ونوس امیدوار
این روزها نه تنها خیابان‌های تهران و بسیاری از شهرهای دیگر ایران حال و هوای مبارزه با یک بیماری خطرناک را ندارند بلکه بسیاری از شغل‌ها و حرفه‌ها با این که جزو مشاغل پرخطر به شمار می‌آیند و در فاصله‌گذاری اجتماعی هوشمند باید دیرتر از همه شروع به فعالیت کنند، بی‌خیال قرنطینه و در خانه ماندن شده و پنهانی کرکره‌های مغازه‌ها را بالا کشیده و یا حداقل به مشتریان دایمی خود سرویس می‌دهند.
***
«محسن» صاحب یک مغازه قلیان‌فروشی و لوازم وابسته به آن است و به گفته خودش، تا حالا مشتریان عمده‌اش، کافه‌دارها و قهوه‌خانه‌ها بوده‌اند. اما در این دوران شیوع کرونا، بسیاری از دختران و پسران جوان مشتری او شده‌اند.
در مغازه را باز نکرده است اما همان نزدیکی می‌چرخد تا اگر کسی بیاید و پشت ویترین را نگاه کند، جلو برود، در مغازه را باز کند و کارش را راه اندازد: «شماره‌ای که روی شیشه نوشته‌ام هم کار راه‌انداز است. بعضی‌ها وقتی می‌بینند کرکره پایین است، تماس می‌گیرند و من خودم را می‌رسانم.»
محسن کمی مکث می‌کند و می‌گوید: «هیچ کس دلش نمی‌خواهد جانش را به خطر بیاندازد. اگر کسی مثل من علاف در خیابان‌ها می‌چرخد تا حتی یک مشتری هم از دست ندهد، مطمئن باشید مجبور است. کسی که پول داشته باشد، از خانه ماندن بدش نمی‌آید.» محسن به مشتری‌هایش سفارش می‌کند که مراقب خودشان باشند و ویروس را جدی بگیرند. اما به گفته او، به نظر می‌رسد هیچ‌کدام از آن‌ها ابتلا به بیماری را جدی نگرفتهاند: «اغلب به صورت گروهی می‌آیند و می‌گویند میهمانی داریم.»
محسن تنها کاسبی نیست که در این روزها کار می‌کند، «سارا» هم که بدل فروشی دارد، مغازه‌اش را چند ساعت در روز باز می‌کند: «وقتی مشتری می‌آید و کادو می‌خرد برای رفتن به میهمانی تولد، وقتی متروها پر از آدم هستند و خیابان‌ها پر از ترافیک، دیگر چه فرقی می‌کند باز باشیم یا تعطیل.»
او بابت اجاره مغازه‌اش ماهی سه میلیون تومان می‌پردازد. می‌گوید: «اگر نفروشم، این سه میلیون تومان را از کجا بیاورم؟»
البته برخی کلینیک‌های پوستی و آرایشگاه‌ها هم کارشان را شروع کرده‌اند. «مژگان» می‌گوید: «مشتری‌هایم خیلی تماس می‌گیرند و می‌گویند ناخنهایشان نیاز به ترمیم دارد. بنده خداها از اسفند نیامده بودند. من هم با فاصله وقت می‌دهم و قبل از رسیدن مشتری بعدی، همه جا را ضدعفونی می‌کنم.»
«زهرا» هم که در یک کلینیک خصوصی پوست و مو کار لیزر انجام می‌دهد، می‌گوید: «ما از ۱۵ فروردین مشتری گرفتیم اما با فاصله. کسانی که نوبت لیزرشان اسفند بود، مانده بودند چه کنند. خب اگر وقفه زیاد بیفتد، کارشان خراب می‌شود؛ مثلا طرف چهار جلسه آمده و دیگر منتظر نتیجه است، بعد یک وقفه طولانی کارش را خراب می‌کند.» نمی‌ترسید مریض شوید؟ این را که می‌پرسیم، می‌گوید: «نفس کشیدن در این جا ریسکی است. وقتی هیچ چیز رعایت نمی‌شود، اداره‌ها باز شده‌اند و همه مردم در خیابان‌ها هستند و هیچ فاصله اجتماعی رعایت نمی‌شود، همه جا ممکن است مریض شویم. اتفاقا کم ریسک‌ترین مکان این‌جا است که خودمان مراقبت می‌کنیم و ضد عفونی.»
«فرهاد» یکی دیگر از کسبه تهران است که مغازه لوازم تحریر و اداری دارد. او تا ۱۵ فروردین مجبور بود مغازه‌اش را تعطیل کند چرا که ماموران گشت هر روز برای سرکشی به محدوده محل کار او می‌آمدند و اگر مغازه‌ای باز بود، جریمه می‌کردند. اما حالا مغازه‌اش را باز کرده و کرکره آن را به صورت نیمه باز گذاشته است و وقتی مشتری مراجعه می‌کند، کرکره را بالا می‌کشد تا آن‌ها بتوانند داخل شوند.
او می‌گوید: «هنوز هم گاهی از سوی اماکن سر می‌زنند و نسبت به تعطیل کردن مغازه هشدار می‌دهند اما مثل روزهای قبل سفت و سخت نیستند. من هم مانند خیلی از مغازه‌دارها باید کار کنم تا اجاره مغازه و خانه‌ام را در بیارم. مالکان که از اجاره خود نمی‌گذرند، کمک هزینه‌ای هم که از سوی دولت پرداخت نشده است، پس چه‌گونه پنج میلیون تومان اجاره مغازه و خانه را پرداخت کنم؟»
به عقیده فرهاد، خطر فقر و گرسنگی بیشتر از کرونا است: «برای من هم جان خودم و خانواده‌ام عزیز است اما چه کنم؟ همین جان، سرپناه، غذا و پوشاک می‌خواهد و وقتی کار نکنی و حمایتی هم نشوی، خطر فقر و گرسنگی بدتر از کرونا می‌شود.»
با وجود هشدار مسوولان بهداشتی کشور، بنا بر اعلام «حسن روحانی»، رییس‌جمهوری، مشاغل کم خطر از ۲۳ فروردین در استان‌ها شروع به کار کردند و قرار شد از ۳۰ فروردین در تهران با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به کار باز گردند. البته اتاق اصناف اعلام کرده است که شروع فعالیت مشاغل پرخطر مثل تالارها، رستوران‌ها، کافه‌ها، استخرها و سوناها، سالن‌های زیبایی زنانه، مراکز تجاری و بازارهای سرپوشیده، باشگاه‌های ورزشی و آموزشگاه‌های علمی تا اطلاع ثانوی ممنوع است. اما گزارش‌ها از فعالیت زیر زمینی مشاغلی مثل آرایشگاه‌های زنانه وکلینیک‌های زیبایی خبر می‌دهند.
مژگان می‌گوید: «اگر واقعا نمی‌خواهند فعالیت کنیم، حداقل باید هزینه کنند و کمک دولتی بدهند. اما متاسفانه این حکومت سال‌ها است فقط حرف می‌زند.»
مطالب مرتبط
کرونا در ایران؛ در پادگان‌ها چه خبر است؟
احتمال شیوع کرونا در زندان‌های ایران؛ جان زندانیان در خطر است
کرونا در ایران قربانی می‌گیرد؛ مسئولان وضعیت را بحرانی نمی‌دانند
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر