از ۵ تا ۱۰ اردیبهشت ۹۳ نمایشگاهی جامع از آثار «پرستو فروهر» هنرمند شناخته شدهٔ معاصر در گالری طراحان آزاد تهران برگزار شد.
در این نمایشگاه آثاری از دوران‌های کاری مختلف هنرمند تحتِ عنوانِ «نقش‌های تکراری خانم پ» به نمایش در آمده است. در کنار آثار پیشین، طرح‌های تازه نیزدر این نمایشگاه دیده می‌شود که خبر از تغییر زیرپوستی هنرمند و پا گذاشتن به دوران پختگی می‌دهد.
با تماشای آثار این نمایشگاه این نکته روشن می‌شود که پرستو فروهر اکنون در میانسالی و بعد از برگزاری و خلق آثار متعدد به نماد‌ها و عناصر شخصی و سبک منحصر به فرد خود دست پیدا کرده است. شاید این نماد‌های سبکی را به شکل مختصر بتوان به عناصر زیر تقسیم کرد:
ریتم و تکرار
بنیان زیبا‌شناختی آثار فروهر بر ریتم و تکرار گذاشته شده. در آثار او هیچ اثر یا مجموعه‌ای نمی‌توان یافت که فرم تک گو و یگانه باشد. همه چیز در تکرار شکل می‌گیرد. در جهانِ تصویر شده فروهر تجمع عناصر کوچک به شکل گرفتن عنصر بزرگ‌تر منتهی می‌شود. در چند اثر تازه‌ای که در این نمایشگاه آمده این تجمع به شکل تکرار آدمهای سیاه و سفید و جمع شدنشان به شکل یک پرترهٔ انسانی انجام شده. آدمهای فروهر در حالت‌های مختلف، میان حرکت و ایستایی مسخ شده و تکرار شده‌اند. انسان‌های استبداد زدهٔ کشورهایی که به شکلِ ظالمانهٔ توتالیتری اداره می‌شوند، فردیتشان از خود تهی شده و در آن‌ها فرد در خدمت جمع است و غیر از این بی‌معناست. این آدم‌ها با چشم‌بند، دستبند و دهان‌بند، بی‌چشم و صورت و شخصیت وامانده‌اند. آدمهای سادهٔ بی‌صورت فروهر همچون ایستادگان روبروی دو آینه در کنار هم تکرار می‌شوند و اشکال بزرگتری می‌سازند. معروف‌ترین این اشکال پروانه‌های پرستو فروهر هستند که در نمایشگاه حاضر نیز یک دیوار گالری به آن‌ها اختصاص داده شده است.
بی‌‌‌نهایت
پروانه‌ها پرتره‌هایی است که از تجمع فرم‌های کوچک‌تر به دست آمده اما دارای یک شکل نهایی و بسته شده نیستند. نوع خلق این آثار و تکیهٔ ابزاری به نرم افزار‌های دیجیتالی نقشمایه‌هایی به دست داده است که بشدت یادآور فرمول‌های ریاضیاتی بی‌‌‌نهایت هستند. تکرار تا بی‌‌‌نهایت مشابه است با نقش‌های فرش و معماریهای شرقی و مخصوصا فرش ایرانی. قرینگی رعایت شده در بسیاری از آثار او نیز این تشابه را تشدید می‌کند.
سطح
با این حال در تمام آثار این نمایشگاه سطح بر حجم غلبه دارد. حتا آنجا که هنرمند به سراغ احجام می‌رود باز تعامل فرم‌های حجیم با سطح دیده می‌شود. شکل شطرنج به عنوانِ بازیِ احجام بر سطوح، حجمی‌ترین اثری می‌تواند به حساب آید که در این مجموعه ارائه شده. البته این گرایش به سطح منافی تنوع تکنیکی او نیست؛ فروهر برای خلق آثارش از مواد مختلفی سود جسته است. از جمله یکی از آثار او دفترچه‌ای پارچه ای است که فرم‌های مکررِ بی‌نهایتی صفحات آن را پوشانده. پرستو فروهر اما پیش از این در مجموعه‌های دیگری از انواع دیگر هنرهای حجم‌گرا برای بیان ایده‌هایش سود جسته است.
انتزاع
با همهٔ آنکه فرم‌های شناسا (همچون پروانه و انسان) در آثار فروهر نمایانده شده اند، اما دست آخر شکلِ انتزاعیِ ذهن است که کار نهایی را می‌کند. یعنی آثار فروهر را سرانجام و به خاطر تکیه بر تکرار می‌توان آثاری انتزاعی نیز به حساب آورد. تکراری که در تمام آثار هست شکل‌ها را از محتوای نخستین خود خالی می‌کند و ذهنِ خسته و مکرر شده، پا به دنیای انتزاعات و آبستره‌ها می‌گذارد. در واقع، تکرار، رنگ‌های ترکیبی و کمرنگ، و تمایل به سفیدی و عناصر دیگر آثار فروهر را در نهایت آثاری کمابیش انتزاعی می‌سازند که می‌توان تاویل و خوانش‌های متعدد و حتا متضاد از آثار او به عمل آورد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر