ویژه نامه توقیف روزنامه آسمان

این ویژه نامه، یک سوگنامه نیست، یعنی نخواستیم به رسم معمول عمل کنیم که مرده را عزیز می دارد، خواستیم درباره علت مرگ زودهنگام روزنامه آسمان دقیق تر و وسیع تر تامل کنیم. آسمان البته سن و سالی داشت، هفته نامه ای بود صاحب اسم و رسم و به اندازه کافی خواندنی ولی وقتی تیر انتشار روزنامه هم میهن به سنگ خورد، کرباسچی و یاران مطبوعاتی اش به صرافت افتادند که آسمان را شکلی دگر بدهند. این شکل دگر دادن به صورت نبود، آنها در سیرت هم معتدل تر شده و با معرفی خودشان به عنوان اولین روزنامه دوران اعتدال، پیام دادند که آمده اند دگر باشند، دگری که خودی تلقی شود. پاسخ به این کوشش خیلی زود منفی و قاطع بود، یک اشتباه نه چندان عجیب سبب شد که تیغ توقیف گردن آسمان را قطع کند و خیلی از امیدها را باد ببرد. به بهانه این رخداد تلخ، سعی کرده ایم در قالب یک ویژه نامه به بررسی ابعاد مختلف توقیف این روزنامه بپردازیم.

فهرست مطالب این ویژه نامه که در قالبی شبیه آسمان هم به لطف تلاش امیر تقی زاده آماده شده و کاریکاتورهای دیدنی و خواندنی توکا نیستانی زینتش بخشیده اند، بدین قرار هستند:

ترس و امیدهای توقیف آسمان

یادداشت ورودی ویژه نامه توقیف بر شرح این نکته استوار شده که دو پیام مهم برخورد فوری با آسمان که به تعبیر علی مطهری زمان جنگ را تداعی می کرد، ترس تندروها از پیش آمد برخی رویدادهای سیاسی گذشته و به تعبیری حمله پیشگیرانه آنها بوده است. همچنین سعی کرده اند به بدنه حامی خویش پیام امید دهند که چیزی تغییر نکرده و اوضاع به روال سابق باز می گردد. 

آسمان، روایت یک پرونده فرعی

شیما شهرابی در یک گزارش به واکاوی واکنش های اصولگرایانه به توقیف آسمان پرداخته است. آنها بلافاصله پس از یافتن عبارت غیرانسانی در پشت سر قصاص، کار خودشان را شروع کردند و با انتشار گزارش های متعدد درخواست توقیف را روی میز قوه قضائیه گذاشتند. این درخواست ها به نتیجه رسید و رضایت تندروها را برانگیخت. شیما علاوه بر بررسی واکنش های درونی، به بازتاب های درون تحریریه ای هم نگاهی انداخته است.

فرهنگی‌کاران امنیتی، یک بحث شخصی نیست

علی اصغر رمضان پور که روزگار در ایران بودنش، در قامت یک مسئول ارشد وزارت ارشاد تجربه های متعددی در حوزه مطبوعات و مواجهه با برخوردهای قضایی داشته، در گفت و گو با ماهرخ غلامحسین پور به بررسی ابعاد مختلف توقیف آسمان پرداخته است. عبارت فرهنگی کاران امنیتی که توسط فرج سرکوهی و در توصیف رویکرد برخی نشریات و مطبوعاتی داخل ایران به کار برده شد، از جمله کلید واژه های این گفت و گوست. رمضان پور نگاهی منتقدانه به این موضوع و همچنین نامه شمس الواعظین به رئیس قوه قضائیه داشته و حرف هایش درباره ابعاد مختلف این ماجرا خواندنی است.

ائتلاف نانوشته رادیکال ها علیه آسمان

گفت و گوی دوم این ویژه نامه با عبدالرضا تاجیک صورت گرفته است. ماهرخ در این گفت و گو درباره نوشته تاجیک در فیس بوک که از ائتلاف رادیکال ها در داخل و خارج کشور علیه آسمان انتقاد کرده بود، با او حرف زده است. حرف های تاجیک واکنش های همدلانه و منتقدانه بسیاری برانگیخت و او کماکان در این گفت و گو بر حرف هایش تاکید کرده است. خواندن این مصاحبه و مصاحبه رمضان پور که دو زاویه متفاوت درباره توقیف آسمان را پوشش داده اند، مفید است.

آسمان را کشتند که امید بمیرد

سومین گفت و گوی ویژه نامه اما با عیسی سحرخیز صورت گرفته که این روزها یکی از فعال ترین مطبوعاتی ها در عالم سیاسیون رها شده از بند زندان جمهوری اسلامی است. سحرخیز همچنان صریح و شفاف حرف می زند. او در این گفت و گو هم از روزنامه آسمان دفاع کرده و هم از دولت روحانی ولی هشدار داده که برخی تندروها چطور پاشنه گیوه های خود را ور کشیده اند تا روزنه های امید پیش آمده پس از انتخابات را ببندند.

روایت‌ها‎ی ناتمام از زلزله توقیف

دومین گزارش ویژه نامه را سحر بیاتی نوشته است. او در گفت و گو با اهل رسانه در ایران که تجربه توقیف داشته اند، به پیامدهای ویرانگر این ماجرا پرداخته است. از فکرهای آزاردهنده ای که به ذهن هجوم می آورند تا دغدغه های مهمی چون بیکاری و یافتن شغل تازه. روایت سحر به خوبی فضای نومیدانه و پر استرس مطبوعات ایران را به تصویر کشیده است.

تخته کردن در آسمان، پیامی به حسن روحانی است

در آخرین سلسله گفت و گوهای ماهرخ غلامحسین پور درباره توقیف آسمان او با محمود فرجامی گپ زده است، گفت و گویی که رنگ و بوی طنز ندارد و خیلی هم جدی است. فرجامی در رویکردی مشابه رمضان پور به موضوع نگاه کرده و البته نکاتی هم درباره مقصر بودن تحریریه آسمان ذکر کرده است. محور اصلی تحلیل فرجامی درباره نسبت این توقیف و موقعیت داخلی دولت حسن روحانی است.

برای دانلود این ویژه نامه به صورت پی دی اف کلیک کنید