close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
بلاگ

انگشت های آبی٬ امیدهای طلائی

۹ اسفند ۱۳۹۴
مهرانگیز کار
خواندن در ۵ دقیقه
انگشت های آبی٬ امیدهای طلائی
انگشت های آبی٬ امیدهای طلائی

اولین بار نیست که انگشت های اکثریتی از یک ملت کهنسال آبی می شود و امیدهای طلائی را با به نمایش گذاشتن این انگشت ها با حکومت در میان می گذارد. هر بار به بهانه ای، سرخوردگی بر این انبوه تحمیل شده و امیدها بر باد رفته است.

با وجود سرخوردگی های مکرر، انگیزه مردم برای تکرار رویداد مشارکت در انتخابات های جمهوری اسلامی ایران چیست؟  هر بار انگیزه تعریف خاصی داشته، اما این بار تعریف امید و انگیزه برای مشارکت، از همیشه منسجم تر و مشخص تر است. نیازی به تحلیل های پیچیده نیست. موضوع اتفاقا این بار ساده است و تعریف آن آسان. مردم دوست دارند با جهان رابطه برقرار کنند. البته وجه عمده از این خواسته اجرائی شدن "برجام" است که  پیوند می خورد به نیازهای اقتصادی. اما همه خواسته در اقتصاد برجامی و بهبود آن خلاصه نمی شود. مردم حسن روحانی را شخصیتی یافته اند که اگر حمایت اش کنند، کار می کند. درست یا غلط، او را برای مواجهه با چالش های بزرگ، توانا می دانند و تصور می کنند اگر در مجلس حامیانی داشته باشد، اجازه نمی دهد  سیاستگذاری شعاری تداوم یابد. این که در ساختار حقیقی و امروزی جمهوری اسلامی، اساسا برخورداری از اکثریت یا اقلیتی نیرومند در مجلس که حامی برنامه های دولت است، چه اندازه در عمل تاثیرگذار خواهد بود، موضوع نگرانی های مردم نیست. تصور می کنند می توانند اکثریت یا اقلیت نیرومند و حامی برنامه های دولت را بفرستند به مجلس و از ثمرات عملکرد آن بهره مند بشوند.

مردم به ساختار حقوقی نارسای نظام انتخاباتی اهمیت نمی دهند. از آن بی خبر نیستند، ولی طی دهه ها شانسی برای تغییر آن نداشته اند. ساختار نارسای حقوقی، موضوع این یادداشت هم نیست. آن چه بلافاصله پس از اعلام نتایج انتخابات مجلس دهم توسط دشمنان دولت یازدهم انتشار یافته، بحث را از آن پیچیده تر می کند تا فقط در مبانی تئوریک و حقوقی نظام غرق بشویم. ساختار حقیقی جائی برای عملگرائی نیروهای حامی دولت روحانی باقی نمی گذارد. از همین حالا برای مردمی که باز هم تن به مشارکت داده اند، خط و نشان می کشند.

کیهان سخنگوی تندروها ، برندگان را این گونه تحقیر می کند:

"...، اگر می خواهید انگشت نما و متهم نباشید، چاره ای جز همراهی با افکارعمومی و نظام ندارید."

در فرهنگ سیاسی کیهان منظور از "افکار عمومی" و "نظام" همان ها هستند که در این انتخابات تا حدودی قافیه را باخته اند و کیهان نماد قدرت شبکه ای، افقی و عمودی آنهاست. واژه ها در منظومه سیاسی کیهان، سالهاست معانی خاصی دارد، سوای آن چه در دائره المعارف ها نوشته اند.  کیهان همچنین بخش غیر اصولگرای برنده را تهدید کرده که اگر گوش به فرمان نباشند، "متهم" می شوند.

بنابرابن قوه قضائیه لزوما در مراجع قضائی مستقر نیست. در ساختار حقیقی نظام، کیهان یک پا قوه قضائیه است- بی آن که در قانون اساسی یک چنین قدرتی داشته باشد-  ارعاب را از روزی شروع کرده که آمار انتخابات هنوز تمام و کمال اعلام نشده، اما روشن شده نتایج  به مراد دل حسین شریعتمداری نیست.

 سرمقاله "جوان" روزنامه سپاه پاسداران، با قبول  پیروزی نسبی منتقدین دولت، تاکید دارد  بر "غیر حزب اللهی" بودن دولت و نوشته است:

"دولت مستقر، توسعه را در دوری از انقلابی گری القا کرد و بر این باور بود که گفتمان ضد حزب اللهی های رئیس دولت کارساز خواهد بود."

