خدا وکیلی لاله افتخاری نماینده مردم است یا نیلوفر اردلان

نیلوفر اردلان "دختر گل" ایران نتوانست در مسابقات جام ملت های آسیا که برای نخستین بار برگزار می شود شرکت کند. شوهرش با استفاده از قانون گذرنامه که خروج زنان شوهر دار از کشور را به رضایت شوهر موکول کرده است، گذرنامه نیلوفر را از دسترس او خارج کرده و به این ترتیب نیلوفر  که به احتمال زیاد می توانست در عرصه ورزش زنان در جهان بدرخشد، و برای ایران یک موقعیت بین المللی و یک سرفرازی ملی به ارمغان بیاورد، از زورآزمائی در صحنه رقابت، محروم شد. محرومیت او را باید به فهرست بالا بلند اقدامات ضد ملی جمهوری اسلامی ایران اضافه کرد. در این رویداد نه فقط نیلوفر که روح ملی ایران جریحه دار شده است. منافع ملی خدشه دار شده است. خوشحالیم که نیلوفر در برابر این تعدی به خود و به منافع ملی ساکت ننشست و یک درد عمیق را با همگان در میان نهاد. خوشحالیم که اگر عکس آن کودک سه ساله سوری وجدان جهان را نسبت به وضعیت پناهندگان و آوارگان سوری بیدار کرد، رنج اعلام شده نیلوفر توانست، قانون 42 سال پیش ایران را به چالش بکشد. دختر گل ایران که بسیار پیشکش های مالی از سوی دیگر کشورها را با هدف اعتلای ایرن، نپذیرفته است، در برابر این ستم تاریخی، سکوت نکرد و مثل پهلوان های تاریخ ایران از بیدادی پرده برگرفت که همزمان، حقوق انسانی زنان و حقوق و غرور ملی ایرانیان را از آنها سلب می کند.

  نیلوفر به گزارش "تسنیم" گفته است: "مسابقات جام ملت های آسیا برای نخستین بار برگزار می شود و من هم در اردوهای تیم ملی تمرینات خوبی را زیر نظر خانم سلیمانی انجام داده ام، اما همسرم پاسپورتم را برای حضور در این مسابقات نداد و به دلیل مخالفت همسرم برای سفر به خارج از ایران این رقابت را از دست دادم".

به گزارش "گویا نیوز"، قهرمانی های پیاپی در لیگ های فوتبال و فوتسال زنان، دو دوره نایب قهرمانی مسابقات فوتبال زنان غرب آسیا و راهیابی به مرحله نیمه نهائی مسابقات انتخابی المپیک 2013 لندن از جمله دیگر افتخارات اردلان است. تیم فوتبال زنان ایران در نیمه نهائی رقابت های المپیک لندن به دلیل پوشش بازیکنان کنار گذاشته شد.

شنیده ها حاکی است، بخش بزرگی از ایرانیان داخل و خارج از کشور، به این رویداد کاملا فراجنسیتی نگاه می کنند و هرچند ذات و جوهره آن اعتقاد به تبعیض جنسیتی در نهادهای تصمیم گیرنده جمهوری اسلامی است، اما این بار حقوق زن چندان با منافع ملی در آمیخته که بسیار مردان ایرانی نه تنها نسبت به قانون گذرنامه که نسبت به اقدام ضد ملی شوهر نیلوفر ، حساسیت نشان می دهند. گویی ناگهان آواری از ندانم کاری های این حکومت در رواداری تبعیض بر ضد زنان، روی سرشان رمبیده و در توجیه آن، خانم لاله افتخاری نماینده مجلس شورای اسلامی، چنان نابخردانه دلیل می آورد که به سهولت و حتا اگر قوانین انتخاباتی ایران را هم بررسی نکرده باشیم، در می یابیم که لاله افتخاری نماینده مردم نیست. حافظ منافع ملی نیست. او بر ضد منافع ملی به توجیه یک رویداد ضد ملی پرداخته و در پاسخ به شیما شهرابی روزنامه نگار، با استناد به نظرات آقای مطهری فقید گفته است:

"مصلحت خانوادگی ایجاب می کند که که خارج شدن از خانه همراه با رضایت شوهر و مصلحت اندیشی باشد". وی پیرامون ضرورت حفظ کیان خانواده طوری سخنوری کرده که اساسا ربطی به رویداد اخیر ندارد.

