چرا برای مشایی کار کردم (۵) روز کودتای ۸۸

این سلسله مطالب گزارش تجربه های مطبوعاتی من از سال ۷۷ تا ۹۱ است، یک تیتر جنجالی هم برای آن انتخاب کرده ام که شما را ترغیب کند بخوانیدش، شاید همین تیتر قانع تان کند نخوانیدش. در بخش اول و دوم این مطلب به تجربه های مطبوعاتی ام در یزد پرداختم. بخش سوم و چهارم به تجربه کار در خبرگزاری ایلنا و سایت کلمه پرداختم.

جمعه ۲۲خرداد ۸۸،‌ خبرنگار ایلنا بودم در ستاد انتخابات وزارت کشور، یک تجربه تازه و هیجان انگیز. صبح رفتم وزارت کشور و کارهای معمول برای ثبت اسمم و ورود به سالن وزارت کشور را انجام دادم. ساعات اولیه صبح از نظر خبری کار خاصی نداشتیم و مهم ترین کار این بود که حواس مان به اطلاعیه های بی مزه ستاد انتخابات وزارت کشور باشد. کار مهم تر اما این بود که رابط خبری پیدا کنیم. رسانه های اصلاح طلب در وزارت کشور دست شان خالی بود، همه چیز در قرق احمدی نژادی ها بود. برای من که بی تجربه بودم و حتی با اصلاح طلبان هم آشنایی جدی نداشتم، کار سخت تر بود.

بیرون از سالن محل استقرار خبرنگاران، میزی بود که نمایندگان کاندیداها آنجا جمع شده بودند. نمایندگان کروبی و موسوی، مهم ترین منبع خبری رسانه های اصلاح طلب بودند. فکر می کنم حسن رسولی، عضو هیات مدیره بنیاد باران هم آنجا بود. قبل از ظهر هم رفتیم رای دادیم، به میرحسین موسوی رای دادم. برگه های رای را به رخ هم می کشیدیم. کلا فضای دوستانه ای بین خبرنگاران حاکم بود. از ساعت ۱ بعد از ظهر، اولین زمزمه ها درباره نتایج انتخابات شروع شد. برآوردهای میدانی اولیه آمده بود و همه خبرهای خوب به نفع میرحسین موسوی. خبرنگاران اصولگرا ساکت و غمگین در گوشه ای نشسته بودند.

نقطه ثقل خبرنگاران اصولگرا، محمدحسین رنجبران بود. او از که خبرنگار واحد مرکزی خبر بود، رابطه خوبی با دولت احمدی نژاد داشت و گویا در مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری هم رفت و آمد داشت و همچنین با کامران دانشجو، رییس ستاد انتخابات وزارت کشور. رابطه اش با صادق محصولی هم خوب بود. وقتی صادق محصولی از وزارت کشور رفت وزارت رفاه، رنجبران هم شد روابط عمومی اش.

حدود ساعت 2 بعدازظهر، در داخل سالن بحث بود محسن رضایی گفته انتخابات دومرحله ای می شود. نمایندگان موسوی و کروبی داشتند درباره تخلف در انتخابات بحث می کردند، بیشتر از همه ردپای کمیته امداد به چشم می خورد. در میز نمایندگان یک نفر توضیح می داد روز قبل از رای گیری، در برخی روستاها، کمیته امداد اقلام غذایی توزیع کرده و گفته اینها را آقای احمدی نژاد فرستاده و فردا به او رای بدهید. نوشتن رای به اسم دیگران در روستاها و یا پادگان ها هم تقلب شایع دیگری بود که درباره اش حرف می زدند، همچنین بحث شناسنامه ها و یا رای دادن با سایر کارت ها به جز شناسنامه که امکان تخلف را افزایش می داد. وسط بحث درباره تخلف و تقلب، از میان کسانی که دور میز نشسته بود، روحانی سالخورده ای که عینک دودی به چشم داشت، به آرامی گفت قبلا جنگ جناح با جناح بود، حالا جنگ جناح با مردم است، خون به پا می شود. اصلا آن وقت نفهمیدم دارد چه می گوید، خیلی حرف مهمی بود. دم در یک نفر پرسید سایت آینده توقیف شده، گفتم خبر ندارم. سایت آینده رسانه مهمی بود برای میرحسین موسوی، از این نظر که پیشگام بود در افشای تخلفات و تقلب. بعدا هم بچه های سایت آینده ماجرای تقلب حداقل ۸ میلیونی در انتخابات را افشا کردند.

