close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
بلاگ

آسایشگاه کهریزک؛ خانه معلولان و سالمندان بی‌سرپرست و فقیر

۲۲ فروردین ۱۳۹۵
سازمانهای غیر انتفاعی و خیریه
خواندن در ۴ دقیقه
آسایشگاه کهریزک؛ خانه معلولان و سالمندان بی‌سرپرست و فقیر

نام «کهریزک» تا قبل از آن که بازداشتگاه مخوفش بدنامش کند، به نام یکی از قدیمی‌ترین موسسات خیریه کشور معروف بود که از 43 سال پیش (۱۹ فروردین ۵۲) با کمک‌های مردمی به نگه داری معلولان و سالمندان بی‌بضاعت مشغول است.

این موسسه را اوایل دهه ۱۳۵۰ دکتر «محمدرضا حکیم‌زاده لاهیجی»، رییس بیمارستان «فیروزآبادی» در جایی آن طرف تر از بهشت زهرا تاسیس کرد که سال‌ها پیش «فخرالدوله امینی»، مادر «علی امینی» نخست وزیر در دوران پهلوی دوم و دختر مظفرالدین شاه قاجار در آن یک درمانگاه ساخته بود. این موسسه در حال حاضر یکی از مهم ترین مراکز خیریه ایران است که با گروهی از خیرین به صورت داوطلبانه اداره می شود و با تشکیل گروه‌هایی چون «بانوان نیکوکار»، نگه داری از سالمندان و معلولان را برعهده دارد.

او که در سال ۱۲۹۳ در لاهیحان به دنیا آمده بود، در دهه 40 با همراهی کسانی چون «آرسن میناسیان» و آیت‌الله «ضیابری» یتیم‌خانه و آسایشگاه معلولان و سالمندان گیلان را در زادگاهش لاهیجان و رشت بنیان گذاشت. دکتر حکیم‌زاده این آسایشگاه را در حالی ساخت که با بسیاری از همشهری‌هایش، از میخ‌فروش محله تا سرمایه‌گذاران شهر صحبت کرد و هزینه یک مدرسه و یتیم‌خانه را جمع کرد. بعد از آن به رشت رفت و آسایشگاه خیریه این شهر را نیز تاسیس کرد. این پزشک نیکوکار پس از انتقال به تهران، ابتدا مدیریت بیمارستان «نجات» و بعد از آن «فیروزآبادی» را برعهده گرفت؛ بیمارستانی که باعث شد تا او به فکر راه اندازی یک آسایشگاه سالمندان در تهران بیفتد. او در خاطراتش گفته که هر روز که در مسیر بیمارستان می رفت، با معلولان و سالمندانی رو به رو می‌شد که بیماری‌های بی علاج داشتند و توسط خانواده‌هایشان رها شده بودند تا بمیرند.

 دیدن این بیماران وی را آزار می داد:«در سال 1350 و 1351 رییس بیمارستان فیروزآبادی بودم. به خوبی به خاطر دارم که موقع خروج از بیمارستان اغلب چند بیمار مفلوک، معلول یا پیر و فرسوده در حال خوابیده نزدیک در بیمارستان می دیدم و با آن که رییس بیمارستان بودم، قادر نبودم به طریقی اعمال نفوذ کنم و دستور بستری شدن آن ها را بدهم. اگر هم دستور می دادم، پزشکان به دلایل قانع کننده از پذیرفتن آن ها خودداری می کردند و حق هم داشتند زیرا آن افراد نه قابل درمان بودند، نه بیمارستان قادر بود برای زمان طولانی آن ها را بستری کرده و تخت های بیمارستان را اشغال کند.»

دکتر حکیم‌زاده سال‌ها پیش از آن در درمانگاهی که به نام «امین‌الدوله» توسط «فخرالدوله» راه اندازی شده بود، کار می کرد و می‌دانست که درهای این درمانگاه بسته است. پس با هماهنگی با ورثه فخرالدوله، درهای درمانگاه را که در منطقه کهریزک ری بود باز کرد و بعد از بازسازی، به هزینه خود تعدادی از این بیماران لاعلاج و معلولان بی‌پناه و رها شده را در آن بستری کرد. بعد از آن تعدادی از افراد ثروتمند و دست به خیر را که می‌شناخت، به این درمانگاه دعوت کرد و وضعیت این بیماران را با آن‌ها در میان گذاشت. این جلسه نتیجه مثبت داشت و گروهی داوطلب پیدا شد تا برای راه افتادن یک آسایشگاه خیریه در ایران برای معلولان بی‌بضاعت هر چه در توان دارند، بگذارند.

در ابتدای راه قرار بود آسایشگاه برای معلولان باشد اما بعد از تشکیل هیات امنا، خیریه کهریزک راه اندازی و تصمیم گرفته شد تا بخشی از آسایشگاه نیز به سالمندان فقیر و بی پناه اختصاص داده شود.

اما این تازه ابتدای راه بود؛ روز دوم مرداد ۱۳۵۴ ساخت آسایشگاه بزرگی در زمینی با مساحت ۲۸هزار متر مربع در نزدیکی درمانگاه فخرالدوله  کلنگ خورد. زمین این آسایشگاه را «حاج حسن محمدی» به موسسه خیریه اهدا کرد و هزینه‌های ساخت آن نیز توسط خیرین فراهم شد. آسایشگاه در نهایت در سال‌های بعد با پذیرش معلولان بی‌بضاعت و سالمندان بی سرپرست کار خود را آغاز کرد. این آسایشگاه چند سال پیش با همت گروه خیرین همراهش از سراسر جهان گسترش یافت و هم اکنون پذیرای نزدیک به یک هزار و۷۵۰ مددجو است که نزدیک به سه هزار مرد و زن نیکوکار، مددکاران و پزشکان داوطلب از آن ها نگه داری می‌کنند.

مرکز توان‎بخشی این آسایشگاه که در سال ۶۰ در زمان حیات خود دکتر حکیم‌زاده افتتاح شد، یکی از بزرگ ترین سالن های فیزیوتراپی و هیدروتراپی در سراسر ایران است.

این موسسه خیریه از ابتدای راه با هدف نگه داری، درمان و توان بخشی معلولان، سالمندان و بیماران مبتلا به ام.اس و بی بضاعت و تلاش برای پیش گیری از پیشرفت ضایعه ها و تسکین درد آن ها تأسیس و راه اندازی شد و با تجهیز کلینیک، درمانگاه و بیمارستان به  ارایه خدمات پزشکی و درمانی به بیماران نیازمند پرداخت. این موسسه کمک به نیازمندان و آسیب دیدگان حوادث ناشی از سیل و زلزله، آتش سوزی، جنگ و حوادث غیرمترقبه را نیز در حد امکان در اساس نامه خود دارد و تا امروز توانسته است به بخشی از این اهداف برسد.

دکتر حکیم‌زاده تا زمان مرگ در کنار این آسایشگاه ماند و بعد از درگذشتش در سال ۶۲، پیکرش را در همین آسایشگاه دفن کردند.

ثبت نظر

گزارش

احضار شهیندخت ملاوردی به دادگاه

۲۲ فروردین ۱۳۹۵
ایران وایر
خواندن در ۴ دقیقه
احضار شهیندخت ملاوردی به دادگاه