اندکی به فرمایشات زنی که مدعی است نماینده مردم است بیاندیشید. مفهوم بیانات ایشان این است که اگر یک روز دستور جلسه مجلس مثلا رسیدگی و رای دادن به موضوعی مهم و ملی مانند "توافق هسته ای" باشد، چنانچه شوهر لاله خانم اجازه ندهد که آن روز او از خانه خارج شده و برود مجلس، آن روز لاله خانم حق رای نسبت به موضوعی با اهمیت ملی را ندارد. آیا غیر از این است که در پارلمان های درست و حسابی، ممکن است یک رای، فقط یک رای، بر منافع ملی اثر بگذارد؟.

نتیجه گیری

خانم لاله افتخاری و دیگر بانوان برنشسته بر کرسی های نمایندگی، موجودات ناقص و فاقد اراده ای هستند که توهم نمایندگی از مردم (طیف هوادار و وفادار به نظام جمهوری اسلامی) را دارند. اجازه خروج از خانه را اگر از شوهر نگیرند نمی توانند به مجلس تشریف ببرند و از منافع همان طیف ذوب شده در ولایت دفاع کنند. چه رسد که نیازهای طیف توانمند و خاموش مخالف با وضع موجود را میزان آراء خود قرار بدهند.

در مقابل ، نیلوفر اردلان را داریم که تصمیم شجاعانه ای برای رسانه ای کردن این تبعیض گرفته و با علنی ساختن مخالفت شوهرش برای شرکت در بازی هائی که به منافع ملی کشور گره خورده است، قصد دارد پیگیر موضوع بشود. وی گفته است:

"من از طریق انجمن حقوق زنان پیگیر این موضوع خواهم بود. من برای تفریح خارج از ایران نمی روم. هدفم اعتلای پرچم و کشورم است. مگر بعد از نایب قهرمانی در داخل سالن گوانجو چه چیزی عاید ما شد؟ همان طور که پسرها مشکل سربازی دارند و راه حلی برایش پیدا می شود، باید کاری هم برای بانوان صورت بگیرد. مگر چه فرقی بین ماست؟ من زن و مادر هستم و از حقم در این مقوله نمی گذرم."

خدا وکیلی، با وجود این همه شواهد، آیا زنانی که با تفکر نیلوفر سازگاری دارند باید در مجلس بنشینند یا زنانی از طیف لاله افتخاری؟ راه را بر طیف فکری و آزاداندیش نیلوفرها بسته اند و اراده کرده اند ملتی را در جهل مرکب مدفون کنند. لاله افتخاری سخنگوی این ملت نیست. او سخنگوی مطهری و احیانا آقازاده ایشان است.

خدا وکیلی، کدامیک بر دیگری ارجح است؟ آن که از آقا و اربابی در خانه فرمان می برد و لابد آراء خود را بر پایه دستورات او تنظیم می کند، یا آن که همسری دارد که برایش محترم است، اما حقوق انسانی خود،  حق بر تجلی مهارت های خود، و دیگر زنان کشور را بی کم و کاست مطالبه می کند؟

ظرفیت بالقوه نیلوفرها ظرفیت نهفته ای است که یا از سوی حاکمان دیده نمی شود یا دیده می شود و از ترس رویاروئی با آنها، خودشان را به احکام  شرع آویزان کرده اند . مثل این است که از ترس مرگ خودکشی می کنند. خودزنی می کنند. تا کی؟

**دیدگاه نویسنده الزاما بیانگر نظر ایران وایر نیست. ایران وایر در بخش وبلاگ ها، از انتشار همه دیدگاه ها استقبال می کند.