ارزیابی روان شناسانه شادی پس از باخت

با وجود گذشت چند روز، کماکان کسانی را می بینم که می پرسند چرا با وجود باخت دقیقه نود تیم ملی ایران با آرژانتین، مردم هنوز در فاز برد بودند و همچنان بعد از گل غیرمنتظره نیویل مسی کوتاه نیامدند؟

صورت ماجرا این است که احساس غیرت و دفاع جانانه تک تک بازیکنان و انسجام تیمی ایران در هر لحظه­ بازی با آرژانتین مشهود بود و متوجه بودیم که ما نه خودمان را دست کم گرفته­ ایم و نه می­ خواهیم از گل زدن به دروازه حریف کوتاه بیاییم. به این دلیل هم کیفیت بازی و مسیری که رفتیم در جای خود تعریفی از خوشبختی خوشایند لحظه ای را رقم زد و نه نتیجه بازی که طبیعتا در هر مسابقه ای می­ تواند برد یا باخت باشد.

آن‌هایی که تعریف درستی از خوشبختی لحظه­ ای ندارند، نمی­ توانند علت شادی مردم را درک کنند. اینکه آرژانتین دست و پایش را گم کرد، جانشان به لبشان آمد تا اینکه توانستند لحظه­ ای از بازی که اوج خستگی بازیکنان ایرانی  بود، پیروزی عاریه ای خود را با  گل مسی به چنگ بیاورند. این مسئله فراموش شدنی نبود که تیم ما با مسی- یک نابغه فوتبال- بازی می­ کرد و رفتار تیمی اش طوری شده بود که گاهی تیم مقابل باید دفاعی هم بازی می کردند و دیوار اعتماد به نفسشان ترک‌خورده بود

این باخت شیرین، برای مردم خسته و غمگین ایران به‌منزله تلنگری برای یک شروع خوب بود و قاعدتا با مربیگری فرد دلسوزی که فوتبال را به‌ دوراز هر حیله و نیرنگ سیاسی و اجتماعی و به خاطر خود بازی‌دوست دارد، شیرین تر می نماید، ولو اینکه این شخص کارلوس کیروش غیر ایرانی باشد. مردی که عاشق فوتبال و شاگردانش است و از صمیم قلب با آن‌ها انس و الفت پیداکرده و یکی شده است.

کسب موفقیت و پیروزی حتی در بازی فوتبال نیز از ذهن شروع می‌شود و به ستوه درآوردن تیم آرژانتین خود نقطه عطفی برای تیم ملی ایران است که مطمئن بشوند موفقیت در میدن های بزرگ چندان هم دور از ذهن نیست.

شادی مردم به خاطر قدردانی از بازیکنان تیم ملی که با غیرت ملی و غرور میهنی از دروازه دفاع کردند، این بازی حاصل عشق و امید به برد بود و شاید در لحظه آخر شدیدا ناامید شدیم ولی نه آنقدر که بازی قابل تقدیر بچه­ های ایران زمین را فراموش کنیم و یا ندیده بگیریم. مردم به خیابان ها ریختند چون برایشان مهم نبود که مسی لحظه­ ای از بازی را دزدید.

 گل مسی چیزی از مبارزه شجاعانه تیم ملی کم نکرد. مهم همدلی و صمیمیتی بود که در تیم ملی موج می­ زد. این نشان می­ دهد اگر افکار عمومی و اراده جمعی بخواهد، علیرغم همه نابسامانی ها می­ تواند شاد باشد و شادی را خلق کند. نه اینکه کسی بخواهد به ما دیکته کند که شاد باشیم یا نباشیم؟