close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
بلاگ

برهنگی تماما آبی در آخرین پروژه اسپنسر تونیک

۲۴ تیر ۱۳۹۵
ماهرخ غلامحسین‌پور
خواندن در ۴ دقیقه
برهنگی تماما آبی در آخرین پروژه اسپنسر تونیک
برهنگی تماما آبی در آخرین پروژه اسپنسر تونیک
عکس از دانی لاوسون
عکس از دانی لاوسون
مونیخ آلمان با حضور 1700 انسان در سال2012
مونیخ آلمان با حضور 1700 انسان در سال2012
مکزیکو سیتی سال 2007
مکزیکو سیتی سال 2007
مکزیکو سیتی سال 2007
مکزیکو سیتی سال 2007
مکس جوزف پالاس سال 2010 در مونیخ آلمان
مکس جوزف پالاس سال 2010 در مونیخ آلمان
مارچ 2010 سیدنی استرالیا
مارچ 2010 سیدنی استرالیا
دوسلدورف آلمان
دوسلدورف آلمان
آگوست 2007 بلندی های کوه آلپ
آگوست 2007 بلندی های کوه آلپ
برهنگی تماما آبی در آخرین پروژه اسپنسر تونیک

این بار «اسپنسر تونیک» عکاس  جنجالی نیویورکی راهی شهر «هال» در انگلستان شد تا هنر چیدمان انسانی جدیدش را خلق کند.

او عکاس مشهوری است که با چیدمان انسان های برهنه در طبیعت،  تلاش می کنند همراهی و هماهنگی انسان و طبیعت را به تصور بکشد. انسانی که فردیتش در آن چندیمان جمعی دیگر به کار نمی آید. او از یک ابزار و ابژه جنسی و فردیت مطلق، به تکه پازلی از یک تابلوی بزرگ تبدیل می شود.

تونیک گفته این آخرین پروژه اش خواهد بود، پروژه ای که با حضور سه هزار و دویست نفر از زنان و مردان داوطلب بالای 18 سال  در ساعت های اولیه صبح روز نهم جولای رقم خورد. آنها رنگ پوستشان را به چهار طیف آبی نقاشی کردند ، از این هماهنگی لذت بردند و البته کمی هم از نسیم دم صبح این روز زیبای تابستانی لرزیدند.

این نخستین پروژه تونیک در انگلستان نبود، او پیش از آن در سال 2001 از 400 زن و مرد برهنه در گرینویچ لندن تصویربرداری کرده بود.

تونیک که  از سال 1992 در خیابان های عمومی شهر نیویورک شروع به ثبت تصاویر مردم برهنه می کرد، بعدها با عکاسی از دو هزار داوطلب برهنه در آمستردام، پنچ هزار و 200 نفر در سیدنی استرالیا در سال 2007 ، بیش از هفت هزار داوطلب در بارسلونای اسپانیا در سال 2003 ، حضور 500 داوطلب در دوسلدروف آلمان و گردهمایی 18 هزار نفری اش در مکزیکو سیتی کارش را پیش برد.

«هانا توماس» در مورد این تجربه اش در روزنامه گاردین نوشته است:« هرگز فکرش را نمی کردم یک روز دم صبح لخت و برهنه وسط شهر هال ایستاده باشم، من حتی ساکن این شهر هم نیستم اما نتوانستم در مقابل وسوسه قرار گرفتن جلوی دوربین یک عکاس مشهور مقاومت کنم. من هیچ وقت مشکلی با بدنم نداشته ام. دوستش دارم و همیشه فکر کرده ام باید به خاطر داشتن تنم جشن بگیرم . با دوست پسرم وسایلمان را بستیم و راهی شهر هیل شدیم. از کنار هر ماشینی که می گذشتم فکر می کردم آنها هم مرا برهنه خواهند دید؟ آیا زیر بغلم را درست تراشیده ام؟ کسی به تنم نخواهد خندید؟ لباس هایم را در آوردم و روی چمن ها انداختم . دستم رو فرو کردم داخل رنگی که تازه خریده بودم و شروع کردم به مالیدن رنگ روی سینه هایم. ترسم ریخت و شروع کردیم به خندیدن . او همه ما را تبدیل به سوژه ای هنری کرده بود. از ما می خواست بالا را نگاه کنیم و نخندیم تا طبیعی به نظر برسیم. احساس کردم قطره ای از یک دریای بزرگم»

این عکاس می گوید که نتیجه  پروژه  اخیرش در شهر هال را در یک گالری در سال 20017 به نمایش خواهد گذاشت.

تونیک به عنوان یک عکاس آوانگارد، نگاه عجیبی به جامعه انسانی دارد. مهمترین مجموعه عکس هایش به سال 2007 برمی گردد. قریب به 18 هزار زن و مرد داوطلب در میدان بزرگ کازلو در شهر مکزیکوسیتی در برابر دوربین او نقاش آفرینی کردند

وقتی عکس های تونیک از مردم برهنه بر فراز کوه های آلپ و در میان برف ها منتشر شد، «محمدتاج دولتی» در مجله محیط زیست رادیو زمانه از همکاری این عکاس مشهور با سازمان بین المللی گرین پیس یا «صلح سبز» نوشت . عکاس ماجراجویی که می گفت« به خاطر حفظ محیط زیست لخت شویم.»

تونیک می گوید با عکس برداری از انسان های کاملا برهنه بر روی ارتفاعات آلپ یا هر جای دیگری در دنیا ، توجه افکار عمومی به مسئله گرمایش زمین و فجایع محیط زیست جلب خواهد شد. او تلاش می کند به ما بباوراند که انسان و طبیعت، هردوشان شکننده اند و نیاز به مراقبت و همدلی ما دارند.

برداشت شخصی من به عنوان یک بیننده عکس، از چیدمان و صحنه آرایی این همه انسان در کنار همدیگر این است که این هنرمند تلاش می کند به ما بباوراند که بدن آدمی، صرفا یک وسیله و ابزار برای لذت بردن نیست ، تفاوت ها بی معناست ، هیچ تفاوت قراردادی مانند نژاد، سطح درآمد، زیبایی ظاهری و فاصله های فردی، معنای واقعی جامعه انسانی و زیست گروهی را از بین نمی برد .

شرکت کنندگان در پروژه های عکاسی تونیک احساس شرمساری نمی کنند؛ «ریچارد گالکستون» در  مطلبی که روزنامه گاردین در این باره منتشر کرده نوشته است: « اول صبح روز نهم جولای خیابان شهرمان خیره و درخشان بود. فضایی سرشار از گرما، دوستی و طنز و مهربانی همه جا حاکم شده بود. از سراسر دنیا رسانه ها حضور داشتند و من هرگز تا این حد در خانه ام احساس افتخار نکرده بودم .»

ثبت نظر

استان تهران

تجمع سکوت کمپین مدافعان کیارستمی مقابل بیمارستان جم

۲۴ تیر ۱۳۹۵
خواندن در ۱ دقیقه
تجمع سکوت کمپین مدافعان کیارستمی مقابل بیمارستان جم