کیوسک، قصه نسلی سوخته

قبل از هر چیزی، باید پرسید آیا آقای سبحانی بر خلاف اظهارات خود تا قبل از انتخابات، در هنگام انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ تغییر عقیده داده و در آن شرکت کردند؟ آیا به هیچ‌کدام از آقایان موسوی و یا کروبی رای داده‌اند؟
با توجه به مواضع آرمانگرایانه ومتعصبانه‌ای که از ایشون سراغ دارم (این فیلم هم مهر تایید بر این ادعا ی بنده است)، پاسخ به احتمال بسیار زیاد «خیر» است، اما درک ادامه بحث نیازمند اطمینان من از این حدس است.
اگر پاسخ مثبت است و ایشون در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ شرکت کرده‌اند نیازی به خواندن ادامه این دیدگاه نیست.
پرسش دوم: در دقیقه ۴۸، ثانیه ۳۷ همزمان با صحبت‌های تارا در فیلم شاهد این هستیم که تصاویر اعتراضات به نتیجه انتخابات سال ۱۳۸۸ به نمایش در میاد. در ادامه در دقیقه ۴۹، ثانیه ۱۵ آقای آرش سبحانی با لباسی سبز رنگ در بین جمعی از افراد دیگر که اکثریت لباس سبز رنگ پوشیده‌اند آهنگ «سر اومد زمستون» رو اجرا می‌کنند.
با توجه به اینکه آقای سبحانی هرگز در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ شرکت نکردند، دنبال چه رای ای رفتند؟ انسان منطقاً، نمی تونه به دنبال رای داده نشده بره و یا اون رو پس بگیره!
نه فقط آقای آرش سبحانی، همه‌ی خارج نشین‌های عزیز که معتقد به تحریم انتخابات‌اند، از آقای محسن سازگارا گرفته تا آقای آرش سبحانی! اصولا همه کسانی که ریاست جمهوری آقای محمود احمدی نژاد به برکت وجود اونها محقق شد، همه کسانی که امیدوارم خدا اونها رو برای نظام جمهوری اسلامی ایران نگه داره، به این پرسش اساسی جواب بدن: «آیا هرگز به یکی از آقایون موسوی و یا کروبی رای داده‌اید؟» «اگر ندادید چرا لباس سبز به تن کردید و خودتون رو سبز جا زدید؟»
به غیر از این بوده که شما وقتی دیدید اخبار جنبش سبز در رسانه‌ها پر شده و توجه افکار عمومی رو جلب کرده، فرصت طلبانه لباس سبز پوشیدید تا به شما هم تریبون داده بشه و مطرح شوید؟
... بیشتر

یه ساعت تموم پای این فیلم گریه کردم...

@alihoseini93 فرض اشتباه شما از جنبش سبز که ظاهراً بعد از حدود 8 سال بعد از انتخابات 88 هم ادامه دارد این است که کسانی که رأی دادند برای آمدن موسوی رأی دادند و کسانی که به جنبش سبز پبوستند هم برای پس گرفتن رأی خود آمدند و اگر غیر از این باشد حتماً باید فرصت طلب باشند!

حقیقت این است که بخش بزرگی از جنبش سبز، جنب ش آزادیخواه ملت ایران است چه شما قبول داشته باشید و چه نداشته باشید. این جنبش با آرمانی بسیار فراتر از رییس جمهور کردن موسوی به میدان آمد. من به عنوان کسی که هم سبز پوشیدم و هم به آقای موسوی رأی دادم به هیچ عنوان رأی من به شخص آقای موسوی نبود هرچند هنوز هم برای ایشان و مقاومتشان احترام قائلم. رأی ما به مخالفت با اراده ای بود که خود را بزرگتر از مردم می‌داند. رأی ما برای افشای دروغ‌های بزرگ بود. ممکن بود که تصمیم جمعی به این شکل چرخ می‌خورد که تمرکز آرا بر شخض دیگری برود، مثل آقای کروبی، یا اینکه تمرکز بر رأی ندادن بگردد. ولی هدف یکی بود: اتحاد برای مخالفت با یک حکومت ضد مردمی! شکل این انحاد مردمی مهم نبود بلکه هدف آن مهم بود. بنابراین تمام کسانی که در این راه یکپارچه با مردم جوشیدند در یک جبهه و جزوی از آن هستند چه رأی داده باشند، چه نداده باشند چه سبز پوشیده باشند چه نپوشیده باشند. و اگر شما تا به امروز به این امر واقف نشده‌اید شاید این شما هستید که باید از خودتان پرسش کنید که چرا. ممکن است که در بند آرمانهای شخصی یا حزبی خودتان مانده باشید که به شما اجازه ندهد مسائل را از زاویه‌های دیگر ببینید.

نکتۀ دیگری که باید یادآوری کرد این است که موسوی خودش از ابتدا جزو جنبش سبز نبود و حتی رنگ سبز را مردم برایش انتخاب کردند و این مردم بودند که موسوی را به جنبش آزادیخواهانۀ خود دعوت کردند و نه بالعکس. آقای موسوی تا جایی که ظرفیت داشت با این جنبش همراهی کرد و در جاهایی هم مثل ترمز برای جنبش عمل کرد. از دید بسیاری از ما این اصلاح‌طلب‌ها بودند که «فرصت طلبانه» سعی کردند جنبش را به اسم خودشان تصاحب کنند و تا حد زیادی هم موفق شدند.

جنبش سبز جنبش آزادیخواهانه ملت ایران است و به هیچ عنوان جنبش موسوی یا اصلاح طلب‌ها نبوده و نیست. این جنبش زنده است و ازآن تمام آزادیخواهان ایران است از هر حزب و عقیده و گروه که خواهان آزادی و دموکراسی در ایران هستند. ... بیشتر