بازیکنان بوسنی باید با جان و دل برای کشورشان بجنگند

قصۀ پریان ما تمام شد. درحالی­ که سرتاسر ایران با نگرانی در انتظار بازی امروز است، این بازی برای بوسنی و هرزگوین هیچ معنایی ندارد. بازیکنان تیم لباس ها را شسته، چمدان ها را بسته و فقط منتظرند بازی امروز به پایان برسد.

 فوتبال کسب ­­و کار عجیبی است. روزی محبوب و معشوق هواداران هستید. پوسترهایتان همه جا هست، از دیوار اتاق خواب ها گرفته تا شیشۀ مغازه ها. شما قهرمان یک ملت هستید. اما یک گل مردود، یک نتیجۀ وحشتناک یعنی سقوط و زمین خوردن با صدایی بلند. حتی ممکن است شما را به کم کاری و عدم تعهد متهم کنند. همه جا همین طور است، اما در بالکان بدتر است: در هیچ جای دنیا فاصله عرش تا فرش این قدر کوتاه نیست.

 بوسنی و هرزگوین به آرژانتین 2-1 و نیجریه 1-0 باخت و سفر جام جهانی اش خیلی زود به پایان رسید. پیش از این، بازیکنان، مربیان، فدراسیون فوتبال، و رسانه های این کشور همگی می گفتند صعود به جام جهانی به تنهایی کافی و مایۀ شادی است. اما حقیت آن است که بوسنیایی ها انتظار بیشتری داشتند، به خصوص بعد از نمایش قدرتمندانه برابر آرژانتین. همه فکر می کردند بازی امشب برابر ایران تعیین کننده باشد و سکوی صعود به جمع 16 تیم برتر.

آیا این واقع بینانه بود؟ واضح است که نه. تیمی چون بوسنی برای انجام چنین مأموریتی به مربیِ با تجربه ای نیاز دارد که با نظم و سازماندهیِ مستحکم، نقاط ضعف متعدد تیم را بپوشاند، همان کاری که کی روش به بهترین شکل انجام داد: ایران ستاره بزرگی ندارد، اما یک تیم است. و بوسنی به همان نسبت تیم نبود.

 بی هیچ تردیدی، وقتی بازیکنان بوسنی به خانه می رسند، استقبال پرشوری در انتظارشان نخواهد بود. تقریباً همه شکست برابر نیجریه در روز شنبه را نتیجه تصمیم غلط داور بازی، «پیتر اولری» (Peter O'Leary) و بدشانسی دانستند. تصمیم «اولری» در مردود دانستن گل سالم «ادین ژکو» به عنوان یکی از تلخ ترین لحظات تاریخ بوسنی ثبت خواهد شد. برخی گزارش ها حاکی از آن است که داور بازی و کمک هایش از سوی هواداران بوسنی پیام های تهدید به مرگ دریافت کرده اند.

اما با گذشت چند روز و بیرون آمدن بوسنیایی ها از گیجی باخت، واقعیت آشکار شد. تصمیم «اولری» به قیمت از دست رفتن یک گل تمام شد و ضربه­ای که «ژکو» در لحظات پایانی بازی زد و به تیر دورازه خورد، بدشانسی محض بود. اما عامل اصلی حذف زودهنگام بوسنی و هرزگوین نمایش کلی تیم و تاکتیک های خام دستانۀ «سافت ساسیچ»، مربی تیم، بود.

مردم به تلخی ناامید شده اند. و درست به همین دلیل بازی امشب بازی مهمی است و بوسنی نباید آن را یک بازی معمولی فرض کند. اگر امشب ببازند، سرخوردگی عمیق تر می شود و تبعاتش ممکن است دامن گیر فوتبال بوسنی شود. بوسنیایی ها منتظر دیدن روح جنگندگی بازیکنانی هستند که از جان و دل برای کشورشان می کوشند.