شایا گلدوست
من، «شایا گلدوست»، زن ترنس و کنشگر جامعه رنگینکمانی، هر هفته دوشنبه در اینستاگرام «ایرانوایر»، با یکی از اعضای جامعه رنگینکمانی درباره مسایل و مشکلات مربوط به این قشر گفتوگو میکنم. مهمانان این برنامه، «سبحان نوفر» فعال جامعه کوییر، زنان و پناهندگان است و درباره فعالیتهای جامعه رنگینکمانی در تورنتو کانادا، همزمان با اعتراضات سراسری ایران صحبت میکنیم. علاوهبر این، به شرایط این قشر در ایران آزاد فردا نیز میپردازیم.
***
این روزها تمامی اعضای جامعه رنگینکمانی، آشکارتر از گذشته و پرقدرتتر از همیشه، به میدان آمدهاند. آنها در کنار دیگر اقشار جامعه ایران برای آزادی مبارزه میکنند، چه افرادی که در خارج از کشور هستند و آشکارا و پرچم به دست در صف اول اعتراضات حضور دارند، چه آنهایی که در ایران در کف خیابان میجنگند و شاید شرایط برای حضور آشکارشان فراهم نباشد.
از مهمان برنامه، درباره حضور و فعالیتهای اخیر جامعه رنگینکمانی در تورنتو کانادا پرسیدم. اینکه جامعه رنگینکمانی در تورنتو تا چه اندازه فعال هستند؟
«این برای اولین بار است که جامعه کوییر ایرانی به این شکل گسترده در صحنه حضور پیدا میکند. به خصوص در رژههای افتخاری که در کشورهای اروپایی و آمریکایی و همه کشورهایی که رژه افتخار برگزار میکنند، حضور رنگینکمانیهای ایرانی تا این حد پررنگ و شجاعانه نبوده است. اتفاقات اخیر ایران باعث شد افرادی که حتی همدیگر را نمیشناختند به هم بپیوندند، و فعالیتهای گروهی بسیاری را برای حمایت و پشتیبانی از از اعتراضات سراسری ایرانیان انجام دهند.
علاوهبر این، با بچههای کوییر ایرانی در داخل ایران نیز در ارتباط بودیم، افرادی که در صف اول اعتراضات حضور داشتند. دلیل این حضور، همه سرکوبها و خشونتهای مضاعفی است که جامعه کوییر ایرانی در کنار زنان، در این چهل و اندی سال متحمل شدهاند. چه از نظر سیاسی، چه اقتصادی، اجتماعی، تحصیلی، حقوقی و حتی از سوی اشخاص حقیقی، دچار انحلال در زمینه حقوقبشر شدهاند. من خودم به شخصه در تظاهرات خارج از کشور شرکت میکنم تا صدای بچههای کوییر داخل ایران باشم و به همه آنچه در ایران برایم اتفاق افتاده بود، اعتراض کنم.»
مطمئنا جامعه ایرانی خارج از کشور نیز، متاثر از فرهنگ ناآگاه ایرانی، در مواقعی رویکرد خصمانهای به قشر رنگینکمانی دارد، و این امر عاملی برای ایجاد ناامنی برای اعضای این جامعه است. تجربه تو از حضور در تجمعات چه بوده؟
«در تجمع یکم اکتبر در تورنتو، با فعالان جامعه الجیبیتیکیوپلاس که پرچم رنگینکمانی به همراه داشتند برخورد خوبی صورت نگرفت، اما میبینیم که رفته رفته جو تجماعات خارج از کشور نیز در حال تغییر است. تعداد پرچمهای رنگینکمانی افزایش یافته و شعارها در حال تغییر است. به عنوان مثال در تجمع اخیر تورنتو، شعار «کوییر، ترنس، آزادی» به وضوح شنیده میشد.
این موضوع باعث رضایت و دلگرمی بچههای داخل ایران شد، به این دلیل که حس میکنند ما صدای آنها هستیم. اما متاسفانه تعداد کمی از افراد حاضر در تجمعات که رویکرد خصمانهای به قشر رنگینکمانی دارند، جو را آلوده میکند. با این وجود ما در کنار هم میایستیم و همدیگر را حمایت میکنیم.
مهمترین چیزی که این روزها فضا را بیشتر از هر چیز برای ما ناامن میکند، جمله "الان وقتش نیست" است. باید و نبایدهایی که از پیش تعیین شده است و باعث ایجاد استرس و عدم احساس امنیت در تجمعات برای افراد کوییر میشود، هرچند ما سرسختانه ایستادهایم و همین امر شرایط را تغییر داده و تغییر خواهد داد.»
همه ما به ایران آزاد میاندیشیم، شرایط جامعه رنگینکمانی را در ایران آزاد فردا چطور توصیف میکنی؟
«بگذارید جامعه رنگینکمانی ایرانی را پس از آزادی ایران اینگونه توصیف کنم. آنطور که انتظار دارم و آنگونه که باید باشد. اعضای این جامعه میبایست امنیت جانی و روانی، و امنیت حقوقی کامل در ایران آزاد فردا داشته باشند.
هیچ فردی به دلیل گرایش جنسی، هویت و بیان جنسیتی، دین، زبان، قومیت و غیره، مورد تبعیض قرار نگیرد. جرمزدایی از تنوع گرایشهای جنسی و هویتهای جنسیتی، دسترسی آسان به امکانات لازم برای بهداشت جنسی، آگاهیرسانی، افزایش سطح آگاهی جامعه، فرهنگسازی و لزوم آموزش موضوعات جنسی و جنسیتی، خارج شدن کلیه مسائل سیاسی، اجتماعی و غیره از دوگانگی جنسی وجنسیتی و پشتیبانی حقیقی و حقوقی، از الزامات بسیار مهم برای جامعه رنگینکمانی در ایران آزاد است و در کل حقوق اولیه انسانی، چیزی که سالها جامعه کوییر در ایران از آن محروم بودهاند.»
ثبت نظر