جوان به هوای تحقیر دولت و شخص حسن روحانی، رای دهندگان به حامیان دولت را از همین حالا "ضد انقلاب" اعلام کرده و برای پیروزی نسبی منتقدین دولت (اصولگرایان افراطی)، چندان ارزش قائل شده که اظهار امیدواری کرده است آنها "مرگ بر امریکا" را از هویت سیاسی مجلس پاک نمی کنند. در یک نتیجه گیری توجه داده:

"شکل گیری مجلس خنثی که هم در پیش بینی اصلاح طلبان (حجاریان) بود و هم مطلوب غرب، به وقوع نپیوست. بنابراین شعار "مرگ بر امریکا" همچنان جزئی از ماهیت نمایندگان مجلس خواهد بود."

رسالت روزنامه سخنگوی جناح راست، این گونه با مردمی که به اجرائی شدن برجام رای داده اند، خروشیده است:

"دولتمردان به خوبی متوجه شده اند که ایجاد مجلس اصلاح طلب و اعتدالی از هم اکنون خوابی تعبیر ناشدنی و آرزوئی دست نایافتنی است. طبعا این عدم توفیق برای پسا برجامی ها، نامبارک است. آن ها از پسا برجام فرصتی برای ورود به میدان برجام 2 تا برجام 2020 ساخته بودند. اما اینک چاره ای جز تمکین از اراده ملی و تبعیت از رهبری ندارند."

سپاه پاسداران که قرار نیست نتایج برآمده از یک انتخابات کنترل شده زیر نظر شورای نگهبان را این چنین به لجن بکشد، چنین می کند و از گرفتن تذکر و دستور و دست کم اندرز و نصیحت از مقام رهبری، بیمی به دل ندارد. اگر داشت چنین گستاخانه به مردمی که رفته اند و با وجود ردصلاحیت وسیع بسیاری از داوطلبان، رای داده اند نمی تاخت. پیداست از انتخابات کنترل شده و به قولی مهندسی شده، هم می ترسند و هر طور شده یا نتایج آن را با شگردهای امنیتی خنثی می کنند یا بکلی بر پایه بهانه ای آن را در هم می ریزند.

مقام رهبری در آخرین دو سخنرانی پیش از انتخابات، همین خط مشی سرکوب تبلیغاتی را در برابر کیهان و رسالت و جوان، طراحی کرد. اساس طرح این بود که "تندروها" ماهیت ستودنی انقلابی دارند و اعتبارشان چنان است که دیگران به پایش نمی رسند. خامنه ای در این سخنان، به صراحت و نه در پرده اعلام کرد که خود رئیس و رهبر حزب اللهی ها و اصولگراست و جناح دیگری را قابل پشتیبانی نمی داند.

به این ترتیب خط امنیتی و ضد تبلیغاتی مشخص است. مبنا و مبداء آن هم شخص رهبر است. ساختار حقیقی همین است که هست. نشانه ها را باید در مطبوعات متصل به دشمنان دولت یازدهم پی گرفت.

آیا باری دیگر آراء مردم را می شمارند و به نفع خود مصادره می کنند، اما آرزوهای طلائی را که پشت انگشت های آبی است نادیده می گیرند؟

در این صورت ایران تبدیل می شود به سوریه و عراق و دیگر لولوهائی که پیاپی ایرانیان را از هم سرنوشت شدن با آنها می ترسانند؟

خامنه ای رهبری جناح راست را در دست دارد و برای هر نیروی سیاسی و مردمی سوای آن  پشیزی قائل نیست. ایکاش مردم در موقعیتی بودند که می توانستند با تکیه بر نهادهای نظارتی، خود حافظ آراء شان باشند و ایکاش آزادی بیان مختصری برای مردم به رسمیت شناخته شده بود تا کیهان و جوان و رسالت را به حال خود نگذارند.

کار بر دولت یازدهم سخت تر از آن است که بتوان توضیح داد و بر مردم نیز!

ثبت نظر

صفحه‌های ویژه

نتایج اولیه انتخابات مجلس در مشهد

۹ اسفند ۱۳۹۴
شهرام رفیع زاده
خواندن در ۱ دقیقه
نتایج اولیه انتخابات مجلس در مشهد