیر آنم برای تحویل مدارک، ده روز اداری مهلت می دهد. اما وقتی خواهرم به دفتر مرکزی پست شهرستان بهبهان مراجعه می کند به او می گویند که به علت عدم دسترسی کارمند مربوطه به نرم افزار مورد نظر، ارسال بسته های پستی به خارج از کشور فقط در روزهای خاصی انجام می شود و بهتر است که روز شنبه- یعنی چهار روز بعد-  برای انجام این کار مراجعه کنند.

روز شنبه و تنها شش روز مانده به پایان مهلتی که دارم، به مراجعه کننده می گویند پست شهرستان بهبهان فقط قادر به ارسال بسته های پستی به برخی کشورهاست و به علت برخی محدودیت های نرم افزاری، به سایر نقاط جهان از جمله به اروپا خدمات  نمی دهد و بهتر است برای ارسال پاکت مدارکم، به شهرستان ماهشهر، آبادان یا اهواز مراجعه کنند.

لازم است بگویم فاصله هر کدام از این شهرها با شهرستان بهبهان نیازمند قریب به دو ساعت رانندگی در رفت و دو ساعت رانندگی در بازگشت و به عبارت بهتر، صرف یک روز کامل کاری برای این اقدام کوچکی است که در کشورهای پیشرفته، با نیم ساعت وقت انجام می شود.

نمای دوم

در آستانه مهاجرتم. دلم می خواهد همه ی آن چیزهایی که برایم یادآور گذشته اند را بگذارم و بروم. دلم یک آُسمان تازه، هوای تازه و لباس های گلدوزی شده با رنگ های قرمز و بنفش و سرخابی تازه می خواهد و یک عالمه ژاکت های دست بافتی که هیچ بو و عطر و خاطره ای با خودشان  نداشته باشند.

مصمم می شوم سه چمدان بزرگ لباسی را که دارم به یک دوست ببخشم. لباس هایی که تر و تمیز و اتوشده، شسته شده و مرتب مانده اند. خواهرم از دوستش می گوید، دوستی که یک باره با آن روی تلخ زندگی روبرو شده و به تازگی درگیر مشکلات سخت مالی است و از سر اتفاق با من هم قواره و هم سلیقه است. تلفنی با دوست خواهرم حرف می زنم. می گوید که خوشحال می شود و از دریافت لباس ها استقبال می کند. با دلخوشی هزینه سنگین پست را با این امید می دهم که دل انسان دیگری را آن سوی کره خاکی شاد کنم. لباس های اتو شده ی تا شده را می چینم کف کارتون ها با دلخوشی و برای حفظ کرامت طرف مقابلم لابلای کاغذهای رنگی و شادی می پیچانمشان.

روی کارتون ها می نویسم «لباس های دست دوم، هدیه به یک دوست» و به آدرس بهبهان می فرستمشان . کارتون ها که به مرکز استان  یعنی شهر اهواز می رسند، زنگ می زنند که ما موظف نیستیم کارتون ها را تا بهبهان برسانیم می توانید برای دریافت آنها به اهواز سری بزنید. فاصله بهبهان تا اهواز با اتوبوس قریب به سه ساعت راه است. دوست مورد نظر با اتوبوس راهی اهواز می شود. هر کدام از لباسها یک سو مچاله شده اند، حتی جیب و درز لباسها را بیرون کشیده اند، پلاستیک ها و کیسه ها نامرتب و بهم ریخته اند و لباسها را شندره شده و بهم ریخته توی چند کیسه پلاستیکی بزرگ روی زمین پلاس کرده اند. از آن نظم و ترتیب و اتو و دقت اثری نیست. اما کیسه ها را هم به دوست خواهرم تحویل نمی دهند. باید 400 هزار تومان کمرگی بپردازد. اصرار کردن بی فایده است و استدلال مامور پست که با پرخاش به مراجعه کننده روبرو می شود این است که به هر حال «با فروش این لباسها یک عالمه سود می کنی»

دوستی که لباسها را برای او ارسال کرده ام خطاب به مامور پست می گوید:

اما من قصد فروششان را ندارم . اینها لباس های استفاده شده ی یک دوستند که برای من و فرزندم فرستاده

«این دیگر بدتر. به کسی نگو از خارج برایت لباس دست دوم فرستاده اند. جریمه سنگینی شاملت می شود. اداره پست از این که عزت نفس ایرانی ها را با این کارها خدشه دار کنند دلخور می شود».

نزدیک به سیصد دلار هزینه ارسال کارتون ها از پراگ به شهرستان بهبهان شده. حالا کیسه ها بیش از چندین ماه است در انبار اداره پست اهواز جا خوش کرده اند. و توضیحات و اصرار و ابرام دوستانی که برای دریافت آنها مراجعه کرده اند هیچ توفیری در حل ماجرا نداشته است.

دیدن این وضعیت در کشوری که ارائه خدمات پستی در آن به روش «چاپارخانه» بسیار پیش از سال 1969 و پیش از زمانی است که آدرین دلسی، لدی هیلبلم و رابرت لین، پست «دی اچ ال» را آلمان بنیانگذاری کردند، ناراحت کننده است.

در شماره دو این مطلب باز هم از پست و مشکلات آن در ایران خواهم نوشت

 


 

 

 

ثبت نظر

استان سیستان و بلوچستان

توقیف ده کشی چینی در چابهار

۹ مرداد ۱۳۹۴
شهرام رفیع زاده
خواندن در ۲ دقیقه
توقیف ده کشی چینی در چابهار