ممنوعیت شکار در گفت وگو با مخالفان و موافقان

«احتمالا شکار چهارپایان برای 5 سال و صید برای 3 سال متوقف می‌شود تا از حیات وحش کشور محافظت شود.» هم‌زمان با اعلام این خبر از سوی «احمدعلی کیخا»، معاون تنوع زیستی سازمان حفاظت از محیط زیست در کنفرانس روز حفاظت از حیات وحش،  یکی از همیاران محیط زیست به اداره حفاظت از محیط زیست شهرستان شیروان رفت و تصاویر و گزارش موثقی از کشتار و بریدن سر و دم یک پلنگ ایرانی توسط افراد ناشناس ارایه داد.

این گزارش، تنها نمونه کشتار بی­رحمانه­ حیوانات از سوی شکارچیان نیست. در حوزه­ محیط زیست، هر روز اخباری مبنی بر شکار غیرقانونی، مجروح شدن گونه‌های کمیاب جانوری، درگیری محیط‌‌­بانان و شکارچیان غیرمجاز و... منتشر می­شود. این در حالی است که به گفته­ کیخا، 74 گونه جانوری در ایران مانند یوزپلنگ آسیایی، گوزن زرد، گورخر و سمندر در معرض تهدید هستند.

او با اشاره به از بین رفتن شیر و ببر مازندرانی، می­گوید: «اگر این روند ادامه پیدا کند، بسیاری از گونه‌ها از بین می‌روند.»

با همه­ این حرف­ها وگزارش­ها، انتشار خبر احتمال ممنوعیت شکار، مورد استقبال تمامی فعالان حوزه­ محیط زیست قرار نگرفت. بعضی این تصمیم را مورد انتقاد قرار دادند و گفتند ممنوعیت شکار، راهی برای حفظ گونه­های جانوری نیست و برخی از فعالان محیط زیست این را یکی از بهترین تصمیم‌های سازمان حفاظت از محیط زیست دانستند.

«محمدعلی اینانلو» که در برنامه­های مختلف تلویزیونی، بارها از طبیعت و محیط زیست برای مردم سخن گفته، یکی از مخالفان ممنوعیت شکار است. او این کار سازمان حفاظت از محیط زیست را عملی غیرکارشناسی می­داند و به «ایران‌وایر» می­گوید: «سازمان محیط زیست به جای این که از موضع بالا تهدید و بگیر و ببند کند، باید با شکارچی­ها حرف بزند. آن­ها هم حتما حرف دارند. باید با شکارچی رفیق شد اما متاسفانه مدیریت سازمان محیط زیست فقط با تهدید و بگیر و ببند و با کارهای غیرکارشناسی پیش می‌رود.»

این حرف­ها در شرایطی از سوی اینانلو مطرح می­شود که چندی پیش اخباری مبنی بر دستگیری او در هنگام شکار غیرمجاز انتشار یافت؛ اخباری که از سوی منابع رسمی تکذیب و نام برادر او، «شکرالله اینانلو» جایگزین نام او شد. اما فعالان محیط زیست شاهرود در گفت­و گو با «خبرانلاین»، بر حضور محمدعلی اینانلو در منطقه­ ممنوعه شکار و دستگیری او با سه لاشه قوچ وحشی اصرار کردند.

اینانلو می­گوید: «با احساسات لطیف نمی­توان طبیعت را مدیریت کرد، طبیعت به همان اندازه که زیبا است، خشن هم هست. طبیعت واقعی مثل کارتن «والت دیزنی» نیست که خرس آن «بامزی» باشد و عسل بخورد و ببر آن هویج گاز بزند. دندا­ن­های پلنگ، گلوی یک بره را می­درد. بنابراین، نمی­توان با احساسات، طبیعت را مدیریت کرد.»

اما دکتر «ناصر کرمی»، فعال محیط زیست، از موافقان طرح ممنوعیت شکار است. او سال 88 این طرح  را با عنوان « آیش 5 ساله طبیعت ایران» مطرح کرد و در وبلاگ شخصی­ خود نوشت: « آیش 5 ساله طبیعت ایران، ممکن‌ترین، موثرترین و ملموس‎ترین راهی است که برای توقف روند قهقرای طبیعت و محیط زیست در ایران می‎توانیم پیش بگیریم.»

کرمی درباره طرح ممنوعیت شکار به «ایران وایر» می­گوید: «در صدور مجوز شکار، سه نکته باید در نظر گرفته شود: زیستگاهی که مازاد بر ظرفیت محیط زیستمند وجود داشته باشد، آمار دقیق از تعداد گونه‌ها و امکان کنترل کامل زیستگاه.»

او معتقد است هیچ­کدام از این سه شرط در کشور ما وجود ندارد:« تعداد زیستمندان هیچ زیستگاهی مازاد بر ظرفیت آن نیست. هیچ آمار مستند و دقیقی از تعداد گونه‌ها در هیچ زیستگاهی نداریم و البته درهیچ جا هم کنترل دقیقی نداریم. در نتیجه، صدور مجوز شکار باید به طور کامل در ایران ممنوع باشد.» محمدعلی اینانلو معتقد است که ممنوعیت شکار فقط جلوی شکار قانونی را می‌گیرد و راهی برای مبارزه با شکارچیان غیرقانونی نیست.

او می­گوید: «برای شکارچیان غیرقانونی، ممنوعیتی وجود ندارد. آن­ها الان هم کار غیرقانونی می­کنند.»

اینانلو در این­باره مثال می­زند: «در ۱۰ سال گذشته حدود دو میلیون و ۷۰۰ هزار حیوان چهارپای حلال گوشت در ایران کشته شده‌اند. اما چقدر پروانه شکار داده‌اند؟ سالی ۴۰۰ تا. یعنی ۴هزار جواز در ۱۰ سال و فقط همین تعداد مجاز کشته شده‎ و بقیه غیرمجاز بوده‌اند. می‌دانید چه کسی این شکار غیرمجاز را زده است؟ آن کسی که خانه‌اش در کوه است. تفنگش را هم مخفی کرده و مانند این‌ها. با تعطیلی شکار، بخشی از همان تعداد شکارچی مجاز هم می روند متخلف می‌شوند.»

اما دکتر کرمی نظر دیگری دارد؛ او معتقد است ممنوعیت شکار منجر به کاهش شکارچیان غیرمجاز می‌شود: «ممنوعیت شکار، بهانه هرگونه حضور مسلح در طبیعت را از بین می‌برد.الان به بهانه مثلا هزار مجوزی که سالانه صادر می‌شود، صد هزار تفنگ به دست در طبیعت می‌چرخند.»

این فعال محیط زیست، افزایش پاسگاه‎ها، محیط‎­بانان و آموزش مردم محلی را کمک به حفاظت به محیط زیست می­داند. او با اشاره به غیراستاندارد بودن تعداد پاسگاه‌ها و محیط بانان می­گوید: «هم‌اکنون در کشور ما تعداد پاسگاه‌ها یک سوم و تعداد محیط­‌بانان یک پنجم استاندارد جهانی است.»

ناصر کرمی معتقد است که حقوق محیط‎­بانان باید اضافه شود و تجهیزات بیش‌تری در اختیار آن‌ها قرار گیرد.

او می­گوید: «از محیط بانی که حقوقش زیر یک میلیون تومان است، چه توقعی می‌توانیم داشته باشیم.»