شایا گلدوست
من، «شایا گلدوست»، زن ترنس و کنشگر جامعه رنگینکمانی، هر هفته دوشنبه در اینستاگرام «ایرانوایر» با یکی از اعضای جامعه رنگینکمانی درباره مسایل و مشکلات مربوط به این قشر گفتوگو میکنم. میهمان این برنامه، «امیرا ذوالقدری»، کنشگر برابری جنسی و جنسیتی و دانشجوی رشته علوم سیاسی در «دانشگاه تورنتو» است و درباره تاثیر دین و سیاست بر شرایط جامعه رنگینکمانی صحبت میکنیم.
***
۲۴ ماه می ۲۰۲۲، در گردهمایی سالانه «انجمن آزادی اسلو»، مدیر اجرایی سازمان «Rainbow Railroad» نقشه ای را ارایه کرد که قوانین تبعیضآمیز درباره گرایش جنسی افراد را در سراسر جهان نشان میداد. اما متاسفانه اطلاعات ارایه شده در نقشه نادرست بودند زیرا در حالی که ایران یکی از معدود کشورهای جهان است که هنوز مجازاتهای سنگینی از جمله مجازات اعدام را برای اعضای جامعه رنگینکمانی اجرا میکند، در این نقشه جزو کشورهایی با محدودیت قانونی به نمایش گذاشته شده و بر شرایط بسیار وخیم اعضای جامعه رنگینکمانی در آن اشاره مستقیمی نشده بود.
این در حالی است که اطلاعات نادرست ارایه شده توسط این سازمان که منبع امید برای بسیاری از افراد «الجیبیتیکیو پلاس» (LGBTQ+) در معرض خطر است، میتواند اثرات جبران ناپذیری بر زندگی افرادی که در تلاش برای فرار از این کشورها هستند، داشته باشد.
بر اساس ماده ۲۳۴ «قانون مجازات اسلامی» در ایران، رابطه جنسی رضایتمندانه بین دو مرد بالغ مجازات اعدام دارد. بسیاری از مردان همجنسگرا و سایر اعضای جامعه رنگینکمانی ایرانی زیر سایه ترس و خطر از وجود چنین قوانینی زندگی میکنند. اما این قوانین تنها عامل به خطر انداختن جان افراد جامعه نیستند. بسیاری از اعضای جامعه رنگینکمانی به دلیل فقدان هرگونه عواقب قانونی در برابر خشونت و تبعیض علیه آنها، در معرض تهدید مداوم هستند و حتی از سوی اعضای نزدیک خانواده خود کشته میشوند.
از «امیرا» درباره این سازمان سوال کردم که فعالیت این سازمان در حوزه الجیبیتیکیو چیست؟
این سازمان هم در کانادا و هم در امریکا فعالیت میکند. از سال ۲۰۰۶ در کانادا تشکیل شده است و فلسفه تشکیل شدن آن به قرن نوزدهم برمیگردد؛ زمانی که بسیاری از بردهها از طریق راهآهن فرار میکردند و به سرزمینهای آزادی میآمدند که خودشان تشکیل داده بودند. از این رو این سازمان در زمینه حقوق افرادی از خانواده رنگینکمانی فعالیت میکند که در کشورهای خود در معرض خطر هستند و میبایست به کشوری امن و آزاد انتقال داده شوند. اما متاسفانه این سازمان در سالهای اخیر به درستی عمل نکرده است و افرادی که در کشورهای خاورمیانه زندگی میکنند و مجازاتهای سنگینی به واسطه هویت جنسی و جنسیتی خود متحمل میشوند را در اولویت خود قرار نمیدهد. این سازمان اولویت خود را برای افراد در کشورهای نزدیکتر مانند امریکای مرکزی و آفریقا گذاشته است. البته که این افراد نیز نیاز به کمک دارند و باید به آنها کمک شود اما مقایسه آمار خشونت در کشورهای خاورمیانهای با این کشورها بسیار متفاوت است و شرایط وخیم جامعه رنگینکمانی را در منطقه جغرافیایی خاورمیانه نشان میدهد. مساله مهمتری که وجود دارد، انتشار اطلاعات نادرستی است که اخیرا توسط این سازمان در کنفرانس آزادی اسلو ارایه شده است. انتشار این اطلاعات نادرست باعث وخیمتر شدن شرایط جامعه رنگینکمانی در کشوری مانند ایران میشود. در این کنفرانس، فعالان و شخصیتهای مهم سیاسی از سراسر دنیا حضور دارند تا با گفتوگو و همفکری، به وضعیت حقوق بشر در دنیا کمک کنند. در چنین شرایطی، اطلاعات نادرستی که شرایط وخیم جامعه رنگینکمانی در کشورهای خاورمیانه را کمرنگ میکند، رسیدگی به وضعیت حقوق بشری در این کشورها را از اولویت خارج میکند. این در حالی است که کشورهایی که در آنها مجازات اعدام برای روابط جنسی رضایتمندانه بین دو همجنس اجرا میشود، در خاورمیانهاند.
