گوشمالی پروردگار...!

هنوز جوهر قلم در تحلیل افاضات قبلی امام جمعه اصفهان خشک نشده که ایشان با سخاوتی کم نظیر باب دیگری از علم و معرفت خویش را به روی عموم گشودند. پیش بینی میکنیم چنانچه ایشان با این پتانسیل و پشتکار به تولید محتوی ادامه دهند علاوه بر دعای خیر فعالین عرصه ی طنز، به عنوان یکی از کاندیداهای احتمالی جانشینی معظم له نیز انتخاب گردند.  

اما موضوع چه بود؟ عرض میکنم...سالیان سال مساله ای بغرنج ذهن مومنین و مومنات را به خود مشغول کرده و باعث ایجاد شبهات بسیار در نزد افکار عمومی مسلمین شده بود. مساله این بود که چرا خداوند رحمان و رحیم هرچه بلا و کمبود و خشکسالی و فقر و فلاکت و آلودگی ست را در قالب یک پکیج کامل روانه ی دیار مسلمین میکند...؟ اگر خداوند با ماست و یار و یاور مسلمانان است پس چرا همیشه ضد حال میزند؟ مساله وقتی بغرنج تر میشود که بدانیم همین خدا از آن سو نعمتها و گشایش هایش را نصیب کفار و دشمنان اسلام می نماید به شکلی که کفار همیشه در رفاه و ناز و نعمت به سر می برند و این ور ما در ام القرای جهان اسلام با هزار و یک مشکل لاینحل دست به گریبانیم... مصداقی تر اگر بخواهیم صحبت کنیم باید بپرسیم چرا دو تا لاخ موی زنی در بلاد اسلام میتواند رودخانه ای را خشک کند و در بلاد کفر زن و مرد اگر لخت و عور هم بروند توی رودخانه و همچون وزغ همانجا به اعمال منافی عفت نیز مبادرت بورزند، یک قطره آب هم از رودخانه شان کم نمی شود؟ اگر خدا بخواهد اینطور هوای مسلمین را داشته باشد که تا سی چهل سال دیگر منقرض میشویم.

امام جمعه اصفهان روز پیش این مساله را در حاشیه بحران خشک شدن زاینده رود اینگونه تبیین فرمودند که خدا میگوید ما کفار را گوشمالی نمی‌دهیم، فقط مومنین را گوشمالی می‌دهیم. و در انتها برای شور دادن به جمع اضافه نمودند: " خدا اصفهانی را گوشمالی میدهد." لابد انتظار داشتند که جماعت با شنیدن این نکته تکبیرها بگویند و گریبان ها چاک بدهند و خوش خوشانشان بشود که خداوند انقدر به ایشان لطف و توجه دارد!

ما ضمن ابراز همدردی با همه ی مومنین و مومنات علی الخصوص اصفهانی های عزیز خواهش میکنیم برای جلوگیری از آسیب بیشتر به خودشان و اطرافیانشان و نیز در جهت محافظت از محیط زیست یک مقدار درجه ی خلوص و شدت ایمان خودشان را کم کنند، بلکه خداوند در گوشمالی دادن به ایشان شدت عمل کمتری از خود نشان داده و گاهی برخی خطاهایشان را همانطور که در مورد کافران اغماض می نماید، زیر سیبیلی در کند. اینکه چرا خداوند تبارک و تعالی یاران و یاوران صدیق خود را بیشتر گوشمالی داده و عذاب میدهد به خود حضرت باریتعالی مربوط است. شاید در درون ذات اقدس الهی نوعی گرایش به سادیسم و رابطه ی خشن وجود دارد که در روابط عاشقانه و نزدیک با بندگان مقرب خود سر باز می نماید. هرچه هست گرایشات و تمایلات خداوند به ما مربوط نیست. چیزی که به عموم مسلمین مربوط میشود این است که طبق دستور صریح قران (آیه 195 سوره بقره) هیچ مسلمانی نباید به دست خودش خود را به هلاکت و بدبختی بیندازد. بنابراین بر همه ی مسلمین واجب است که گوش خود را تا جایی که میتوانند از دسترس خدا دور نگه دارند. یعنی تا جایی که امکان دارد فتیله ی ایمان و اعتقادات خود را پائین بکشند که هرچه با ایمان تر باشند نزد پروردگار خود گوش های خوش دست تر و اصطلاحا بَلبَلی تری برای کشیدن و گوشمالی خواهند داشت و با کوچکترین خطایی خداوند تمام فانتزی های خشنی که در ذهن دارد را ( مثل سیل، قحطی، خشکسالی، جنگ و مانند آن ) بر روی ایشان و عموم مسلمین پیاده می نماید.

بدیهی ست در صورت توجه نکردن به این توصیه تمامی مسئولیت لت و کوب و گوشمالی پرودگار بر عهده ی کسانی ست که با خودشیرینی دائما دم چک خداوند می آیند و زمینه ساز مجازاتهای دردناک و وقوع فجایع مهیب در جامعه ی مسلمین می شوند.