شایا گلدوست
درجریان نمایشگاه Anonymously of Iran که با هدف کمک وآگاهیرسانی در مورد خیزشانقلابی ایرانیان در نیویورک برگزار شد، برنامههایی با هدف فضاسازی برای جوامع اقلیت و به حاشیه رانده شده نیز ترتیب داده شد. یکی از این برنامهها نشستی با حضور جمعی از فعالان جامعه رنگینکمانی ایرانی بود که در تاریخ ۱۱ مارس برگزار شد.
از جمله شرکت کنندگان در این سخنرانی «امید ایروانیپور» فعال جامعه کوئیر، «پویا محسنی» فیلمساز، نویسنده، بازیگر و فعال جامعه ترنس، «میلاد احمدی» هنرمند چندرشتهای، «سمیرا محیالدین» روزنامهنگار، تهیهکننده و گوینده و همچنین «داریوس رز» معروف به «جکی کوکس» درگکوئین از برنامه RuPaul را میتوان نام برد که درباره تجربیات زندگی خود و اهمیت افزایش آگاهی مبارزه، نه تنها برای جامعه رنگینکمانی بلکه برای جنبش بزرگتری مانند زن، زندگی، آزادی صحبت کردند.
«امید ایروانیپور» معتقد است که جامعه کوئیر ایرانی بخشی از جوامع به حاشیه رانده شدهای است که تحت سرکوب جمهوری اسلامی نه تنها حقوقشان پایمال شده است بلکه حضور و زیست آنها نیز انکار میشود.
او میگوید: «که ازشروع انقلاب ژینا شاهد این بودهایم که افراد کوئیر در صف اول مبارزات، چه در داخل و چه خارج از ایران حضور داشته و دارند. در جریان این نشست ما با اتکا به تجربیات شخصی و بازگو کردن روایت زندگیهای خود به عنوان افراد کوئیر سعی کردیم تا در مورد این جامعه تحت ستم اطلاع رسانی کرده و از مسائل و مشکلات آنها صحبت کنیم.»
حضور پررنگ فعالین و اعضای جامعه رنگینکمانی ایرانی در خارج از کشور از این نظر بسیار اهمیت دارد که در فضایی امنتر میتوانند آنچه زمانی در ایران تجربه کردهاند را بازگو کنند، تجربیاتی که هرچند تلخ و دردناک اما تجربه مشترک با بسیاری از افراد این جامعه در داخل ایران است. افرادی که به دلیل سرکوب و خشونتهای سیستماتیک و دلایل فرهنگی و اجتماعی مجبور به سکوت هستند.
«شبنم صالحیزاده» یکی از برگزارکنندگان این نمایشگاه در گفتگو با ایرانوایر هدف از برگزاری این برنامه را تلاش برای شناساندن هر چه بیشتر جامعه رنگینکمانی ایرانی و مسائل و مشکلات آنها به جامعه جهانی عنوان میکند، او میگوید:
«در جامعه ایرانی، حتی در جامعهای مترقی مانند جامعه ایرانی-آمریکایی، افراد الجیبیتیکیوپلاس نادیده گرفته شده و جامعه سعی در خاموش کردن صدای آنها دارد. جامعه کوئیر ایرانی مدتهاست که برای آزادی مبارزه میکند، مبارزه برای رهایی از رژیم ستمگر اسلامی در ایران، رژیمی که این قشر را به حاشیه رانده است. جامعه کوئیر ایرانی در حال مبارزه با همان ستمهاییاست که زنان و دیگر گروههای اقلیت و تحت ستم در ایران با آنها مواجه هستند. به همین دلیل اکنون زمان آن فرا رسیده است که به عنوان بخش مهمی از این مبارزه در خیزش ایرانیان علیه حکومت شناخته شوند.»
وی در ادامه صحبتهایش با اشاره به ضعفها و کمبودهای فرهنگی و آموزشی در جامعه ایران میگوید که جامعه الجیبیتیکیوپلاس نه تنها با قوانین ضد انسانی رژیم اسلامی مبارزه میکند، بلکه با فرهنگی که علیه این افراد وجود دارد نیز در حال مبارزه است، مبارزهای که افراد رنگینکمانی روزانه در جامعه ایرانی چه در داخل و چه در خارج از ایران با آن مواجه هستند.