حدود ساعت ۴ از سالن خبرنگاران آمدم بیرون، دیدم چند نفر از خبرنگاران اصولگرا جلوی در ورودی سالن خبرنگاران حلقه زده اند. یک نفر داشت تلفنی صحبت می کرد و ناگهان با هیجان گفت: دکتر در شهرستان ها ترکونده. فکر می کنم خود رنجبران بود. یکی دیگر پرسید اوضاع رای چطوره. جواب شنید که بالای ۲۰ میلیون حساب کن، ۲۲، ۲۴ میلیون. خبر برای ما که تا آن زمان هر چه شنیده بودیم، برتربودن موسوی بود، خیلی غافلگیرکننده بود. نمی دانم آنها با کجا تماس گرفتند ولی ۳۰تیرماه۹۳، روح الله جمعه ای که آن زمان معاون خبر ایرنا بود،‌ فاش کرد: «غروب آن روز [۲۲خرداد] خبری از طرف دولت ارسال شد مبنی بر کسب ۹۰درصدی آرای آقای محمود احمدی نژاد در روستاها و شهرهای کوچک و اصرار بر انتشار آن». به نظر این همان منبع خبر ستاد انتخاباتی ها هم بود. رای ۸۵درصدی در روستاها و آرای بیش از ۶۰درصد احمدی نژاد که ساعت ۶عصر همان روز توسط خبرگزاری فارس منتشر شد نیز از همین منبع بود. کما اینکه به نوشته روح الله جمعه ای: «ساعاتی بعد خبر پیروزی بالای ۶۰درصدی آقای محمود احمدی نژاد از نهاد ریاست جمهوری در اختیار اینجانب گذاشته شد.» در واقع، تمام خبرهای مهم این ساعت را عوامل نهاد ریاست جمهوری، که احتمالا در وزارت کشور مستقر بودند، هماهنگ می کردند.

در کشاکش این بحث ها، با آرش سیگارچی که در صدای آمریکا کار می کرد، چت می کردم. چند سوال پرسید درباره وضعیت وزارت کشور. از غیرعادی بودن روند اعلام نتایج گفتم و اینکه اینجا خبرنگاران در حال شادی کردن از رای ۲۰ میلیونی و ۲۴ میلیونی احمدی نژاد می گویند. پیشنهاد کرد با صدای آمریکا گفتگو کنم و همین اطلاعات را بگویم. کار خطرناکی بود. آرش گفت از ساختمان وزارت کشور بیرون بیایم و به عنوان یک منبع آگاه گفتگو کنم. با یکی از عوامل آنجا حرف زدم، گفت اگر الان از ساختمان بیرون بروی، دیگر نمی توانی برگردی. با آرش مشورت کردیم دوباره و به نتیجه رسیدیم که ریسک کار بالاست، صرفنظر کردم و منتظر کامران دانشجو، رییس ستاد انتخابات وزارت کشور ماندیم.

کامران دانشجو خیلی مغرورانه برخورد می کرد، یک جور خاصی، گشاد گشاد راه می رفت و کشدار حرف می زد. حتی درباره اشتباهات واضح مثل نتایج رای محسن رضایی که در دفعه سوم اعلام نتایج آرا، رایش را کمتر از دفعه دوم خوانده بودند، توضیح درستی نمی داد. روند اعلام نتایج ابتدا خیلی کند بود ولی نیمه شب سرعت گرفت، هربار هم کامران دانشجو لحن مغرورانه تری داشت.

در آن ساعات البته کسی حواسش به نتایج نبود. از ساعت ۹ یا ۱۰ خبر آمده بود میرحسین موسوی می خواهد نشست خبری برگزار کند و درباره نتایج انتخابات حرف بزند، همه حواس ها آنجا بود و دیگر ارقام و اعداد معنا نداشت و برخی هم دل شان می خواست کاش مجبور نباشند در ستاد بمانند و بروند نشست خبری موسوی. تا صبح در وزارت کشور ماندم، ساعت ۸ صبح که آمدم بیرون، دیدم عده ای جلوی وزارت کشور جمع شده اند. یکی دو نفر دیدند که از ساختمان بیرون آمدم. پرسیدند چه شده، گفتم خبرنگارم، کارمند وزارت کشور نیستم. گفتند رای همین است که اعلام شده، گفتم داخل سالن همین را گفتند، یکی شان گفت غیرممکن است، رای مان را پس می گیریم. خندیدم و رفتم. واقعا فکر می کردم همه چیز تمام شده، ولی بازی تازه شروع شده بود.

همان روزها، یک بار دیگر هم فکر کردم همه چیز تمام شده، غروب ۲۹ خرداد۸۸ وقتی داشتم از ایلنا بر می گشتم خانه. ساعاتی از سخنرانی آیت الله خامنه ای گذشته بود. فکر می کردم با توجه به صحبت های رهبر جمهوری اسلامی، ماجرا جمع شده، خیلی زود فهمیدم اشتباه کرده بودم، در واقع همه فهمیدند اشتباه کرده اند، از جمله آیت الله خامنه ای، نظر او به محمود احمدی نژاد نزدیک تر از هر زمان دیگر شده بود ولی نظر مردم به نظر او دورتر از هر زمان دیگر شده بود ... (ادامه دارد)