موضوع دیگری که علاوه بر سیاست، بر شرایط جامعه رنگینکمانی تاثیرگذار است یا به عبارتی دیگر، عاملی برای اعمال برخی از سیاستها در مقابل این جامعه است، دین است. حذف پوستر مربوط به ۱۷ ماه می (روز جهانی مبارزه با رنگینکمانیستیزی) به دلیل حضور دو زن با حجاب اسلامی توسط دانشگاهی در کانادا، نشاندهنده این امر و تاثیر مذهب و سیاستگذاری بر این اساس است. از امیرا خواستم که بیشتر درباره این اتفاق توضیح دهد.
دانشگاه وِسترن کانادا، در اقدامی شرمآور، پوسترِ جهانی هفدهم می را به دلیل حضور دو زوج همجنس با حجاب در آن، از اینستاگراماش حذف کرد و نوشت: «ما درک میکنیم که این تصویر برای برخی از مسلمانان ناراحتکننده است.» با این حال، این دانشگاه یادآوری کرد، خودش را متعهد به حمایت از حقوق افراد جامعهی الجیبیتیکیو+ میداند. اما سوال اینجاست که دانشگاه وِسترن چطور میتواند با حذف چهره کوئیرهای مسلمان از حقوق افراد جامعه الجیبیتیکیو حمایت کند؟
اگر مسیحیان برای حذف چهره همجنسگرایان مسیحی و سفید، زیر درخت کریسمس یا در حال عبادت در کلیسا، به این دانشگاه فشار میآوردند، آیا مسئولین دانشگاه زیر بار چنین تصمیمی میرفتند؟ اگر نه، پس چطور افراد کوئیر مسیحی حق آشکار بودن را دارند ولی آشکارا همجنسگرا بودن حتی در کانادا حق مسلمانها نیست؟
از طرفِ دیگر، حملهی مسلمانها به پست اینستاگرامی دانشگاه وسترن در حالی اتفاق افتاده است که سالهاست حرکتهای اسلامی به بهانهی آشکار کردن تنوع در جوامع غربی، تصویر زنان با حجاب را وارد تبلیغات، رسانهها و چهرهی شهری کردهاند. حالا، از آنها باید پرسید آیا “آشکارسازی تنوع” شامل زنان همجنسگرای با حجاب نمیشود؟ این رفتار ریاکارانه و ارزشهای چندگانه جریانهای اسلامی به خوبی نشاندهنده این است که آنها میخواهند تنها چهره بخشی از زنان مسلمان را آشکار کنند. زنانی که جز حجاب هیچ هویت دیگری ندارند. ما در مقابل این نگاه ابژه محور به زن، به زن خاورمیانهای، به زن مسلمان میایستیم. بسیاری از زنان خاورمیانه مسلمان نیستند، بسیاری از زنان مسلمان با حجاب نیستند، بسیاری از افراد با حجاب هویتهای دیگری جز مسلمان بودن و با حجاب بودن دارند. مثلا هویتهای جنسیتی و جنسی متنوع، هویتهای مذهبی متنوع، هویتهای خانوادگی متنوع؛ و ما نمیگذاریم به بهانهی تنوع فرهنگی فقط تصویر بخشی از زنان مسلمان و خارمیانهای را که جریانهای افراطی برای “مبارزه با غرب” میپسندد عادی کنند.»
ثبت نظر