او به عنوان یکی از حامیان جامعه الجیبیتیکیوپلاس وظیفه خود دانسته و افتخار میکند که برگزارکننده چنین گفتمانی بوده است. گفتمانی که این نمایشگاه به او فرصتی داده و بستری را فراهم کرده است تا بتواند چنین رویدادی را برای جامعه رنگینکمانی برنامهریزی کند.
از دیگر سخنرانان این نشست «پویا محسنی» زنترنس، نویسنده، بازیگر و فیلمساز در گفتگو با ایرانوایر هدف از شرکت در این برنامه را به اشتراک گذاشتن تجربیات خود به عنوان یک زن ایرانی درجریان خیزش زن، زندگی، آزادی عنوان میکند.
«من تمام سعی خود را سعی کردم تا نشان دهم که ما نیز بخشی از جامعه هستیم و نه جدا از آن. ما در جامعه ایرانی زندگی میکنیم، همان غذا را میخوریم، همان آب را مینوشیم و از همان هوا نفس میکشیم. ما از خانوادههایی ایرانی آمدهایم، پس افراد باید ببینند و درک کنند که ما قسمتی از این جامعهایم و اگر برای آزادی و برابری برای همه ایرانیان میجنگیم، نمیتوانیم جامعه رنگینکمانی را جدا کنیم. جنبشی که در داخل ایران زیر پرچم زن، زندگی، آزادی به راه افتاده است، متعلق به همه ایرانیان است، فارغ از آنچه آنها را با یکدیگر متفاوت میکند.»
وی با توجه به تجربه زیسته یک زن ترنس در ایران، بر این باور است که خشونت و بی عدالتی جمهوری اسلامی را به خوبی میشناسد و آن را زندگی کرده است. تجربه او ستم مضاعفی است که زنان ایرانی و دیگ اقلیتها آن را تجربه میکنند. ستمی ناشی از بیعدالتی و عدم دسترسی به حقوق برابر. وی میگوید که زنان ترنس و جامعه رنگینکمانی جنگیدن برای حقوق برابر را درک میکنند، به همین دلیل شانه به شانه خواهرانشان برای ایرانی بهتر، با حقوق برابر برای همه ایرانیان، علیه دولت فاشیست جمهوری اسلامی میجنگند.
«میلاد احمدی» هنرمند که خود را بیشتر به عنوان یک طراح مد و نقاش معرفی میکند، شرکت در این نشست را برای خود تجربهای تازه اما ضروری میداند، او میگوید:
«در این نشست و در خلال صحبتهایی که صورت گرفت برای اولین بار در جامعه ایرانی احساس مرئی بودن کردم. از کودکی هر اصطلاح و کلمهای که مربوط به هویت جنسی و جنسیتی من باشد، حداقل در لغتنامه فارسی در محیط اطراف من وجود نداشت. یعنی هیچ شناختی از خود و انسانهایی مثل خودم نداشتم و همیشه به این موضوع فکر میکردم که آیا افراد دیگری مانند من، با احساسات و تمایلات مشترک با من وجود دارند یا نه؟
بسیار احساس تنهایی میکردم، از خودم، از رفتارم، حتی از صدایم بدم میآمد. تلاش میکردم که مثل پسرهای دیگر باشم و مانند آنها رفتار کنم، که خب نمیشد. بعد از مهاجرت واژهنامه تازهای یاد گرفتم. با علم روز دنیا در حوزه جنس و جنسیت آشنا شدم. با این موضوع آشنا شدم که انسانها میتوانند متفاوت از هم باشند و این تنوع را درک و پذیرفتم، به همین دلیل برایم مهم است که صدایم را به گوشی انسانهای دیگری که شاید با تفکر و تجربیات گذشته من زندگی میکنند، برسانم و به آنها بگویم که تنها نیستید و همه ما با هم هستیم. وقت آن رسیده است که از سایه بیرون بیاییم و وسط خورشید و نور بایستیم. در جواب آنهایی که میگویند حالا وقتش نیست، بگوییم که نه تنها همین حالا وقتش است، بلکه خیلی هم دیر شده، اما ما دیگر ساکت نخواهیم ماند و حقوق خود را مطالبه میکنیم.»
وی معتقد است که آزادی مفهوم خود را در آزادی برای همه پیدا میکند و تا زمانی که معنای واقعی آزادی را درک نکنیم، نمیتوانیم آن را به دست بیاوریم. باید به خاطر داشته باشیم که شعار «زن، زندگی، آزادی» مفهوم خود را از دست میدهد اگر همچنان پذیرای اقلیتها و گروههای به حاشیه رانده شده نباشیم.
ثبت نظر